Aubrey's POV
Sa guest house natulog ang mga kaibigan ni kuya. God knows kung gaano ka-uncomfortable makasalubong ang mga ayaw mong makitang tao. Ang nakakausap ko lang yata na matino sa bahay na 'to sa ngayon ay si mama at Dylan.
Ngayong bakasyon for sure laging wala si mama dahil araw-araw naman talaga siyang pumapasok sa opisina niya. Minsan kapag pagod siya hindi siya pumapasok. Siya naman ang boss kaya walang aangal kung umabsent siya.
Hindi ako makatulog dahil hindi ko alam. Madami lang siguro akong iniisip ngayon. Ni isang udyok ng paghikab walang dumalaw saakin.
Bumaba ako para uminom ng gatas. May nabasa ako dati na may components daw ang gatas na makapagpaparelax sa'yo and somehow makapagpapaantok. Matry nga ngayon.
I was in the middle of drinking milk nang may narinig akong yabag ng paa. Paglingon ko ay nagulat pa ako at muntik nang maidura iyong iniinom ko sa gulat.
"What?" Kunot noo niyang tanong. "Do I look like a ghost to you?" He said in a husky voice.
"Maybe," I laughed. "With that messy hair." He smirked and get himself a glass of water.
Nakakarinig pa rin ako ng yabag ng paa mula sa way papuntang guest house. Titignan ko sana kung sino iyon nang magsalita si Dylan. "You should always smile."
Lumingon naman ako sakanya at tinaasan siya ng kilay. "Just smile." He continued.
I smiled.
Nagising ako nang may kumakatok sa pintuan. Mga alas tres na ako nakatulog kaya antok na antok pa ako. Panay lang ang gulong ko sa kama. Ilang oras akong nakapikit at sinusubukang matulog pero wala pa din. Pagtingin ko sa orasan sa side table ko ay maga-alas singko palang.
Tumayo ako kahit na nahihilo pa ako dahil kulang ako sa tulog. Huminto muna ako sandali at kumapit sa pader at hinintay mabuo ang diwa ko. Nakakarinig pa rin ako ng pagkatok kaya binuksan ko na iyon.
"I'll go." Sabi niya at tinignan ako mula ulo hanggang paa. "You're almost naked with that chemise." Kunot noo niyang sabi.
"I'll sleep." I said at isasara ko na sana ang pinto nang humarang siya. "Antok na 'ko. Alis na."
He bent over and whisper into my ear. Well, I'm really expecting some words that he'll whisper but he didn't say anything.
"HmMm?" I made a sound. Tumuwid ulit siya ng tayo at nginitian ako bago umalis.
Weird.
Isasara ko na ang pinto nang may humarang na naman dito. I froze. I fùcking froze. No. Shit.
Maybe it's a wrong decision to look on his eyes. Because all I can see... was nothing. I can't see anything. You're not Cam.
Lumunok ako at nagsalita. "Umalis ka." But he stood still.
This is so funny. The last time, I wanted to see him ni ayaw niyang magpakita, ngayong ayaw ko na siyang makita saka siya haharang-harang sa pinto? Susulpot nalang bigla?
"Paano ka nakaakyat dito?" Tanong ko sakanya. It's a very bad idea na pumunta sila dito kagabi. Dapat pala umalis nalang ako ng bahay. Hindi din naman matatanggihan ni mama si kuya dahil mga kaibigan niya iyon.
In short, wala akong maggagawa.
"Is he the only person allowed here?" He said in a piercing glare. Lumapit siya saakin at agad naman akong lumayo.
"Can't you just fùcking go? I'm tired!" Taas ko ng boses sakanya. But he looked like he didn't hear anything.
The nothingness in his eyes lately turned into a burning fury. This is why sometimes you'll get confused if which is more okay, seeing anger on someone's eyes or just nothing.
