Forever Agape [FS#1]

DEPTH

C h a p t e r  37

Some people can't get enough. People can never rule the abode of Almighty and all saints, people should fathom that. This race can never dominate the heavens, so maybe that's why we have the whole world to make it a place of no angels. Yet, if they try to take him away... I'd rip the whole universe apart. I  crossed the line, that's it.

"Hindi ka ba nagsasawa? Halos hindi ka na bumaling sa iba," Bulong ni Hell, napakunot ako't agad na umiling. "Susuotin mo ba 'yan palagi?" Ngumuso ako dahil sa tanong niya, mahina pa itong natawa. Nilaro niya na ang ilang hibla ng aking buhok hanggang naging ngiti na lang ang tawa nito.

"Ayos lang," Sagot ko, dumampi ang labi nito sa aking noo. Mainit ang labi nito, ipinahinga niya iyon sa balat ko ngunit hindi 'yon naging sapat para makuha niya ang atensyon ko. "If you want me to," Nakataas ang kamay ko sa ere, ni hindi man lang ako nangawit.

Mas humigpit ang yakap nito, lumandas ang kamay niya sa aking likod habang ang isa ay kinakamot ang ulo ko. Tila ba inaaya na ako nitong magpahinga, sabagay, kanina pa kasi kami nakahiga ngunit at hindi niya man lang ako mapatulog.

"Wear it always, then." Bulong niya, marahan naman akong tumango. "Shall we rest now? We have classes tomorrow," Ibinaba ko ang kamay at tumingala na sa kanya, mabilis pa siyang yumuko para matanaw ako. "For the love of God, let's now rest." Natawa pa ako sa sinabi niya.

"I'm not even tired, Hell." Inamoy ko ang tela sa tapat ng dibdib niya, ang bango talaga!

"Since Friday night, the whole Saturday, this daylight and up until now..." Naputol na ang sasabihin niyang nang tinapik ko ang balikat nito, isiniksik ko ang sarili sa kanya't mahina pang tumawa. "Sobra na ang titig mo diyan,"

"Then, you shouldn't give me this in the first place if you don't want me to stare at it," He even breathe deeply as I said that, I gaze at him once again. He forced a smile, it's more like surrendering to me. Ayaw nang lakasan ang apoy ng nagbabaga.

"Alright, but sleep now." I sticked my tongue out, his brows furrowed by then because he didn't like what I did. "Hurricane, sleep now." Utos nito, ngumuso ako't wala nang nagawa kung hindi yumuko ulit. Naramdaman ko pa ang muling paghaplos niya sa buhok ko, ang kamay ko nama'y naglalaro sa likod niya.

"Good night, attention seeker."

"Only to your attention," A smile formed on my lips as I heard that. "Good night," then he softly brushes his lips to my temple, the image of us on that Friday night flashes on my vision.

The petals of red roses, his peck on the side of my lips, the way he sway me, all of it flash over and over again until I gave in and fell into a deep slumber.

People can never stop time, that's one thing a heartbeat should realize. As every grain of sand continues to fall, I'm aware that people can never stop a minute, not even a second of it. Dumating ang pinakahihintay na linggo ng karamihan, ito rin ang huling limang araw ng klase para sa taong ito.

Lunes, ibinigay na palugit para sa mga mag-aaral na may kulay. Hindi sa pag-iisip kundi sa mga proyekto at hindi nagawang gawain, kailangang makumpleto nila ang lahat bago dumating ang araw ng pagsusulit. Ngayong araw lang ang mayroon sila dahil Martes na ang simula ng mga exam. Tatlong araw 'yon, hanggang sa Huwebes, at puros kalahating araw lang. Ang pinakahihintay na Christmas party ay sa Biyernes gaganapin.