C h a p t e r 2
"What the hell do you think you're doing down there, in the basement, sleeping at the Maid's room?" It was irritating, he nags like a Mom.
Last night, when I felt that he was already in a deep slumber, I went out of our room. Sa basement ako natulog, bakit? Dahil gusto ko. Mas gusto ko kaysa makatabi ang lalaking walang plano. How dare him, by the way? At least ako, kahit na pipitsugin ang naging pagtakas ko, may plano ako sa buhay. This one? I don't even know if he have one.
Now, he's at it again. Nasa living room kami, he was standing in front of me and I was just sitting on the sofa.
"Sorry," Walang ganang sagot ko at nag-angat ng tingin. Imagine, at this early, he's that mad? I mean, baka magka-altapresyon ang isang ito. "You're mad at me, and I don't want to sleep beside someone who's in rage with me." I continued.
"Am I marrying a 5 year-old child?" Aniya habang hinahagod ang buhok. It's actually six in the morning, sana ay gumagayak na kami ngayon pero inunahan niya ng sermon. "You are a headache, in a human form." He added.
But then I was shocked when he knelt in front of me, kaagad akong nag-angat ng tingin at halos kuhanin ng Diyos ang aking puso dahil sa lakas ng kabog nito nang magtama ang aming mga mata. Nasa harap ko siya, at ilang metro lang ang layo niya. Inilagay nito ang dalawang kamay sa magkabilang gilid ko habang ako ay nagpipigil ng hininga. This is the very first time that he is this close to me.
"Please do me a favor," He whispered. Napalunok ako at nag-iwas ng tingin. "Look at me, you will only understand this when you look directly into my eyes." For once, I feel tamed by him. I can't even say a word nor move. I gaze at him, that fucking beautiful eyes. "Huwag ka nang gagawa ng kahit na anong katangahan. Ayaw ko ng tanga."
Halos lumuwa ang aking mata nang marinig iyon, what was that? Tumayo siya at nagtaas at walang gana akong tinignan. Hindi ako makapaniwalang tumayo kahit na nanghihina pa rin ang tuhod.
"Mag-luluto na ako," Mahinang wika ko at nilagpasan siya. Tumuloy ako sa kusina habang sapo ang sentido. Hurricane, ano 'yon?! It was just a gaze, just one look, bakit ka nanlambot?! I really want to slap myself right now.
Nang makapasok ako sa kusina ay ang mga basag na plato sa sahig ang bumungad sa akin, huminga ako nang malalim at hindi na nagtaka kung bakit mayroong ganito ngayon. He must be that mad last night when I ran away, he's a jerk. Hindi porque dalawa lang kami dito sa bahay ay babasagin niya na ang mga plato.
"I'll clean that," Nagulat ako nang marinig ang kanyang boses mula sa aking likod ngunit hindi ko ipinahalata iyon. Kibit balikat ko iyong hinakbangan at binuksan ang refrigerator, a bacon for breakfast will do. While preparing for our meal, I can't help but to steal a glance at him.
Mukhang mas mahaba pa ang pasensya niya sa paglilinis kumpara sa pasensya niya sa akin. That's right, Hell. Hell Elizander Liam Laurette, clean your own mess.
While I was cooking, naglagay naman siya ng plato, kutsara, at tinidor sa mesa. I'm glad, buti at hindi niya naisipang basagin ang lahat? Inilagay ko na ang platong naglalaman ng ulam sa mesa at naupo, he sat in front of me too as we started eating.
I can't believe that I am serving someone except myself, damn. Gusto ko nang bumalik sa bahay, I'm just living my life to the fullest there. Just studying, shopping, hanging out with my two friends, that's a life for me. Hindi katulad nito. This arranged marriage is crazy, ayaw kumuha ni Mommy ng katulong. Kaya ayon, nag-volunteer na lang akong matulog sa maid's room. Add a sense of humor into that.
BINABASA MO ANG
Forever Agape [FS#1]
RomanceForever Series 1/4 Hurricane, a 17 year-old lady from a prominent family in the field of business was arranged in a marriage with Hell. No, I am not exaggerating it, his name is Hell. A nerve-wracking man, whose heart is nowhere to be found. Eventua...
![Forever Agape [FS#1]](https://img.wattpad.com/cover/106656630-64-k310797.jpg)