Forever Agape [FS#1]

THREATENED

C h a p t e r  34

Pinagmasdan kong mabuti ang paggalaw ng kanyang kamay, pumulupot ang yapos ko sa baywang niya habang nakapatong ang isang kamay nito sa balikat ko. I'm aware that he's sniffing my hair from time to time, giving me pecks on my temple a countless of times.

"Grind the beans until it's finely ground," He's doing it right now, my eyes remained on the coffee grinder. He, then, filled the portafilter with the ground. I looked up to him, his eyes went to me too.

"There's a lot of process?" Tumaas ang gilid ng kanyang labi at tumango. Ngumuso ako't sumimangot. "Ah, I'll prefer the normal kape na lang pala." He chuckled as his lips lightly brushed on my forehead. "I don't have long patience, basta mainit na lang." Mas lalo pa itong natawa.

"Worry not much, I'll just make it for you." He continue what he's doing then he proceeded on making the expresso shot. He's moving a lot yet he gripped me tighter, I looked at him from the corner of my eyes... ang gwapo.

He steamed the milk, we waited for it to be  ready, then poured it onto the espresso. "I'll take a sip," Mabilis kong sabi. May multo ng ngiti sa labi nito, tila ba pinipigilang matawa. Is it obvious that I'm too excited?

Binitiwan ko na siya, iniabot niya sa akin ang tasang pinaglagyan ng machiatto at taimtim naman akong humigop doon. "Excellent," He beamed as I said that, he extended his hand to wipe my upper lip. "The foam," Ngumiti ito at tumango.

"Good?" I nodded in response as I continue sipping. Pinanood ko kung paano niya inalis ang coat at niluwagan ang necktie, kahit na uniporme lang iyon ay nagmumukha talaga siyang negosyante. A high profile that he is.

"Is macchiato your favorite?" He smiled and looked back at me. "May iba ka pang alam?"

"What do you want me to learn?" Mabilis pa nitong sagot, humigop ako't sandalling nag-isip. "I prefer macchiato, may gusto ka bang iba?" Isinabit nito ang coat sa braso, tuluyan nang tinanggal ang necktie at binuksan ang butones ng sleeves.

Iniwas ko ang tingin, ang gwapo. "None, this one's good enough." I need to learn his ways of making this, and that would be fine. Ayaw kong umasang buong buhay niyang gagawin ito para sa akin. I don't hope... that much.

"What time will your mother visit here? Para makapaghanda rin tayo," Bigla akong natigil sa itinanong nito, nag-angat ako ng tingin at nang magtama ang mata namin ay tila may gustong ipahiwatig iyon. Lalo na ang huling sinabi niya... O ako lang ba? "Kasama rin ba niya si Tito Atlas? So I can think about what should we serve them." He continued.

"There's no exact time, maybe dinner? Dad's not with her, maybe he'll stay in Spain since Mom's here." Tantsa ko lang iyon, o baka sa susunod na buwan na ang uwi niya. "Just a simple dine will do, Hell. Don't put so much effort, she knows you're good as you are..."

Lumapit ito sa akin, inabot ko sa kanya ang tasa at kinuha niya naman. Taimtim siyang humigop at saka ibinalik sa akin. "Athlete?" Kumunot ang noo ko, ngumisi ito at hinawi pa ang ilang hibla ng aking buhok. "Bola pa,"

"Kadiri naman 'to," Natawa siya at napailing pa ako. "Is that even a joke?" Sabay kaming natawa, umirap ako't ngumiti lang siya.

Habang tinatamasa ko ang perpketong lasa ng macchiato ay sandali siyang nagpaalam na maglilinis ng katawan. Sinabi ko namang susunod ako kapag natapos uminom, nang makaalis siya ay marahan akong umupo at kinuha ang phone sa bag.

To: Mommy

Will you be here for dinner, 'My?

Ibinaba ko ang phone, sandali akong tumitig sa kawalan habang iniisip ang mga maaring mangyari. Sobra bang nadismaya ang ina ko nang marinig iyon? Ano ang unang pumasok sa isip niya matapos malaman iyon? Anong inisip niya tungkol sa akin, sa amin ni Hell at sa kung sinong nagtanong?