Plak

Hakan

Arkadaşlar daha demin yazdığım bölümü kaydetmediğim için herşey silindi. Başta yazmak zorundayım. İyi okumalar...

Kaan ile geçirdiğim saatleri unutmam mümkün değildi. Tam hayal ettiklerim gibi. Kaan beni evin önüne kadar bıraktı.

''Görüşürüz mızmız'' dedi bilmiş bilmiş.

Bende onun yaptığı gibi ''umarım'' dedim.

Arkasını döndüğü gibi yine o yamuk gülüşü yaptığını hissedebiliyordum.

Kapıyı çaldım. Karşıma kırklı yaşlarda bir adam çıktı. Hemen arkasından da annem.

''Hoş geldin tatlım. Şey.. bu Hakan''

Yani bu o Hakan hani annemin sevgilisi olan annemin bana söylemediği Hakan bu muydu ?

Bana arkadaşça elini uzattı ''Tanıştığımıza memnun oldum küçük hanım''

Eskiden küçük hanım lafını babam çok kullanırdı. Bu kelime onun ağzına bile yakışmıyordu.

Elin havada dururken anneme dik dik baktım. Sanki hiçbir şey bilmiyormuş gibi davrandım. Seninle bir şey konuşmamız lazım diyince işler değişti tabii.

''Yok anne gerek yok'' dedim.

Şaşkın şaşkın ikiside bana bakıyordu. Aslında annemin başkası ile olmasında sorun yoktu. Sadece bunu bana söylemediği için ona kızgındım. Ben ona herşeyimi anlatırdım ama sanırım o bana anlatmıyormuş.

Koşa koşa merdivenlerden yukarı çıktım. Kapıyı hızla vurdum. Arkadan kitledim. Annem gelip ''Tatlım kapıyı açar mısın '' diye kendi kendine tepiniyordu.

''Anne her şeyi biliyorum anlatmanıza gerek yok ''

(2 saat sonra)

Pencere kenarında kitap okurken telefonuma mesaj geldi. Ekran ışığı yanarken gelen kutusunda yazan ismin Kaan olduğunu gördüm.

+Selam

-Selam

+Naber

-İyi senden

+İyi seni özlüyorum sen ne yapıyorsun ?

-Hahaha ben kitap okuyorum.

+Hımm şey hafta sonu sinemaya gitmek istermisin ?

-Bilmiyorum olabilir.

Arkadan annemin sesi geldi ''Tatlım lütfen aşağı in yemek hazır''

+Oldu o zaman

-Oldu :) benim yemek yemem gerek

+Peki. Hafta sonunu sabırsızlıkla bekliyorum

Aşağı indiğimde Hakan babamın yerinde oturuyordu. İşte bu çok kötü koymuştu