Plak

Dedem

Arkadaşlar lütfen oylamayı unutmaın sizi seviyorum :) Sabahın köründe kalktım umarım beğenirsiniz :)

Ama asıl önemli olan Kaan'da benden hoşlanıyormuydu. Sınava az kalmıştı ve evde sadece annemin "ders çalış" sesleri yankılanıyordu. Bu olaydan sıkılmıştım ama yinede çok önemli bir şeydi.

Pazar günü Plak'a gittik. Orda biraz müzik dinleyip ders çalıştık. Onunla vakit geçirmek beni mutli ediyordu. YGS sonrası kamp yapılacaktı. Gitmeyi çok fazla istiyordum. Aslında çok hoş olabilirdi.

Sabah sıramın üstünde bir not bulum. Bu not Can'dan gelmişti

"Tuğçe gerçekten özür dilerim seni kırdım biliyorum. Seni diğer arkadaşlarimla takılmak için ektim. Çok özür dilerim"

Ama bunlar sadece bir yalandı. Artık Can'ı zerre kadar umursamıyordum. Artık onun yerinde başkası vardı. Üzgünüm Can başka kapıya!!

Zaman çok hızlı geçiyordu.

Eve geldim çok yorulmuştum annemi evde bulamayınca merak ettim aradım

"Alo... anne nerdesin"

"Biraz hava almaya çıktım bebeğim 1-2 saate dönerim"

"Peki"

Annem eve geldiğinde yüzü çok solgundu.

"Anne ne oldu ? ""

"Bir şey yok tatlım"

"Hayır var yüzünden belli"

"Bunu sana nasıl söylerim biliyorum ama..."

"Ne oldu anne ! söylesene"

"Deden...deden öldü"

Babamdan sonra dedem mi ?
Bu hayat benimle dalga mı geçiyor. Daha herşeye yeni yeni alışırken bir darbe daha mı ?

Neden üzülen hep ben oluyorum ?

Hemen odama gittim. En sevdiğim yastığa sarılıp hüngür hüngür ağlamaya başladım. Hayatımdan nefret ediyorum.

Sabah uyandığımda okula gidecek halim yoktu. Sanki bir bina vardi. Ağır ağır yerimden doğruldum. Koltukta uyuya kalmıştım. Annem beni çok merak ediyordu.

"Tatlım iyi misin ?"

"İyiyim anne bir şeyim yok. "

Bir hafta boyunca okula gitmemiştim. Biraz müzik dinlemeye ihtiyacım vardı.
Bahçede ki sallanan salıncağa oturdum.

Dedemi kaybetmiştim. Onu çok seviyordum. Gitmesi beni gerçekten üzmüştü. Dedemle eskiden çok fazla vakit geçiriyorduk. O beni eğlendiren,güldüren tek insandı diyebilirim. Onun da bu dünyadan göçtü gitti.

Dedemin cenazesinin olduğu gün eve Kaan geldi.

''Neden kaç gündür okula gelmiyorsun ?''

''Şey...Dedem o ''

''Tamam anladım devam etmene gerek yok.''

''Bu gün cenazesi var istersen şey...istersen gelebilirsin''

''Zor zamanında senin yanında olmayı çok isterim''

Siyah elbisemi giydim. Kaan beni bekliyordu. Dışarı çıktık. Cenazenin olduğu yere gittik.

Dedemin vücudu toprakla birleşirken göz yaşlarımı tutamıyordum. Kaan'ın elini omzumda hissettim.

''Üzülme herşey geçecek''

Ona sıkıca sarıldım.İki aydır nerdeyse hergümde yanımdaydı. Ona sarıldıktan sonra daha fazla ağlamaya başladım.

Dedemi sonsuz yolculuğuna uğurlarken yanına bir tek papatya koydum. En sevdiği çiçekti bir zamanlar.

Eve gittim annem gelip bana sarıldı. Saatler geçtikçe geçiyordu. Saat 3.42

Annemden habersiz dışarı çıktım. Üzerime kalın bir şeyler aldım. Biraz sahilde turladım.

Aklımda neden hep ben mutsuz oluyorum soruları geçiyordu. En iyi ve en kötü zamanımda yanımda olan tek kişi Kaan'dı.