Sessizce arabaya bindim.Kayra arabayı çalıştırıken bende başımı cama yasladım.Acaba annem babamı mı görmüştü? Ah ! Aklımda deli deli sorular..
Yarım saat sonra sonunda hastaneye gelebilmiştik.Arabanın kapısını açtım ve aşağı indim.
"Ben seni beklerim."
Kayra yanağıma bir öpücük bıraktı.İstem dışı yüzümde bir gülümseme oluştu.
Tam arkamı dönmüştüm ki bize doğru gelen kişiyi görünce ne yapacağımı şaşırdım.
"A -Anne "
Annem önümüzde durmuş bize bakıyordu.Şimdi ne yapacaktım ?
"Herşeyi biliyorum Zehra !"
Annem ne biliyor olabilirdi ki ?
Beynimi daha fazla zorlamayı bırakarak anneme baktım.İçimdeki kaygı gittikçe artıyordu.
"Anne ne biliyorsun ? Söyle de bizde öğrenelim ! "
Annem gözlerini bir an Kayra'ya dikti.Bu hareketi ile neler olduğunu az çok anlamıştım.
"Burda konuşmayalım.İkiniz beni takip edin !"
Annem aklımdan geçen şeyleri öğrenmiş olsaydı bu kadar sakin olmazdı.Of neler oluyor ?
Sesimizi çıkartmadan annemi takip ettik.Hastahanenin kafetaryasına gelince bir masaya geçerek oturduk.
Annem dik dik bize bakarken ne yapacağıma dair en ufak bir fikrim bile yoktu.
"Evet Zehra sen mi anlatırsın yoksa ben mi anlatayım kızım ?"
Oo şimdi ben daha annemin neyi bildiğini bile bilmeden anlatmaya başlarsam tüm yalanlarımız ortaya çıkardı..
"Anne anlat artık ne biliyorsun !"
Bir dakika ben az önce anneme bağırdım mı ?Valla ben annemin yerinde olsam böyle kızın ağzına iki tane patlatırdım.Tövbe ya ne diyorum ben kendi kendime vurmak falan !
"Zehra benimle dalga mı geçiyorsun kızım ?"
He anne hiç işim gücüm yok seninle dalga mı geçmeyin bee demeye bir taraflarım yemedi..
"Sence anne ?"
Annem elini masaya ritmik bir şekilde vurmaya başladı.Başımı çevirdiğim zaman Kayra'nın muhteşem gözleri ile karşılaştım.O da neler döndüğünü merak ediyordu.
"Baban dün hastaneye geldi.Daha doğrusu hastaneyi bastı !"
Oha iha şu an içimden kocaman bir Omo!! dedim.Babam hem bizim evi bastı şimdi de hastane mi ? Valla babamın işini bilmesem mafya falan derdim.
"Anne bunlar ne zaman oldu ve neden haber vermiyorsun ?"
"Dün gece geldi.Sana söylesem ne yapacaktın ki aslında seni çağırmadım ama.."
Ama..İşte bu kısım benim boku yediğim yer gençler..İyi seyirler..
"Aması şu ki benim kızım evlenmiş (!) Bir de babasını evden kovmuş."
Evet işte şimdi sıçtım !
"Anne ben..Açıklayabilirim."
İçimden yalan uydurmaya başlasam anca idare eder bir kurgu yapabilirdım.Umarım Kayra bana bu konuda yardım eder.
"Zaten açıklaman için çağırdım seni.Babana biliyormuş gibi davrandım.Haberin olsun."
İşler karışıyor..Ben ellerim ile oynamaya başlayınca tanıdık bir ses beni bu çıkmazdan kurtardı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Evcilik Oyunu (DÜZENLENİYOR )
Roman d'amourTesadüflerin kadere dönüşme hikayesi.. An gelir Yağmurda ıslanmaktan nefret edersin ama onunlayken eğlenceli hale gelir An gelir Sessizliğini onun huzurlu sesi bozar ve bitmeyen bir muhabbet başlar An gelir Üzüntünüz onunla buruk bir sevince dönüşü...