Evcilik Oyunu (DÜZENLENİYOR )

24.

Hastanenin koridoruna adım attığım zaman sağda solda ağlayan,somurmuş bir şekilde oturan insanlara baktım.

Onlara bakıyordum ama benimde onlardan hiçbir farkım yoktu..Kaybetmekten korktuğum birşeyler vardı..Birisi..

Olağan hastane kokusuna zaten alışmıştım .Koridor boyunca yürüdükten sonra cam bölmenin önünde durdum ve sağ elimi canım üzerine koydum.

İçimdeki boşluğun nedeni sanırım oydu.Şu an sadece ona bakabiliyordum.Yorgun bedenine..Birbirine karışmış saçlarına..Beni öptüğü dudaklarına..Sadece bakabiliyordum.

Kanlı tişörtüm üzerime ağırlık yapıyordu.Camda ki elimi çektim ve duvara yaslanarak yere oturdum.Dizlerimi de kendime çektikten sonra kafamı dizlerim ile başım arasında kalan boşluğa yerleştirdim.

Adeta sayıklıyordum..

Ne olur ona birşey olmasın..

Şu anda yapabileceğim hiçbirşey yoktu.İlk defa onu kaybetmekten korkuyordum.İçimdeki boşluğun sebebi..Belki de birdaha göremeyecektim onu..

Gözlerimden süzülen yaşlara dur diyemiyordum.Kendimden geçmiş bir şekilde sayılırken omzunda bir el hissettim.Başımı kaldırdım ve gözlerinin içine baktım.

Sanem'den

Kendinden geçmiş bir halde sayıklayan genç kızın omzuna dokundum.Başını kaldırarak bana baktı.Bunun pek de iyi bir bakış olduğunu söyleyemezdim çünkü beni Kayra ile birlikte görmüştü.

"Burda ne işiniz var ?"

Beklediğim bu soru karşısında dürüstlükle cevap verecektim ki kafasındaki sorular cevap bulsun..

"Herşeyi yanlış anladın."

"Siz neden bahsediyorsunuz ?"

"Yani ben..Şöyle otur da herşeyi açıklayacağım."

Zehra'dan

Yerden kalktığımda bana gösterdiği sandalyeye oturdum.Bayan da karşıma oturdu.

"Evet sizi dinliyorum."

Adının duyduğum kadarıyla Sanem olduğunu bildiğim kadın gözünün önüne düşen saçlarını kulağının arkasına sıkıştırdı ve bana baktı.

"İsminiz Zehra değil mi ?"

"Evet de.."

Sanem Hanım ne demek istediğimi anlamış gibi devam etti.

"Sizden çok bahsetti.Ben onun kişisel doktoruyum.Buraya da ne için geldiğimi anlamışsınızdır."

Buraya ne için geldiğini anlamıştım da..Evde neden onları samimi bir şekilde bulmuştum ?

"Anladım ama eve girdiğim

zaman."

Bunu bile tamamlayamıyordum.Ve şuan da o ne haldeydi..

"Ah o durum ! Tamamen bir yanlış anlaşılma.Kayra Bey'in geçmişini bilirsiniz..Ben sadece ona yardımcı oluyorum."

Herkesin bahsettiği bir geçmiş var.Benimse bildiğim hiçbirşey yok.İlk tanışmamızda Asuman Hanım da bir geçmişten bahsetmişti.Pot kırmadan bu geçmişi öğrenmeliydim.

"E-Evet ama bir de sizden dinlemek isterim."

Derin bir nefes aldım.Düzgün bir soru sorarak aklımdaki tüm soru işaretlerine yanıt bulacaktım.

"Nereden başlamalıyım bilmiyorum."

"En başından lütfen."

Bunu söylerken sesim titremişti.Ama neden ?Ya benim hoşuma gitmeyecek şeyler olmuşsa ! Ya da..

"Kayra Bey on sekiz yaşındayken ailesinin ona hediye olarak aldığı arabayla şehri dolaşmaya çıkmış

Bu esnada beklenmedik bir kaza olmuş."

Kalp atışlarımı kontrol edemiyordum.Şu an tek istediğim şey ağlamak ve Kayra'yı görmekti.Sanem Hanım devam etti.

"Benim ailem ile Yüksel ailesi aile dostudur.Kazayı duyar duymaz biz de yanlarına gittik..Kayra bir çeşit tranva geçirmişti ve çarptığı kız felç olmuştu."

Felç mi ? Ellerim ile ağzımı kapatmamak için zor durdum.Sessiz kalmak en iyisiydi.

"Felç mi ? Kayra bana bunları anlatmadı.Peki kız şu an ne yapıyor?"

"Kızın ailesi yoksuldu.Onlara para verdiler ve kızın tedavisine yardımcı oldular.Benim bildiğim de bu kadar."

"Anladım.Peki ya sonra ne oldu ?"

"O zamandan beri Kayra ile ilgileniyorum.Yani en ufak bir hastalığından bile haberim olur.Aynı zamanda psikoloğuyum.Bizi o halde gördün çünkü..Sanırım kavga etmişsiniz ve Kayra bir nevi şok geçirdi."

Kavga mı ? Hayır kavga etmemiştik ama..Hafızamı biraz zorladığım zaman ne olduğunu hatırlamışdım.Yaptığımız antlaşma son buluyordu ve bir nevi ayrılmıştık.

"Ben..Gerçekten çok üzgünüm ." derken göz yaşlarımı daha fazla tutamadım ve ağlamaya başladım.

Ağlama sesim tüm koridoru inletiyordu.

"Şişt !Ağlama ."derken omuzumda bir el hissettim.

Başımı kaldırım.

"Peki ya şimdi ? Onu görebilir

miyim ?Durumu nasıl ?"

"Sen burda bekle ben doktor ile konuşup geliyorum.Hem onu görüp göremeyeceğini de o zaman anlarız."

"Teşekkürler."

Ben..Ne yapacağımı bilmiyordum.Tek yaptığım şey Kayra'nın bir ukala olduğunu söyleyip ona kızmak hatta ondan kaçmaktı..Oysa ki onun hayatı da benimki kadar zormuş.

Demekki dün "Sana açıklama yapmak zorunda değilim ."derken kendinden kaçmış..Gerçeklerden..

Etraflıca düşünmem lazımdı.Kayra'nın ailesine haber vermem gerekir miydi ? Eğer Kayra çabuk toparlanabilecek bir halde ise boşu boşuna onları da rahatız etmemeliydim.Sonuçta uzak bir yerdeler..

Herşey neden bu kadar karışık olmak zorunda !

Koridorun karşısından gelen Sanem

Hanımla göz göze geldim.Hemen ayağa kalktım.

"Ne olmuş ? Nasılmış ?"

"Uyanmış ama.."

Kalbim sıkışmıştı ve gözlerim dolmuştu.

"Aması nedir ?"

"Biliyorsun ki Kayra'nın şoklarının bir nedeni var.Ve şu an da böyle bir durum yaşadı.Araba çarpmasının dışında üzerinde bir de şok etkisi var.Nasıl bir etki yapmış bunu yanına gidince öğreneceğiz."

Allahım ! Ne olur kötü birşey olmasın..

Koridor boyunca yürüdükten sonra sağdaki odanın önünde durduk.Ellerim titriyordu.Sanem Hanım bunu anlamış olacaktı ki kapının kolunu yavaşça aşağı bastırdı ve kapıyı açtı.

Bacaklarımın da titremesine aldırmadan içeriye girdim ve yatağın yanında durdum.Göz yaşlarım akmaya devam ediyordu.Elimi yavaşça kaldırıp Kayra'nın yüzünde gezdirdim.

"Be-Ben özür dilerim Kayra."

Kayra boş boş gözlerle bana bakıyordu.

"Sen kimsin ?"