Evcilik Oyunu (DÜZENLENİYOR )

27.

Yanaklarımı ıslatan göz yaşlarımı elimin tersi ile sildim.Bana bir çırpıda 'hatırlamıyorum 'diyebilmişti.

İç dünyam karma karışık bir hal almıştı.Sanırım yavaşça yorulmaya başlıyordum.

Aslında çok birşey yapmış sayılmazdım.Beni yoran bu çabalarım değil yaşadığımız onca şeydi.Dışardan bakıldığında sanki peşimden koşan Kayra kaçan ben gibi duruyor olabilirim.Kimsenin bilemediği birşey varki o da kendi içimde verdiğim savaş..

Birden karşıma çıkan genç birisi..Bana hayatım boyunca elde edemeyeceğim imkanlar sundu.Bilmediği birşey vardı ki ben zaten bunların hepsine sahiptim.Eğer babamın "Kiminle kalmak istiyorsun ?"sorusuna cevap verebilseydim şu anda bambaşka bir hayatım olacaktı.Ama babam sorduğu bu sorunun yanıtını vermemi beklemeden evi terk etmişti.

Herşeyin kötü bir hal almasından korkmuştum.Ona seni seviyorum dersem beni bırakıp gitmesinden..

Korkularım ile yüzleşmekten çekinmiştim.Belkide kendi benliğimden..Beni babam gibi bırakıp gitmesinden...

Cebimde titreyen telefonu çıkarttım.

Annem arıyor..

Elimi avuç içim anlıma gelecek şekilde vurdum.Annemi tamamen unutmuştum.Bir haftadır onu aramıyordum.

"Efendim anne ."

"Nasılsın Zehra ? O gün gittin ne aradın ne sordun kızım.Birşey mi oldu ?"

Alnımdaki elimi çektim ve bacağımın üzerine koydum.Ona bu durumu anlatamazdım.

"Özür dilerim anne.Aramaya fırsatım olmadı.Kayra hasta da."

En makul yalan buydu.Zaten yalan söylemeye de alışmıştım.İşte bizim sorunumuz tamamen buydu.Herşey yalanlardan ibaretti..

"Hayırdır kızım !Önemli birşey mi oldu ?"

Önemli birşey..Daha fazla konuşamayacaktım.Konuştukça batıyordum.

"Ha-Hayır anne."

"Tamam canım geliyorum !"diye yalandan yere telefonun hoparlörüne bağırdım.

"Kızım Kayra'ya bir bak istersen.Musait olduğun zaman beni ara ."

"Tamam anne.Seni seviyorum."

"Bende seni yavrum."

Sevgi dolu gibi gözüken telefon görüşmemi sonradırdıktan sonra oturduğum yerden kalktım ve odanın kapısını kilitledim.Banyoya doğru ilerledim.

Aynadan kendime baktığım zaman içim sızladı.Göz altlarımda mor mor halkalar oluşmuş,rengim solmuştu.

Aynadaki Zehra kesinlikle ben olamazdım.Bu Zehra benim hayatım boyunca göremediğim bir kız.Bir yandan çalışıp diğer yandan da okula gittiğim zamanlar da bile ben bu kadar yıpranmamıştım.

Aynadan kendime bakmayı bırakıp elbisemin fermuarını açtım.Elbisenin yere düşüşüne aldırmadan ilerledim ve suyu açtım.

Küvet dolduktan sonra yavaşça küvetin içine girdim ve başımı geriye yasladım.

Herşeye yeniden başlıyordum.O zaman herşeyin başladığı yere gitmeliydik..

***

Beyaz renkli uzun elbisemi giyerken farklı hissediyordum.Aklıma gelinliğimi giydiğim zamanlar gelmişti.O zamanlar Kayra ile uğraşmak çok zevkliydi.

Askıdan kot ceketimi aldıktan sonra giyinme odasından çıktım ve aşağı indim.Saat ikiye geliyordu.Kayra salonda ki yerini almış oturuyordu.Sessizce salona girdim ve Kayra'nın önünde dikildim.