Evcilik Oyunu (DÜZENLENİYOR )

26.

Omzumu delecek gibi beni dürten kişiyi görmek için gözlerimi açtım.Karşımda saf saf bana bakan Kayra'yı görünce şaşırdım.Gerçi niye şaşırıyorsam sanki bu evde bizden başka birileri var..

Gözlerimi ovalarken Kayra'nın neden beni uyandırdığını düşünüyordum.

"Birşey mi oldu Kayra ?"

Kayra elini saçlarının arasında gezdirirken bana baktı ve gülümsedi.

Bana gülümsedi ! Üç günden sonra ilk defa !

"Bana benim karım olduğunu söylemiştin."

"E-evet ."

Yani beni hatırlaması için böyle söylemiştim.Ama hiçbir yararı olmamıştı.

"Kadının yeri kocasının yanı değil midir ?"

Gecenin karanlığından Kayra'nın yüzünü tam olarak göremiyordum.Oysaki yüz ifadesini o kadar çok merak ediyordum ki..

"Yani ?"

"Yanisi küçük hanım benim yanımda uyuman gerekmez mi ?"

Gecenin bu saatinde bunu söylemek için mi aşağı inmişti ? Yoksa beni merak ettiği için mi?

"Gerekir ."

Yalanın içindeki yalanı söylemiştim.

Yalanımız şuydu ki 'Biz evliyiz 'yani bu tamamen bir oyun.Benim yaptığımsa oyunun içindeki oyunu oynamaktı.Çakma kocamın gerçek karısıymış gibi davranmak..

Derin bir nefes aldım ve ayağa kalkarak Kayra'yı takip etmeye başladım.Odanın içine girdiğim zaman baktığım ilk yer komidinin üzeri oldu.Çorbayı içmişti.Yüzümde ufak bir gülümseme oluştu.

"Ne oldu? Bu odada yaptıklarımız aklına geldi de gülüyor musun ?"

Ne diyor bu ya ! Eski Kayra daha iyiydi gerçekten..Ne diyebilirdim ki..

"Saçmalama Kayra ! Sen daha beni bile hatırlamıyorsun."derken yatağa yattım ve yorganı kendime doğru çektim.

Yatağın diğer tarafında bir ağırlık oluşundan Kayra'nın da yatağa yattığını anladım.Bana cevap vermemişti.Ben de sesimi çıkarmadım ve kendimi uykunun kollarına bıraktım.

Sabah tanıdığım kokuyu daha da yakından hissediyordum.Gözlerimi araladığım zaman Kayra ile sarmaş dolaş olduğumuzu farkettim.Başımı Kayra'nın omzuna koydum.Kalp atışlarını duyabiliyordum.

Bu kalp benim için mi atıyordu ? Herşey birbirine girmişti.En azından Kayra uyurken onu eski Kayra gibi görebiliyordum.Hissedebiliyordum..

Evet bugün beni hatırlaması için ilk adımı atacaktım.Madem onun beni hatırlamasını istiyordum.Bunun için çaba sarf edecektim.Aynı onun beni mutlu etmek için yaptığı şeyler gibi..

Kendimi sessizce geriye doğru çektim ve yataktan kalktım.Kendimi daha güçlü hissediyordum.İçimdeki boşluğu dolduracaktım.Onun beni hatırlamasını sağlayacaktım.

Giyinme odasına girerek üzerime kırmızı bir elbise geçirdim.Siyah ayakkabılarımı da giydikten sonra saçlarımı sıkıca topladım.Kayra'nın yanına geri döndüğüm zaman yatağın kenarındaki boşluğa oturdum.Bir süre onu izledim.Sanki eski Kayra gibiydi..Hiçbir farkı yoktu..

Vakit kaybetmemem gerekiyordu.Aklıma gelen herşeyi deneyecektim.

"Kayra uyan artık !"derken yavaşça Kayra'yı dürttüm.

Benden tarafa dönen Kayra gözlerini hafifçe araladı.

"Ne var ya ! "

"Uyan artık! Seni bir yere götüreceğim."