Evcilik Oyunu (DÜZENLENİYOR )

25.

"Neler oluyor Doktor Bey ?"

"Psikoloğundan da aldığım bildigileri de göz önünde bulundurursam..Kayra Bey bir nevi şok geçirmiş.Bu da onda bir hafıza kaybına sebep olmuş."

Elimin tersi ile göz yaşlarımı sildim.Şu an da hiçbirşey yapamıyordum.Tek yaptığım durumu nasıl onu öğrenmek..

"Ne tür bir hafıza kaybı ?"

"Bundan tam olarak emin değilim..Sonuçta beyinde bir zedelenme yok.Tamamen şok etkisi.Belki geçici bir hafıza kaybıdır.Belki de kalıcı.."

Ağlamama engel olamıyordum.Hayatıma bir anda giren kütüğü bir anda kaybetmezdim..

"Peki bu durumda ne yapabilirim?"

Birinin bana akıl vermesi gerekiyordu.Ne yapacağımı bilmiyordum.Yapayalnızdım..

"Siz eşi misiniz ?"

Beklemediğim bu soru karşısında afallamıştım.

"E-evet ."

Yani yalan da söylemiyordum.Tek istediğim onun beni hatırlamasıydı.

"Size büyük bir iş düşüyor.Bu tür bir vaka ile daha öncede birçok kez karşılaştım.Ona eskiyi hatırlatacak şeylerden bahsedin..Bekli bir anı olabilir..Bu tamamen size kalmış."

Elimi saçımın arasına daldırdım.Neler ile karşılaşacağımı hiç bilmiyordum.

"Teşekkürler Doktor Bey."

"Ne demek görevim.."

Doktora zorla gülümsedikten sonra arkamı döndüm.Yalnız kalmıştım.Sanemi de çalıştığı yerden çağırdıklarını için acilen gitmişti.Yani Kayra ile ben..

Derin bir nefes aldıktan sonra krem rengi kapıyı açarak içeriye girdim.Kayra dolaptaki çamaşırları elindeki çantaya yerleştiriyordu.Hızlı adımlarla yanına gittim.

"Ben yaparım Kayra."

Elindeki çantayı kendime doğru çektiğim zaman bana sert bir bakış attı.Ne yapmıştım ki..

"Gerek yok !"

Sesimi çıkartmadan ona baktım.Üç gündür lanet olası hastanedeydik ve bana bir yabancıymışım gibi davranıyordu.Bu da sinirimi iyice bozuyordu.

"Gidebiliriz."

Kayra 'nın emrinden sonra odadan çıktık.Merdivenlerden inerken buraya en yakın taksi durağını aradım.Hastanenin dışına çıktığımız zaman fazla beklemeden önümüzde duran taksiye bindik.

Hiç konuşmuyordu..Çok farklı hissediyordum.İlk defa ona karşı böyle hissediyordum.Onun için birşeyler yapmak istiyordum..

Evin önünde durunca taksinin parasını ödedim ve aşağı indim.Kayra eve karşı bir tepki vermiyordu.Eğer ortada bir hafıza kaybı varsa hiçbir şey hatırlamaması gerekmez mi ?

"Burda daha ne kadar bekleyeceğiz ?"

Önümde sallanan el ile kendime geldim.Oyalanmadan çantamdaki anahtarı çıkarttım ve kapıyı açtım.

Kayra üst kata çıkan merdivenlere yöneldi.

"Odanı hatırlıyor musun ?"

Kayra arkasını dönerek bana baktı.Gözleri her zamanki gibi parlıyordu.

"Oraya gittiğime göre."

Sessizce arkasından baktım.Ama neden beni hatırlamıyordu.Hemen cebimdeki telefonu elime aldım ve hastanedeyken bana numarasını veren Sanem'i aradım.

"Efendim !"

"Alo..Sanem ben Zehra."

"Birşey mi oldu Zehra ?"

Olan birçok şey vardı da..

"Sana birşey sormak istiyorum."

"Tabiki canım."

Kafamdaki sorulara cevap bulmam gerekiyordu.

"Doktor Kayra'nın hafıza kaybı geçirdiğini söyledi.Ama Kayra evini,odasının üst katta olduğunu hatırlıyor."

Oluşan sessizlikten sonra Sanem cevap verdi.

"Bu olabilir.Yani sonuçta bir şok etkisi.Anlattılarına göre kaza siz kavga ederken yani sizin kavganızdan sonra olmuştu değil mi?"

"E-evet.Sen bizim evden çıktıktan sonra."

"İşte olay seninle ilgili olduğu için seni hatırlamıyor.Belki çevresindeki diğer insanları tanıyabilir. Alışkanlıklarını aynen devam ettirebilir."

Neden ben ! Keşke o lanet güne geri dönebilsem..Asla evden dışarı çıkmazdım.

"Anladım.Teşekkür ederim Sanem."

"Ne demek..Ne olursa olsun beni aramaktan çekinme."

Telefonu kapattıktan sonra yavaş yavaş merdivenlerden çıktım.Bizim odamızın kapısını açtım.Kayra yatakta yatıyordu.Yanına biraz daha yaklaştım.Gözleri kapalıdı ve kulaklıkları takılı müzik dinliyordu.

İç sesim ona dokunmamı,gidip sarılmamı söylüyordu.Nasıl bir tepki ile karşılaşacağımı bilemediğim için böyle birşey yapmayacaktım.Tek yapabildiğim şey ona bakmaktı.

Fazla ses çıkarmadan odadan çıktım ve aşağı indim.Çok acıkmıştım.Kayra da aç olmalıydı..

Kollarımı sıvadım ve işe koyuldum.Çabucak yapabileceğim tek şey yayla çorbasıydı.Çorbayı ocağa koyduktan sonra yavaşça sandalyeyi çekip oturdum.

Elimi saçlarımın arasına daldırdım.Gözden kaçırdığım bir ayrıntı vardı.O da Kayra'nın ailesi..

Böyle bir durumda onları çağırmalı mıydım? Sanemin dediklerini de göz önünde bulundurursam herkesi tanıyıp sadece beni tanımama olasılığı yüksek..

Eğer ailesini buraya çağırırsam onlara nasıl bir açıklama yapacaktım

?Ne söyleyebirdim ki ? Ve herşey benim suçumdu.Benim peşimden koşarken araba çarpmıştı.En iyisi bir süre bekmekti.Hala beni hatırlamıyorsa..İşte o zaman ben eski hayatıma dönerdim.

Tencereden gelen fokurdama sesi ile sandalyeden kalktım ve ocağın altını kapattım.O soğuk hastane yemeklerinden sonra sıcak çorba iyi gelecekti.

Kolundaki saate bakınca saatin on buçuğu geçtiğini farkettim.Kayra'yı uyanırmak istemiyordum.Gece acıkıp birşeyler yemek istenebileceğini göz önünde bulundurarak üst raflardan bir kase alarak çorba koydum.Kaseyi masanın üzerindeki tepsiye bıraktım.

Yavaşça merdivenlerden çıktım ve odanın kapısını açtım.Tahmin ettiğim gibi Kayra uyuyordu.Elimdeki

tepsiyi komedinin üzerine bıraktım ve odadan çıktım.

Karınımı doyurduktan sonra salona geçtim.Bana yol gözükmüştü.Ortalığa bir göz attıktan sonra büyük kanepeye kıvrıldım ve gözlerimi kapattım.

Hayatım gittikçe zorlaşıyordu..