Evcilik Oyunu (DÜZENLENİYOR )

3.

Sabahın bu saatinde arayanın kim olduğuna bakmak için yastığımın altındaki telefonu aldım.Saat daha yedi bile değildi! Büşra neden arıyordu ki ?Bu sorunun cevabını öğrenmenin tek bir yolu vardı.Telefonu açıp Büşra'ya sormak.

"Alo !"

"Zehra hemen kalkıp giyiniyorsun."

"Efendim? Büşra iyi misin sabah sabah ?"

Sabah sabah arayıp saçma sapan konuşuyordu.Acaba uyur gezer de beni mi aradı?

"Zehra sana süper bir iş buldum.Sekiz buçuk için iş görüşmesi ayarladım.Çabuk ol!"

Aldığım cevap karşısında ne cevap vereceğimi bilememiştim.Deli gibi zıplıyordum.

"Sen bir tanesin canım."

"Çabuk ol.Adresi mesaj atıyorum."

"Tamam."dedikten sonra telefonu kapattım.

Acaba akşamdan haber vermek aklına gelmemiş miydi? Herhalde unutmuştu.Hızlıca yatağımdan kalktım.Elimi yüzümü yıkadıktan sonra üzerime dolabımdaki  iş görüşmesinde giyilebilecek en uygun pantolon ve ceketi giydim.

Bu iş görüşmesi de nereden çıkmıştı hiçbir fikrim yoktu..Fazla ani olamamış mıydı?

Büşra 'nın şaka falan yapacağını da zannetmiyordum..

Odamdan çıkıp evde biraz gezindim herkes uyuyordu.Ayakkabılarımı alıp sessizce evden çıktım.Biraz yürüdükten sonra durakta beklemeye başladım.Bana doğru gelen bir aile vardı.Babasının elinden tutan bir çocuk.Sevgiyle gülümseyen

bir anne..

Annemi daima çok sevmiştim babamın oluşturduğu sevgi boşluğunu kapatmaya çalışmıştı.Başarılı olmuş muydu?Ona hiçbir zaman belli etmedim ama babasız olmuyordu.Ama onunla da olmazdı.Anneme yaptıklarından sonra..Üstelik para için.Paradan ve tercih ettiği süslü hayattan nefret ediyor ediyordum.

16 numaralı otobüse bin.Beşinci durakta in.İnince şirketi götürsün zaten.Asansörden 4.kat..Randevun var zaten sekreter söyler sana..İyi

şanslar.

Büşra

Yüzümde oluşan gülümsemeye engel olamadım.Gerçekten iyi hissettiren bir arkadaştı.Otobüse binince boş koltuklardan birine oturdum.Etrafa bakınmaya başladım.

Ben bu otobüse ümitlerim ile bitmiştim.Kardeşimi kurtarmak için,ailemi bir arada tutabilmek için..

Ya karşımda oturan teyze?Acaba arayıp soranı var mıydı?Ya da yalnız başına mı yaşıyordu ?Yanına oturmuş kızının sorularına şefkatle cevap veren genç bayan..Kızı için herşeyi yapabilir gibi gözüküyordu..

Başımı arka tarafa doğru çevirdim.Bir arkadaş grubu vardı.İçlerinden birisi bana gülümsedi.Tepki vermeden önüme döndüm.Ne yapabilirdim ki ?

Hayatta hiç birisini sevmeye fırsat bulamamıştım.Nasıl bir duygu olduğunu bile bilmiyordum.

İneceğim durağa gelince otobüsten indim.Arkamı döndüğüm zaman tüm ihtişamı ile parlayan şirketi gördüm.Birgün benimde böyle bir şirketim olur mu acaba ? Tabiki de hayır..

Derin bir nefes alıp döner kapıdan içeri girdim.Güvenlik kontrolünü de geçtikten sonra asansöre doğru yürümeye başladım.

Takım elbiseli adamlar ellerinde tablet ile geziniyordu.İçerideki insanların hepsi son derece şık giyinmişti.Acaba burada çalışmanın kuralı olabilir mi?  Muhtemelen aldıkları maaşın büyük bir kısmını giydikleri kıyafetlere harcıyorlardı.Herkesin yaşama stili