Yavaşça gözlerimi araladım.Kayra şaşırmış bir şekilde yüzüme bakıyordu.
Duyduklarım beni şok etmişti.Ama kızmamıştım.O kadar samimiydi ki..
Kayra saçımı karıştırırken "Günaydın !"
dedi.
Acaba ona söylediklerini duyduğumu söylemeli miydim ? Ama söylesem ne değişirdi ki..Şu an içimden salak salak gülmek geliyordu.Oturduğum yerden doğrulacakken başım döndü ve sendeledim.
Kayra beni belimden kavradı ve kucağına aldı.
"İyi misin ?"
"Sanırım..Bu aralar böyle oluyor."
Gerçekten çok sık başım dönmeye başlamıştı.Sanırım doğru düzgün kahvaltı yapmadığım için oluyordu.
Başımı Kayra 'nın göğsüne yasladım ve gözlerimi kapattım.
Kayra
Dünkü itirafımdan sonra rahatlamıştım.Bunları Zehra'ya söylemeli miydim ? Elbette hayır ! Ya da belki düğün günü..Sonuçta öyle bir günde istese de bana kızamazdı.
Gözlerim kapalı düşünmeyi bırakıp gözlerimi açtım ve sol tarafıma doğru döndüm.Ama Zehra yanımda yoktu.
Her sabah onunla uyanmak bana ayrı bir huzur veriyordu.Onun farklı bir büyüsü vardı.
Yattığım yerden doğruldum ve ayağa kalktım.Banyoda elimi yüzümü yıkadıktan sonra aşağı indim.
Mutfak kapısının önüne gelince duraksadım.Onu böyle izlemek hoşuma
gidiyordu.Müthiş bir sofra hazırlamış şimdi de salata yapıyordu.Elindeki bıçağı bırakınca usulca yaklaştım ve başımı omzuna yasladım.
"Beni korkuttun Kayra !"
Yani biraz ani yaklaşmıştım ama korkması da gerekmezdi.
"Sanada günaydın bebeğim ."
"Hı günaydın günaydın ."derken elindeki
tabağı masaya bıraktı.
Sandalyeyi çekip oturdum.Zehra çok acıkmış olmalı ki hızlı hızlı yemeye başladı.
"Kayra bugün günlerden ne ?"
"Çarşamba neden ki ?"
Böyle bir soru beklemiyordum açıkçası.Bugün önemli birşey mi vardı ? Doğumgünü değil.Evlilik yıldönümü desem evli değiliz -Düğün hazırlıklarını da kontrol etmem gerek-. Tanışma dönümü ? Olmaz bir yıl olmadı.Off !
Zehra
"Kayra bugün günlerden ne ?"
"Çarşamba neden ki ?"
Bir de utanmadan çarşamba diyor.Başka şeyleri hatırlar ama !
"Neden mi ? Unuttun mu ?"
Elini saçlarının arasında gezdirdi ve bana masumca baktı.Kesinlikle unutmuştu.Şu an vaktim olsa bağırıp çağırırdım ama hızlıca kahvaltımı bitirip
çıkmalıydım.
"Bu seferlik affetsen ?"
Elimdeki ekmeği ağzıma tıkışırdıktan sonra masadan kalktım.
"Affettim canım.Ha bu arada ben çıkıyorum.Aklına nereye gideceğim gelirse yanıma gelirsin."dedikten sonra yanağına bir öpücük bıraktım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Evcilik Oyunu (DÜZENLENİYOR )
RomansaTesadüflerin kadere dönüşme hikayesi.. An gelir Yağmurda ıslanmaktan nefret edersin ama onunlayken eğlenceli hale gelir An gelir Sessizliğini onun huzurlu sesi bozar ve bitmeyen bir muhabbet başlar An gelir Üzüntünüz onunla buruk bir sevince dönüşü...
