Evcilik Oyunu (DÜZENLENİYOR )

31.

Gözlerimi açtığım zaman hemen sağ tarafıma döndüm.İster istemez yüzümde aptal bir gülümseme oluştu.Dağılmış saçları ve çıplak üstü ile çok tatlı duruyordu.

Sanki bir rüyayda gibiydim.Bir tesadüf üzerine başlayan bu evcilik oyunu artık benim kaderime dönüşmüştü.Kim derdi ki benim Kayra'yı seveceğimi..Geriye dönüp baktığım zaman gerçekten çok şey yaşamıştık.Ama hepsinin üstesinden de farkında olmadan birlikte gelmiştik.

Kardeşim için girdiğim bu oyunda zararda olan yoktu sanırım.Eren tedaviye cevap vermişti ve on gün sonra hastaneden çıkacaktı.Annem eskisi gibi gülümsemeye başlamıştı.Herşey düzelmeye başlamıştı tabiki herşey onun sayesinde olmuştu..

Tabularımı yıkıp,gururumu bir kenara itip ona bir şans vermiştim.Onunla birlikte kendimi değerli hissediyordum.En önemlisi bana gülümsemeyi,sevmeyi öğretmişti.

Bir insan daha ne isteyebilirdi ki..

Toparlanarak yatağın içinde bağdaş kurdum ve Kayra'yı izlemeye başladım.Hissettiğim şey tam anlamıyla huzurdu.Huzurun beraberinde getirdiği mutluluk..

Tam yataktan kalkacaktım ki Kayra beni kolumdan tutarak bir anda altına aldı.

"Ne o öylece bakıp gidebileceğini mi zannettin ?"

Yani aslında hiç öyle birşeyler düşünmemiştim.Sevimli hali beni ona bakmaya zorlamıştı sadece.

Cevap vermeyerek kalkmaya çalıştım ama bir sonuç vermedi.

"Senin yüzünden yüzüm eskiyecek aşk."

Ben doğru mu duymuştum ?Kayra bana aşk mı demişti.Şu duyduğum sayesinde yaptığı tüm ukalalıkları unutup söylediği birkaç kelimeye odaklandım.

"Aşk ?"

Üzerimden kalktı ve göğsüne yasladı.Saçlarımla oynamaya başlayınca gülümsedim.

"Evet.Sen aşksın ve.."

"Ve ?"

Kayra doğruldu ve bana baktı.Ben de doğrularak karşısına geçtim.Yüzümü ellerinin arasına koydu ve bana iyice yaklaştı.Burnunu burnuma yasladıktan sonra gülümsedi.

"Hep benim olacaksın ."

Kayra beni baya şaşırtmıştı.Resmen sahiplenme duygusu tavan yapmıştı.Ama onun bu halini seviyordum.Beni düşünüyordu.

Yanaklarımdaki ellerini avumun içine aldım ve öptüm.

"Zehra ."

İçimden bir ses bu romantik anın sona geleceğini söylüyordu ama hadi hayırlısı..

"Hıı ."

"Açım ben ya .Kalk bana kahvaltı hazırla kadın."

Sadece durup şaşkın şaşkın Kayra'ya baktım.Hadi sahiplenme duygusunu anladım da bu..

"Öküz ! Bu ne biçim cümle ."

Kayra söylediklerime aldırmadan çarpık

bir şekilde gülümsedi .

"Bundan sonra böyle.Evin reisi benim."

Arkamda duran yastığı Kayra'nın kafasına geçirdim.

"Ne evin reisi mi ? Yuh daha evli bile değiliz.Unuttun herhalde !"

Bunu ona hatırlatma gereği duymuştum

çünkü bize ne olacağına dair bir fikrim yoktu.Bu oyun daha ne kadar böyle gidecekti ki ?