Mavi'nin Gurur tonu (TAMAMLANDI)

"Kabul ediyorum."

Herkese merhaba, bence bu bölüm çok keyifli oldu. :) Umarım sizler de okurken keyif alırsınız. Yorumlarınızı ve oylarınızı benden esirgemeyin.🙏🏽💙

Bacağımın yanmasıyla beraber, anında ayağa fırladım. Yağız ve Gurur da aynı anda benimle fırladılar ve ikisi bir:

"İyi misin?" diye sordular.

"Sakin olun bir şeyim yok. Silverdin olacaktı çantamda. Sürerim şimdi, geçer." dedim ve arkamı döndüm.

Arkamı döndüğüm an, gözlerimden yaşlar süzülmeye başladı.

Bacaklarım yanmıştı, canım acıyordu evet. Ama duyduklarım kadar değil. Aydan'ın yüzsüzce Gurur'u nasıl elde ettiğini anlatmasına mı yansaydım, yoksa benim hakkımda kurduğu cümlelere mi? Ben miymişim aciz? Ben miymişim intihar edecek tip? Bunların hiçbiri, kurduğu son cümle kadar sarsmadı ama beni. Buna emindim. Ben her şeye rağmen Gurur'un bana olan sevgisinden bir kez bile şüphe etmedim ki. Sevdiğim adamı elimden alan bu sürtüğün "Zaten sevmiyormuş." cümlesine de zerre inanacak değildim. Ya da hâlâ kendimi kandırıyordum. Bilmiyorum.

Öfkelenmeye başladım. Hepsini geçtim, her şeyi geçtim, çocuğumun olmama ihtimalinden nasıl bahsederdi Aydan'a? Ne hakla? PCOS hastasıydım doğru. Doktor sadece tedaviyle çocuk sahibi olman mümkün demişti. Gurur benim özelimi ne hakla bu sürtükle paylaşırdı? Gücüme gitti, o kadar üzüldüm ki, içimden bir şeyler koptu resmen. Bir kadının en hassas noktasıydı annelik. Bana nasip olmayacak mı düşüncesi bile beni mahvetmeye yeterken, bir de Aydan'ın bu cümleleri kurması hepten delirtti beni.

Odaya girdiğim an yere çöktüm ve ağlamaya başladım. Kendimi çok aciz hissediyordum. Tarif edemeyeceğim kadar aciz. Canım yanıyordu. Sürekli ağlarken güzel günlerimiz geliyordu aklıma. 1 yıl önce bu zamanlarda düğün hazırlığı yapıyordum ya ben. Gelinlik bakıyordum, nerede oturalım diye araştırma yapıyordum. Şimdi bir otel odasında yere çökmüş ağlıyorum.

Aldatılan tek kadın sen değilsin Mavi kendine gel! Elbette değilim. Hem annem gibi bir kadın bile aldatıldıysa, pekâlâ ben de aldatılabilirdim.

Madem bunun farkındasın, niye üzüyorsun hâlâ kendini?

Bir acıyı milyonlarca insanın yaşamış olması, normalleştirir mi, azaltır mı acıyı?

Mesela kanser çok fazla yaygın diye, kanserli bir hastaya üzülmeyelim mi?

Yine kendi kendine konuşmaya başladın Mavi.

Onu hâlâ seviyor musun?

Bilmiyorum.

O zaman sevmiyorsun?

Bilmiyorum.

Ona geri döner misin?

Dönmem. Neticede "Piraye aşkından öldü, yine de dönmedi Nazım'a." değil mi?

Bu konuyu kapatıp, artık yeni kararlar alma zamanın sence de gelmedi mi?

Geldi.
-------------------------------------- 💙
Kaç dakika yerde ağladım bilmiyorum. En son duşa girdim, bir posta da orda ağladım. Bacağımın yanan yerine Silverdin sürdüm. Sonra da bornozumu giydim, saçımı havluya sardım ve banyodan çıktım.

Bilin bakalım kim var odamda? Öfkeyle bağırmaya başladım.

"Eeee yeter ama artık! Sen yine nasıl girdin buraya? Bak yemin ediyorum sana kim yardım ediyorsa, bir daha aynı şeyi yaparsan, sana yardım ve yataklık eden o kişinin de işine son veririm haberin olsun."