SEÇİM (BİTTİ!)

18.BÖLÜM 'DOĞUM GÜNÜ!'

-ALPER AKIN-

Belimi incittiğim için hastahaneye gittik. Allahtan yaşayacakmışım.

Ayfer in odasına girdim. Sadece canım sıkılmıştı.

"Salam Ayfer. Nassın? "

"Gece gece ne istiyorsun?"

" Iyi. Bende iyiyim."dedim ve yatağına otururken belimi tutarak inledim. Şaka değildi gerçekten acıdı.

"Ay sen belini mi acıttın. Ah yazııık. "

"Ya bacım yaa"

"Bana. Bir daha. Bacım. Veya ... Ayfer. Demeeeeeee! !!!!!!" Ayfer son kelimede çığırınca kulaklarımı tıkadım. Sonra aynı devam ettim.

"Tamam bacım. Sana bir daha Ayfer yada bacım demicem. Sana bundan sonra Hicran dicem."

Ayfer ayağındaki terliği bana fırlattı.

"Ahh! Ayfer acıdı yaaa! Zaten belimde acıyor. "diye bağırdım. Karnımı ovarken.

"Bak hala Ayfer diyo."dedi ve bu sefer beni kesin kovalardı. Bende aniden ayağa kalktım. Ve ani kalkıştan dolayı belime ani ve feci bir acı girdi. Ve öylece kalıverdim. Ayfer de terliği tam belime atınca acı daha da arttı. Bıraksalar ağlayacaktım.

"Anneee! Anne kurtar beni."

"Hah noldu. Kalırsın öyle .nananananana nanananana nananana "diye dalga da geçti.

Eğik bir şekilde annemin yanına gittim. Ayfer de her şeye devam etti.

"Anne ayı Ayfer belimi kırdı. Zaten acıyordu."

"Bana ayı da Ayfer de Demeeeeeee! "Diye çığırdı Ayfer.

O sırada babam geldi.
" Bunlar yine kavga mı ediyor?"

Annem de pirinci ayıklarken iç çekti.

Ben annemin oturduğu masadan bir sandalye çektim ve inleyerek oturdum. Babam da ellerini yıkamak için lavaboya gitti.

"Alper sana içeri bir yatak hazırliyim de yat biraz. Bir belini kırmadığın kalmıştı."

"Anne ben odamda yatarım. Ne gerek var içeri. "

"Yat! Nane var zaten odada."diye söylendi yine hiç bana bakmadan.

"Evet anneciğim ben naneli odamda yatarım. Çok seviyorum naneli odamı."

*&#*&$*#&$*'&$*#

-ILGIN EFİL-

Kahvaltı yapmak istemiyordum. Ben kahvaltı yapmak istemiyordum. Ben. Ben.

Çünkü bugün benim doğum günüm. Ama Nazlı bile kutlamadı. Benim somurttuğumu kesin anlamıştır. Ama hiç neyin var diye sormadı bile.

"Hadi Ilgın yürüyüşe çıkmıyor muyuz?"dedi Nazlı üstüne eşofmanını giymiş bir şekilde. Bende hala pijamalarım vardı.

"Hiç Keyfim yok."dedim yine somurtarak.

Gitmemek için elimden geleni yapacaktım.

Bir saat sonra kendimi sahilde buldum. Nasıl oldu bilmiyordum ama şuanda Nazlıyla yürüyüşteydim.

Hiç konuşmadan yürüyorken karşıdan Yaren in geldiğini gördüm. Evet işte sonunda birisi doğum günümü kutluyor.

Yaren koşarak yanıma geldi. Gülümsemesi gerekirken telaşlıydı.

Yanıma geldi ve aniden önümde durarak kollarımdan tuttu.

"Ilgın sen napıyosun burda?"

"Ne?"