25.BÖLÜM 'ÖLMÜŞ OLABİLİR'

19 1 4
                                    


"Hadi Ilgın. Çabuk ol. " diye acele ederken Alper ben auakkabılarımı gidiyordum.

Kapıyı sertçe kapatarak arabaya koştum. Alper çoktan şoför koltuğuna oturmuştu.

Kapıyı kapattım. Ve kemerimi taktım.

Araba hareket etti.

O sırada telefonum çaldı.
Arayan Ada idi.

"Ada arıyor."dedim ve Alper bana baktı.

"Tabi merak etti gece gelmeyince."

"Ee ne diyeceğim."

"Bence bir şey söyleme. Bir bahane uydur. Gece bende kaldığını söyle. Sabahta çıktı dersin."

Ben kafa salladım ve açtım.

"Alo!"

"Alo! Ilgın abla. Bir şey soracağım. Aslında Alper abiye sorsam daha mantıklı ama ben de numarası yokmuş. "

"Sor. "Dedim sesimin anlaşılmamasını sağlayarak.

"Abimi gördün mü? Yani Nerede olduğunu biliyor musun? "

"Evet. Abin dün gece Alper de kalmış. Sabah da çıkmış. Şuan nerde bilmiyorum tam olarak."

"Din gece bize haber verirdi. Vermeyince merak ettim. Ece de uyumamıştı. Zaten babamın eve geldiği yok."

"Nerden Gidiyoruz?"diye sordu Alper. Sesinde hala aceleci bir ton vardı.

"Şuradan. "Diyerek yolu gösterdim.

"Can ın ağzına sıçacağım. Görürsün bak ordan ağzıyla burnu yer değiştirilmiş bir şekilde çıkacak. Tabi önce kardeşimin yerini söyleyecek. "Dedi ve biraz daha gaza bastı.

Alper i daha önce hiç böyle görmemiştim. Tamam sinirlenirdi. Ama onun siniri bile komikti. Ama şimdi..

Allahım Toprak ellerinde ben hala ne düşünüyorum ya.

Inşallah onu kurtarırız. O olmazsa ben gerçekten yapamazdım.

O olmazsa sabahları uyanmak için bir sebebim olmazdı.

O olmazsa benim için dünya dönmezdi hayat olmazdı.

Yine hakim olmadığım hıçkırık boğazımdan kaçtı. Alper şaşırarak bana bana baktı.

"Ilgın. Iyi misin? Ah bendeki de soru. Seviyorsun dimi onu."

Ben daha da ağlamaya başladım.

"Ilgın. Ağlıyorsun saygım var. Ama ev nerde? Onu bir söylesen. " dedi. Ona ters ters bakarken adresi söyledim titrek bir sesle.

Adrese geldik. Alper hızla indi. Ben de peşinden koştum. Evin ziline bastı. Hizmetiçiyi beklerken annesi açtı kapıyı.

"Merhaba efendim. Ben Alper. Can ın arkadaşıyız. O çağırdı bizi."

"Arkadaşı mı? Onun hiç arkadaşı yok ki?"dedi kadın şaşkınca.

"Tabi olmaz pezevenk çünkü. " diye mırıldanan Can a kocaman gözlerle baktım. Sonra annesine anlamış mı diye baktığımda anlamamış olacak ki öyle bakıyordu.

"Şey yani biz yeni arkadaşlarıyız. Zaten Beni tanıyor sunuzdur. "Dedim kendimi göstererek.

"Evet tanıyorum seni. Kız arkadaşım nerde. Çok tatlı biriydi."dedi kadın. Içeri ne zaman davet edecekti.

"Gelmedi bu sefer."dedim.

"Ah. Kapıda kaldınız girin içeri girin."dedi kadın sonunda.

Biz içeri girdik.

SEÇİM  (BİTTİ!)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin