A Love To Call My Own

Chapter 12

Manila Philippines

It's been seven years ng iwan ko ang bansang ito at masasabi kong parang halos wala namang nag bago, huling -huli parin kumpara sa mga bansang tinirhan ko't na puntahan, pero sa totoo lang na miss ko ang bansang ito. Wala paring tatalo sa kakaiba nyang ganda, gandang minsan ng pinag -agawan at nang hindi makuhay iniwang wasak at sugatan. Wala paring tatalo sa mga taong bakas ang kahirapan, pero may masasayang  mga sa labi. Mga ngiting na miss ko sa pananatili sa Europa.

Ikalawang araw ngayon ng pag uwi namin sa bansa, pero sa halip na tumuloy sa mansion ay sa penthouse ng isang condo kami naka tuloy. Ipa re renovate ko kasi ang mansion, dahil bukod sa luma na at na damage ng nag daang bagyo ay hindi suitable sa kasalukuyang estado ko. Kagagaling ko lang sa mansion at nakipag kita ako sa mga kawaksi, nag bigay ng pasalubong at nag abiso para sa gagawing renovation. Akala nila ay tatanggalin ko sila sa trabaho, hindi, sinabi ko lang na kung gusto nila ay mag bakasyon sila sa buong durasyon ng renovation, o kaya yong gusto ay manatili sa penthouse sa Makati, either way, they will still be paid naman, but an extra hand would be a big help for Mary so sana may magpa iwan.

On my way home, naisip kong dumaan sa opisina ni atty. Ferrer sa Ortigas, I wouldn't be where I am today kung hindi dahil sa matandang ito na nag tyagang hanapin ako at gawan ng paraan para maka alis ako ng bansa. Bukod doon sya rin ang dahilan kaya hindi na lulugi ang mga investments at shares ko sa ibat-ibang kompanya. It's just lunch time, so I guess I'll treat him to lunch.

"Hi, good morning, may I know which floor is Atty. Ferrer's office please?" Sabi ko sa receptionist, sinipat nya kong Mabuti saka pilit na ngumiti at...

"May I know if you have an appointment with atty.Ferrer ma'am?" Alanganin ang ngiting tanong nya.

"I'm sorry but I don't have an appointment, I never thought I would need one." I said casually.

"I'm very sorry ma'am but I can't let you go up without an appointment with atty. Ferrer." Fake ang sympathy na sabi ng receptionist, bago bumaling sa katabi at bumulong, bago panabay na tumingin sakin at sinipat ako na para bang inuuri ako, bahagyang tumaas ang kilay ko, masyado kasing mapang mata at malisyosa ang tingin nila.

Duh? Naka pag soot lang ng corporate attire akala siguro mataas na sila sakin, dahil naka simpleng sneakers, lumang pantalong may butas sa tuhod at simpleng puting t-shirt ako, I did not wear make up din, kasi sa mansion lang naman talaga ang punta ko kanina, kaso napa raan na rin lang ako so sindaya ko na si atty. ganito naman ang madalas kung itsura noon at okay lang sa kanya, I mentally remind my self na next time mag aayos ako kapag pupunta ako sa opisinang ito, na gusto yatang lahat ng papasok ay mukhang ra rampa sa intablado.

I heared one of them whispered, "ibang klase ang style ng isang ito." sa babaing my name plate na Aika. Hay talag- Ang pinoy kung minsan nakaka tuwa! If there's one thing I don't like about some Filipino kasi iyon ay yong hindi makuhang umaktong discreet at propesyonal, laging pina ngungunahan ng pagka malisyosa at pagka tsismosa. I took a deep breath and cleared my throat and then..

"Would it be a trouble for you "Aika" if you call him or his secretary and tell them Miss. Martina Herrera is here at the lobby wanting to go up, you see I just arrived from Germany and I have an important matter to discuss with atty. Ferrer." Sabi kong walang ka ngiti-ngiti dahil na iirita ako sa kanya. Nahalata yatang na aasar ako kaya napipilitang tumawag sya sa opisina sa itaas, bumulong-bulong sya sa telepono at nairita akong lalo kaya.

"May I speak to his secretary please." Sabi ko na di naman talaga na kiki usap, napilitan syang ibigay ang phone sakin dahil hinablot ko na agad, ka irita kasi, tsumitsismis pa, gosh! Kahit ma mulubi yata ako hindi ko papatulan si Atty. Ferrer, eh mukhang seventy years old na yata yon eh.