A Love To Call My Own

Bonus Chapter 2

Two weeks later, matapos nilang mang galing sa Isla Zaragoza ay hiniling ni Mitch na sa Tagaytay muna sila maglaging mag-anak, gusto daw kasi nitong masolo silang mag-iina at syempre pinag bigyan nya ang asawa. And since Mary deserves a long vacation dahil ilang taon na rin naman itong lagari sa trabaho ay hinayaan nya itong mag pasya kung gusto nitong sumama sa kanilang mag-anak o manatili sa Maynila o kaya naman ay umuwi sa probinsya at bisitahin ang pamilya. Pinili nitong manatili sa Maynila, siguro dahil na rin kay Tiko aside from nahihiya itong umuwi ng may dalang anak pero walang dalang asawa, habang si Mariz ay nag pa alam na uuwi muna. Pinayagan nya naman ito, pero katakot-takot na bilin muna ang ipinabaon dito ni Mary.

Noong una na ninibago sya na wala si Mary sa paligid, sanay na kasi syang ito ang kasama nya kahit saan, pero sabi nga ni Mitch, she has to learn how to let go of Mary, kasi sooner or later daw kapag nagkasundo rin ito at si Tiko, aalis at aalis ito sa kanya. Alam nya naman yon, kaya lang syempre hindi ganon kadaling sanayin ang sarili na agad-agad. Kahit nga ang mga bata si Mary din ang laging hinahanap, lalo na si Hugo na mas attached kay Mary kesa sa kanya. Understable naman kasi talagang hands on si Mary sa pag -aalaga dito lalo na nong maliit pa ito. Napa buntong hininga sya habang tinatanaw ang mga anak na nag lalaro sa damuhan bantay ng mga tagapag-alagang pansamantalang pumalit kay Mary.

"What's wrong?" Ani Mitch na biglang sumulpot sa likuran nya at ipinulupot ang mga bisig sa baywang nya.

"Wala." Umiiling na sabi nyang bahagyang sumandig sa asawa.

"Na mi miss mo nanaman si Mary?" Tanong nito.

"Just a little bit." Sagot nya.

"You know, I'm starting to feel jealous of Mary, para kasing lagi mo syang na mi miss kesa sakin." May himig tampong sabi ni Mitch.

"Don't be silly, of course I'm missing you too, especially when we were apart." Aniyang humarap at yumakap sa leeg ng asawa.

"Really? Eh bakit ang tagal mong umuwi?" Naka ngusong sabi ni Mitch na parang hindi na niniwala.

"Because I'm teaching you a lesson." Sagot nya.

"I know, but still you should have at least come home the moment you learned you were pregnant, tuloy I feel like I'm a super useless husband kasi lagi na lang akong wala sa tabi mo kapag buntis ka." May lambong sa mga mata at may konting tampong sabi ni Mitch.

"It doesn't matter anymore babe, what matter is were here and we're back together." Sabi nyang bahagyang tumingkayad at dinampian ng halik ang mga labi ng asawa.

"To you it doesn't, but to me, it does." Parang batang nag mamaktol na sabi ni Mitch.

"So what do you want me to do, put back the clock and reset the time?" Kunyari na iiritang tanong nya.

"Nope, but we could make another baby, a baby girl perhaps?" Na mumungay ang mga matang sagot ni Mitch, Napa taas ang kilay nya.

"A baby girl?! As if we can make sure it's a girl, pano kung baby boy nanaman and worse kambal nanaman?, babe parang hindi ko na yata kayang manganak nanaman ng kambal." Napa irap na sabi nya. Langya kasi para lang nitong umoorder ng manika.

"And so? We could always try again for a baby girl diba?" Naka ngiting sagot ni Mitch.

"Try again for a baby girl? Palagay mo sakin palahiang baboy? Babe naman, tama na yang lima!" Napa ngusong sabi nya sabay talikod sa asawa, parang di nya na man na kasi kakayaning magbuntis pa ulit at mag alaga nanaman ng baby, sa limang anak nga lang may mga katulong pa sya eh naghihirap na sya, pano pa kung madagdagan pa ng isa o kaya dalawa?

"Of course not! It's just that don't you think it would be great if Charlotte have a little baby girl instead of those creepy looking dolls?" Sagot ni Mitch, nag pi freak out kasi ito sa mga manika ni Charlotte na sing laki ng life size two months old baby at mukha talagang baby.