Yatılı Okul

《4》Naber Turşu Kafalar?

Eftalya'dan:

----------

Popüler olmak beni lise dizilerinin renkli afişlerinde hissettirirken gülümsedim.

Bediz ve Erva hiç sevinmemişlerdi. Bediz orada bile bulunmadığını söyleyerek neden kendini de çamura batırdığımıza kızıyordu ama onunla alakalı en ufak bir şey söylememiştik. Erva ise eski dershanesinin Fethiye Caddesinde olmasından dolayı İzmitli ruhunu aktifleştirmiş, düşman şehrin düşman öğrencilerinin kendisini popüler etmesine yanıyordu. 

Ahenk'in bu işi pek umursadığı yoktu. İnsanlar zerre umrunda olmadığı için ne konuştukları da zerre önemli değildi. Ama Zümrüt için durum tam tersiydi. Aramızda daha önce popülerliği tatmış tek kişi oydu ve morali aşırı bozuktu. Nedenini anlayabilsem de Zümrüt'ün fazla abarttığını, ortaokuldaki insanların burada olmadığını düşünüyordum.

"Siz niye sevinmiyorsunuz be!"
"Ye yo oye' diyecek halim mi var ya benim?"
"Haklısın Ahenk. Sen de sevinmediğine göre diğerlerine sormama hiç gerek yok."

Diğerleri de kafa salladı.

"E, hadi madem. Bahçeye. "
"Kusura bakma ama ne zaman bahçeye çıksak, sevmediğimiz her şeyle karşılaşıyoruz."
"Haklısın." dedim başımı sallayarak. "E, o zaman okulun karşısındaki spor salonuna?"

Hepsi birden onayladı ve giyindik.

•○•○•○•○•○•○•○•○•○•○•○•○•○•○•

Bediz plates toplarını futbol topu gibi kullanmak için jimnastik tarafına gitti. Zümrüt ve Erva iddaya girerek halter tarafına gittiler. Erva hayatımda tanıdığım en güçsüz insandı ama nedense oldukça iddialı görünüyordu. Ben de bir şey bulamadığım için Ahenk'in peşine takıldım. Koşu bantlarının oraya gittiğimizi öğrendiğimde tepkim omuz silkmek oldu.

Ahenk alışmış olarak koşuyorken ben dayanamayıp geri geri gitmeye başladım.

"AHENK!?"

Ahenk yürüyemediğimi görünce kıkırdayarak aletin tuşlarına bastı.

Daha rahat yürüyünce bir oh çekerek Ahenk'e kalp gönderdim.

Ellerimi alete tutma yerine koyduğumda hızlandı. Hangi aptal tuşları oraya koyardı ki?

Bir yandan koşarken diğer yandan hızı düşürmeye çalışıyordum fakat ellerimi bırakmak için de fazla korkaktım.

Makineyle aynı hızla koşarken tökezledim ve arkamdaki insanın üzerine doğru düştüm.

Özür dilemek için sırtımı döndüğümde  gülümseyen bir Atakan görmem ile yerimde sıçradım.

"Sen nereden çıktın be?"
"Bunu size sormam lazım."

Salonda Utku ve ondan başka erkek yoktu.

Utku ise eğlence amaçlı Ahenk'in aletini karıştırıyordu. Gittikçe daha da hızlanan alet Ahenk'i zorluyordu.

Ahenk pes etmeyerek daha da hızlandı. Ama Utku Ahenk'in suratına bakarak daha da hızlandırınca Ahenk sol bacağını tutarak yere düştü.

"Ahh!"

Ahenk suratını acıyla buruşturunca Utku hızla yanına oturmuştu.

"Oldu mu istediğin?!"

Utku sesini çıkarmıyordu ama üzülmüş gibi de durmuyordu.

Onun yerine Atakan konuştu.

"Sorunlu o, boşver sen onu. Ben özür  dilerim"

Utku kalkarak elini umursamazca Ahenk'e doğru uzattı.