ODUN SEVGİLİM(DÜZENLENİYOR)

BENİ KAYBETTİN

Sabahın 6'sı olmuş ben hala uyuyamıyorum. Aklım almıyor. Ortada hiçbir şey yoktu. Nasıl bu hale gelebildik. Ama aldatmıştı işte. Ötesi yoktu. Ben bunu hazmedemezdim. Benden alttan almamı bekleyemez. Bitti. Bitti. Bitti.

Üzgündüm evet. Kabul ediyorum atlatmam çok da kolay olmayacak bunu da biliyorum. Ama ilk seferdeki gibi kendimi tüketmeyecektim. Bu konuda kararlıydım. Elime geçen bir şey yoktu çünkü. Hayatımda hiçbir şey kolay olmamıştı. Şanslı bir insan da olmadım hiçbir zaman. Ama mutlu bir çocuktum her şeye rağmen. Aileme bağlıydım.

Ölümden korkmadım hiçbir zaman. İntihar etmeyi düşünmedim diyemem. Bazen zor oluyordu. Hala hayatta kalma düşüncesi ağır geliyordu. Ama sadece aklımdan geçti. Asla denemedim. Ve yapmam da. Korktuğum için değil. Arkamda kalacak insanları sevdiğim için. Bana verilen bu hayat öyle veya böyle geçiyor. Sınavım biraz ağır. Ama sınava göre puan alınmaz mı her zaman?

Bende buna güvenerek isyan etmiyorum. Üzüntülerim,acılarım,haykırışlarım isyan içermez. Sadece kızarım kendime. Seçebileceğimi düşünüyorum. Benim sorunum beni üzeni seçebilirdim. Ama öyle olmuyor. Ne kadar tedbirli yaklaşsam da seçemiyorum. Bana zarar verecek kişiyi ayırt edemiyorum. Bu da benim problemim.

Her neyse hayat bir kere daha yüzüme gülmedi işte. Sorun bundan ibaret. Uzatmaya gerek yok. Biraz çeki düzen vermeliyim artık. Düşünmemeye çalışmayalım. O beni düşünmüyor.

Kalktım ilacımı alıp kahvaltı hazırlamaya başladım. Seda da kalkmıştı. Ela teyze de geldi. Hep beraber kahvaltı yaptık. Ela teyze" Ece iyi misin kızım? Betin benzin atmış. Doktora gidelim mi" diye sordu.

"Hayır gerek yok. İyiyim sadece uyuyamadım. Ondandır"dedim ve yalandan gülümsedim. Kahvaltıdan sonra Seda'yla odaya çıktık. Ne yapacağını bilmiyordu. Hissediyordum. O da üzgündü.

"Ne yapacaksın" diyebildi sonunda.

"Ayrıldım işte. Yapacak bir şey kalmadı."dedim.

"Aklım almıyor. Akın nasıl böyle bir şey yapar. Belki de yapmamıştır Ece. Acele mi karar verdin sence?"dedi.

"Bunun yapmamışı mı var Seda. İnkar etmedi ki zaten. İnanmamamı gerektirecek bir durum yok. Ne kadar inanmak istemesem de öyle. Açıklama yapmasını istedim. Yapmadı. Daha ne yapayım?" dedim.

"Haklısın. Off gel buraya salak"dedi ve bana sarıldı. Beni hiç bırakmayacak tek arkadaşım.

Tüm gün boyunca Akın'dan konuştuk. İnanamıyordum hala yapmazdı diyordum. Ama olmuyordu. 

Seda uyuduğunda birlikte olan fotoğraflarımıza bakmaya başladım. Bir yandan kendimi tutamamış yaşlar yanaklarımdan süzülüyordu. Öylece izledim bilmiyorum belki bir saat belki iki. Bir daha bakmayacağım yüzünü inceledim. Her detayını ezberlercesine. Bana bakarken ki ifadesini inceledim. Seviyor gibi bakıyor. Seviyor demeye dilim varmıyor. Sevse yapmaz çünkü. Ama sevdi diyor kalbim. Yalan olsa anlardım. Umarım sevmiştir diyorum içimden. Aklım darmaduman. Ne yapsam çare değil.

Saatler sonra okul var. Varlığını hissedeceğim bir sınıf. Sesini duymak istemememe rağmen özledim aslında. İtiraf ediyorum. Görmek istiyorum onu. Sesini duymak istiyorum. Yanımdan ayrılmasın istiyorum. Ben ne yapıyorum böyle?

Aklıma sahip çıkamıyorum. Delirmek üzereyim. İyi rolü yapıyorum. Belki de bu yoruyor beni. Gizlemeden yaşasam üzüntümü böyle olmayacak ama olmuyor işte.

Hayatımda her zaman birinci kuralım dışarıda ağlama olmuştur. İnsanlara karşı güçlü görünmeliyim. Güçlü olmazsan seni kıracak yanlarını bulur ve seni öldürürler. Bu yüzden dışarıda ağlamam. Canım yansa da gülücükler saçarım. Ben buyum işte.

İçim paramparça olsa da güçlü durmayı öğrendim ben. Yüzünde gülücüklerle yaşayıp yalnız başına kaldığında gözyaşı döken biriyim. İsterseniz korkak diyin. Ama bu korkaklık değil. Sadece bir seçim. Bu benim seçimim. Ne yaşadıklarımı bilseniz bana yardım edemeyeceksiniz ki zaten. Yardımınız olmayacak sadece acıyacaksınız. Teselliler vs. bende kendi kendimi teselli edebilirim. Boş kalabalık sadece daha fazla üzgün surat daha fazla teselli daha fazla ağlamak için bekleyen omuz. Benim bunlara ihtiyacım yok. Tesellilerinizi kendinize saklayın ben kendi kendimi de kandırabiliyorum.

Balkona çıktım. Derin bir nefes aldım ve karar verdim. Bundan sonra ağlamayacaktım. Unutacaktım onun beni unuttuğu gibi. O nasıl yaktıysa canımı bende yakacaktım. Umursamayarak tabi. Kötü planlar düşünecek kalpsizlikte değilim daha. İnsanlığım hala duruyor. Güçlü görünecektim. Hiç ağlamamış hiç üzülmemiş gibi. Kararlıyım Akın. Beni kaybettin...