De Buurtpolitie- Achter gesloten deuren

7

Na een zware moeilijke dag kwam ik thuis aan. Het was duidelijk dat Willem mij al stond op te wachten. "Wat deed je hier met Eric in de straat?" Vroeg hij mij boos. "We hadden een klacht binnen gekregen. Ze hebben ons gehoord en gezien, maar ik heb alles ontkent." Hij stond recht en kwam naar me toe. "Ziet ge nu wat ervan komt! Durf nog één keer weg te lopen en ik zorg ervoor dat heel de straat ons kan zien. En dan zal het niet in uw voordeel lopen ze meiske, begrepen?" Riep hij kwaad. Ik knikte. Zonder enige emotie gaf hij mij een klap in mijn gezicht. "Begin maar al direct te koken." Ik stond snel recht en liep naar de keuken. Ik wou niet nog meer slaag krijgen. Met tranen in mijn ogen begon ik te koken. Als het eten klaar was meldde ik het. "Pak uzelf een bord eten en ga maar in het tuinhuis zitten." Ik liet mijn hoofd zakken en knikte. Ik nam een bord eten en ging ermee naar het tuinhuis. Het was verschrikkelijk koud geworden deze nacht dus was ik blij dat ik toch nog warm eten kreeg.

"Tineke, alles oke?" Ik kwam op het kantoor aan en zag haar huilend aan haar bureau zitten. Ik liep direct naar haar toe. "Kom, ga mee naar ons kantoor." Ze stond recht en liep mankend mee naar het kantoor. "Wat is er gebeurd Tineke?" Vroeg ik haar. Ze keek naar de computer als teken dat ik het zelf moest bekijken. Na het zien van de beelden richtte ik mij naar Tineke. "Het moet echt stoppen, Tineke. Het is al veel te lang bezig en ik heb er nog altijd niks aan kunnen doen." Zei ik en stond recht. "Ga alstublieft niet naar de chef." Smeekte ze. "Tineke, je zal mij dit nog dankbaar zijn." Ik nam mijn computer en liep naar het kantoor van de chef. "Brigitte!" Riep Tineke nog maar ik negeerde het. Ik klopte op de deur van de chef en ging naar binnen. "Chef, we hebben een dringende zaak." Hij keek me vragend en verbaasd aan. "Wat dan?" Ik zette mijn computer op zijn bureau en liet hem alle beelden zien. Nadat hij de beelden had gezien keek hij mij geschokt aan. "En dat was Tineke?" Vroeg hij voor de zekerheid. Ik knikte. "Het moet stoppen chef. Het gaat zo al een tijdje door." Hij knikte. "Leg Eric uit wat er aan de hand is en ga naar het huis van Tineke. Patrick en ik komen ook." Zei hij streng. Ik knikte. Ik liep snel naar Tineke. "Alles komt goed schatteke." Ik gaf haar een knuffel en ging Eric halen. "How rustig. Wat scheelt er?" Vroeg hij me. "Ik leg u dat wel uit in de auto!" Als we in de auto zaten zei ik naar waar hij moest rijden. "Waarom naar daar?" Vroeg hij me. "Het heeft niets met de zaak van gisteren te maken, maar.." Ik zuchtte en keek hem aan. "Tineke wordt al een tijdje mishandeld door Denis." Hij keek me geschrokken aan. "Wat?" Ik knikte.

We kwamen aan bij het huis van Tineke. We belden aan en wachtte tot Denis kwam opendoen. "Dag Denis, mogen we even binnenkomen alstublieft?" Vroeg Eric als Denis de deur opendeed. "Euh waarom?" Vroeg hij direct. "Omdat wij dat vragen." Antwoorde ik. "Och, ons kleintje zal eens iets zeggen." Ondertussen stonden de chef en Patrick al achter mij. "Denis, ze hebben het vriendelijk gevraagd. Nog ene keer. Mogen wij binnenkomen alstublieft?" Hij zuchtte en liet ons binnen. "Voor wat ist?" Vroeg hij brut. "Begin maar al eerst te kalmeren." Zei ik hem. "En ik moet naar zo'n klein mormel als u luisteren?" Ik keek hem met grote ogen aan. "Pardon?" Ik wou naar hem toe gaan, ik wou hem zo hard slaan voor wat hij Tineke heeft aangedaan. Eric nam mijn arm vast en ging een beetje voor mij staan. "Stop maar al rap met die grote praat, ja? Wij zien hier voor u een paar vragen te stellen, ge hoeft daarvoor Brigitte niet te kleineren, begrepen?" Hij lachte. "Ik doe wat ik wil. Zij heeft ervoor gezorgd dat het niet meer goed gaat tussen mij en Tineke." Zei hij terwijl hij naar mij wees. Ik keek hem geschrokken aan. "Als zij daar niet bestond had Tineke niks kunnen zeggen." Riep hij kwader als daarjuist. "Dan denk ik dat jij de enigste bent dat problemen heeft met haar bestaan, want voor de rest is iedereen daar heel blij om." Zei Eric rustig, wat Denis nog kwader maakte. Ik glimlachte zachtjes. "Hahahah geloof mij, ik ben niet de enigste hoor." Zei hij met een grijns. Ik keek hem geschrokken aan. Ik moest direct aan Willem denken. Denis en Willem zijn beste vrienden dus ze weten waarschijnlijk alles van elkaar, dus dit gaat Willem ook weten. Ik kreeg al schrik voor vanavond, hij zou mij sowieso hard aanpakken. "Hoe kunt gij Tineke zelfs zoiets aandoen?" Vroeg ik hem. De tranen kwamen in mijn ogen te staan. "Ze krijgt wat ze verdient." Ik schudde mijn hoofd. "Ik hoop dat gij ooit u verdiende loon is krijgt. Want gij zijt niks meer dan een klootzak" Zei ik hem. "Wat zei je daar?" Hij kwam mijn richting uit. Ergens diep binnenin had ik schrik, maar ik stelde me sterk op en ging voor Eric staan. "Ja Denis, zo is het nu eenmaal. U kunt ge geen man noemen. Gij zijt gewoon een grote lafaard, die het zo nodig vindt om vrouwen te mishandelen." Ik zag aan zijn gezicht dat ik hem kwaad aan het maken was. "Ik denk dat jij dat even goed verdient. Net als Tineke, maar net iets erger." Zei hij. Ik zag hoe hij van zijn handen vuisten maakte en het zag ernaar uit dat hij die ook ging gebruiken. Ik werd achteruit getrokken en zag hoe Eric de slag van Denis, die voor mij bedoeld was, incasseerde. Patrick en de chef grepen direct in en boeide hem. Ondertussen ontfermde ik mij over Eric. "Eric, gaat het?" Hij knikte. Hij haalde zijn hand van zijn gezicht en zag dat het bloedde. "Waarom heb je dat gedaan?" Vroeg ik hem terwijl ik hem rechttrok. "Omdat hij u niet hoeft te slaan. Niemand hoeft dat trouwens te doen." Zei hij. "Ik had het zelf uitgelokt, Eric." Hij schudde zijn hoofd. "Of jij het nu uitlokt of niet. Niemand hoeft u te slaan. Ik ben uw collega en het is mijn taak u te beschermen." Zei hij stoer. Hij veegde het bloed van zijn gezicht en keek me aan. "Sorry.." Zei ik stil. Hij schudde zijn hoofd en nam mij in een omhelzing. "Jij hoeft geen sorry te zeggen. Weet je hoe trots ik op jou ben dat je dit voor Tineke doet?" Ik keek hem aan en glimlachte. "Eric, ben je inorde?" Vroeg de chef die terug binnenkwam. "Jaja het gaat wel. Het is maar een schaafwond." Zei hij stoer. Ik glimlachte en trok hem mee naar onze auto zodat we terug konden naar het commissariaat.