De Buurtpolitie- Achter gesloten deuren

14

Na nog een paar dagen was ik eindelijk bereid om terug te gaan werken. Na die nacht dat ik dankzij Eric heb kunnen slapen voelde ik me veel beter en kon ik daarna terug eten en slapen. Ik heb ondertussen anderhalve maand thuis gezeten dus was alles ook al genezen. Ik parkeerde mijn auto en stapte uit. Met heel veel enthousiasme stapte ik naar binnen en zag daar direct al mijn collega's aan tafel zitten. "Brigitte?" Tineke keek me vol ongeloof aan, ze kwam naar mij toe en nam mij in een omhelzing. "Wat kom je doen?" Vroeg ze blij en liet me los. "Werken natuurlijk." Ook Floor kwam op me afgelopen en gaf mij een knuffel. "Dat maakt me nu eens blij se." Zei Tineke. Ze zag er echt gelukkiger uit. Ik ben zo blij voor haar. "Welkom terug!" Zeiden Koen en Obi. Eric stond recht en gaf me een kus en knuffel. "Ik ben blij dat je je beter voelt." 

Na een tijd gebabbeld te hebben kwam de commissaris bij ons aan tafel staan. Hij verwelkomde me en begon dan onze taken op te noemen. Eric en ik moesten op het kantoor blijven, omdat er iemand naar het kantoor zou komen die een melding wilt maken van iets. "En hoe voel je je?" Ik zette me neer en keek hem met een glimlach aan. "Goed. Ik kan het eindelijk een plaats geven." Hij glimlachte en zei "Ik ben trots op u!" Ik glimlachte. Ik kon mij echt geen betere beste vriend als hem voorstellen. "Ik vind het wel spijtig dat ik niet kan bijpraten met de anderen, omdat we ze zo weinig gezien." Zei ik hem en nam een mapje van de grote stapel die voor mij lag. "Dan moet je eens met hen afspreken na de werkuren he." Daar had hij een punt in, maar het probleem was dat ik sociaal gezien nog niet helemaal in orde ben. Ik ben een heel teruggetrokken persoon geworden door alles wat er is gebeurd. Na ongeveer een uurtje kwam Patrick ons kantoor binnen. "Brigitte, Eric." Hij opende de deur helemaal en liet de persoon die achter hem aanliep binnenkomen. Yves, de postbode kwam naar binnen. "Aah, hier se Yves." Eric stond recht en gaf hem een hand. "Dag Yves." Zei ik vriendelijk en gaf hem ook een hand. "Zeg het is. Waarmee kunnen wij u helpen?" Begon Eric terwijl we ons aan tafel neerzette. "Awel ja, ik ben nu al paar keer in de lindendreef geweest en er is daar zo een woning dat een beetje apart staat en telkens als ik daar een pakketje moet leveren of gewoon post in de bus moet steken en dan wordt ik daar altijd weggejaagd door die bewoners. Ik vermoed dat die daar met louche zaken bezig zijn." Eric en ik keken elkaar verbaasd aan. "Louche zaken? Zoals iets dat met drugs te maken heeft ofzo?" Yves haalde zijn schouders op. "Dat of iets met wapenhandel. Die hebben er ene tegen mijn hoofd gehouden he...zodat ik weg ging." Ik keek hem met grote ogen aan. "En waar was dat? Lindendreef?" Vroeg ik hem. Hij knikte. "Moet ik de commissaris er even bijhalen?" Vroeg Eric me. Ik knikte. Hij stond recht en liep het kantoor uit. "En wanneer was dat?" Ik schoof de computer die bij Eric zijn plaats stond naar mij toe en noteerde wat Yves vertelde. "Vorige week ben ik daar voor de eerste keer naartoe gegaan en gisteren hebben die mij weggejaagd met dat wapen." 

Eric kwam samen met de commissaris het kantoor binnen. We legden hem alles uit en uiteindelijk moesten Eric en ik eens gaan observeren. Aangezien Yves niet moest werken vroeg de chef of hij even met ons mee wou gaan. Voor Yves was dat natuurlijk geen enkel probleem. Hij en Eric kennen elkaar al langer en beter dus konden ze eens goed bijpraten. We namen alles dat we nodig hadden en gingen richting de lindendreef.

Na een paar uur observatie gingen we terug naar het kantoor. Yves kwam met een goed idee dus Eric en ik gingen het voorstellen aan de chef. "Chef?" Eric klopte op de deur en ging naar binnen. Ik volgde hem naar binnen en stelde me naast hem op. "Yves kwam juist met een goed idee af. Hij wilt doen alsof hij terug een pakje moet afleveren en als ze dan terug een wapen bovenhalen hebben wij recht om die mensen te arresteren en dat huis te doorzoeken." Vertelde Eric. "Dat klinkt inderdaad goed, maar we kunnen het leven van een burger niet riskeren." Dat begrepen we natuurlijk wel. Dus we moesten een nieuw plan verzinnen. "Anders doe ik mij voor als postbode en dan moet er een extra ploeg meekomen om Brigitte bij te staan." Stelde Eric voor. "Kan ik dat ook wel aan ze." Zei ik met een lach. "Daar twijfel ik zeker niet aan, maar het is maar voor moest er iets gebeuren ofzo." Ik lachte. De commissaris ging akkoord met het voorstel. "Neem nu eerst jullie pauze en dan kunnen jullie jullie straks klaarmaken." We knikten en liepen het kantoor uit richting de tafel waar de broodjes op ons lagen te wachten. "Dank u Koen en Tineke." Zei ik blij net voordat ik een hap nam van mijn broodje. "Graag gedaan." Antwoorde Tineke. Koen wou antwoorden maar door het eten dat in zijn mond zat kwamen er geen woorden uit zijn mond. "Ahja mannekes, vanavond etentje bij mij thuis. Dan kunnen we Brigitte alles vertellen over wat ze allemaal gemist heeft." Zei Eric. Hij keek me met een glimlach aan en op het moment dat ik hem aankeek knipoogde hij. Nadat iedereen heeft toegestemd voelde ik me toch wel stukken beter. Dat Eric dit voor me doet betekent echt veel voor mij. Nadat we gegeten hebben gingen Eric en Yves wisselen van kledij zodat we deze zaak konden gaan afwerken. 

"Dus ik ga dit pakje zogezegd leveren. Vanaf dat ze iets doen dat er niet oke uit ziet komen jullie direct, goed?" Iedereen knikte. Eric deed de deur van de auto open. "Wees voorzichtig he, Eric." Hij glimlachte, gaf een klein knikje en stapte uit. Dan gebeurde alles snel. Eric belde aan en kreeg al net een wapen op hem gericht vanaf dat de deur openging. "Go, go, go." Riep ik uit en stapte uit de auto. Ondertussen had Eric de man kunnen overmeesteren. "Eric, gaat het?" Vroeg ik toen ik naar hem toeging. "Jaja, cava. Er is er ene langs achter gaan lopen." Ondertussen gingen Roland en Peter erachter. De chef en Patrick namen de man die Eric vast had al mee naar de auto. "Wij gaan het huis even doorzoeken he." Eric liepen door het huis maar vonden niets op het eerste zicht. "Brigitte, kom eens." Hoorde ik vanuit een andere kamer komen. Ik ging naar Eric toe en vroeg ondertussen wat er was. "Zie." Zei hij en wees naar de kast waar hij voor stond. Ik ging naast hem staan en zag een kast vol wapens. "Wow. Direct extra ploeg oproepen om dit in beslag te nemen en laat die maar een gedetailleerde doorzoeking doen." Eric knikte en riep een extra ploeg op.

Nadat we iedereen hadden ondervraagd wisten we in grote woorden wat die mannen van plan waren met die wapens. Yves heeft ons dus doen ontsnappen aan een grote ramp. We riepen Yves bij ons op het kantoor zodat we hem konden bedanken. "En? Wat was het nu?" Vroeg hij ons direct. "Ze waren van plan om het parlement binnen te vallen en daar iedereen neer te schieten. Dus dankzij u hebben we dat kunnen vermijden. Dus nen dikke merci dat je zo alert bent geweest." Zei Eric hem. "Geen probleem." Eric gaf Yves een hand en vanaf dat moment begonnen ze stil tegen elkaar te praten. "Als dat ding tussen jullie meer wordt laat het mij dan weten he." Hoorde ik Yves zeggen. Eric lachte zenuwachtig en antwoorde. "Er is niks tussen ons." Het ging duidelijk over mij en Eric. Ik hoorde hen al heel de dag praten over 'dat ding' en in het begin van de dag hoorde ik duidelijk mijn naam erbij. Wat ze er juist met bedoelden was een groot vraagteken. Uiteindelijk verliet Yves het kantoor. "Wat was dat hier opt laatste tussen jullie?" Eric lachte. "Nikske. Hij ziet dingen die er niet zijn."