De Buurtpolitie- Achter gesloten deuren

34

Toen we op het werk aankwamen kregen we te horen dat ze de derde man eindelijk hadden gevonden. Koen en Tineke waren nu achter hem aan. "Gaat het?" Vroeg Eric toen hij zag dat ik voor me uit staarde. Ik keek hem aan en glimlacht. "Ja, gaat wel. Was gewoon even aan het denken." Hij glimlachte. "Als er iets is zeg je het maar he." Ik knikte en werkte verder aan wat we bezig waren. Ik zag in mijn ooghoek dat Eric me met een glimlach bleef aanstaren. Ik had echt zoveel geluk met hem. We moesten nog maar een paar mapjes afwerken en dan was het middag, dus mochten we naar huis. Als mijn laatste mapje was afgewerkt sloot ik alles af en nam onze jassen al van de kapstok. Ik stond op Eric, die alles aan het opruimen was, te wachten. Als alles was opgeruimd stond hij recht en kwam hij naar mij toe. Ik gaf hem zijn jas aan, maar in plaats van dat hij zijn jas nam, nam hij mijn hand vast. Hij trok me tegen zich aan en glimlachte. Hij legde de haren die in mijn gezicht hingen achter mijn oren en legde zijn hand in mijn hals. Ik glimlachte en wachtte op zijn lippen die de mijne gingen raken. Er werd op de deur geklopt waardoor we elkaar loslieten. Koen die ons met een brede glimlach aankeek, stond aan de deur. Het was duidelijk dat hij ons had betrapt. Eric nam zijn jas uit mijn hand en keek Koen met rode wangen aan. Ook ik stond te blozen. "We hebben diene derde man opgepakt." Zei hij. Eric en ik keken elkaar aan met een glimlach. "Dank u." Zei ik hem. "Dat is onze taak he Brigitteke." Zei Koen en verliet het kantoor met een glimlach op zijn gezicht. Als Koen weg was nam ik Eric in een omhelzing. "Kom, we gaan ineens naar huis." We liepen samen ons kantoor uit. "Mannekes, tot morgen." Zei ik tegen iedereen. Koen en Tineke die aan het praten waren, keken ons met een glimlach aan. Dat wou dus zeggen dat Koen het tegen Tineke had vertelt. "Eeh, Eric en Brigitte. Ik denk dat jullie dit wel even willen zien.." Zei Floor die nog aan haar bureau zat. Ik keek haar vragend aan en liep naar haar toe. "Dat is die computer van die man. Hij wist duidelijk dat we naar hem opzoek waren." Zei ze stil. Ik liep achter haar bureau door en ging achter haar staan, ook Eric kwam erbij staan. "Ik weet niet wat er aan het gebeuren is, maar het ziet er niet goed uit." Zei ze. Eric bukte zich een beetje zodat hij beter kon zien. "Ohnee, zeg dat het niet waar is!" Vloekte hij direct. Hij duwde Floor haar stoel opzij en probeerde van alles uit, terwijl ik hem een paar keer vroeg wat er aan de hand was. "Roep direct iemand van de CCU op." Zei hij tegen Floor, die direct deed wat er gevraagd werd. "Eric, wat is er aan de hand?" Vroeg ik hem nogmaals. Hij stond recht en richtte zich tot Floor. "Probeer alles te verwijderen." Zei hij. "Tineke, waar zit diene gast?" Vroeg hij. In zijn stem hoorde ik woede, maar waarom wist ik niet. "Cel 2" Antwoorde Tineke. "Zorg dat Brigitte bij u blijft en vooral rustig blijft." Ik keek hem vragend aan. "Ga even bij Koen en Tineke zitten, oké?" Ik nam zijn arm vast zodat hij niet door kon. "Wat is er aan de hand Eric? Wat ga je doen?" In plaats van de te reageren trok hij zijn arm los en liep mij voorbij, richting te cellen. Ik wou hem achterna lopen, maar Tineke hield me tegen. "Kan iemand mij vertellen wat er aan de hand is?" Riep ik uit. Tineke nam me mee naar de grote tafel waar we ons beiden neerzette. Eric kwam boven met de man. Ik zag aan Eric zijn gezicht, maar ook aan dat van de man dat Eric hem hardhandig had aangepakt. Eric liet Floor van haar bureau weggaan en zette de man in de stoel. "Ge gaat er nu voor zorgen dat dat filmpje overal verwijderd wordt!" Zei Eric kwaad. Ik keek hen aandachtig aan. "Waarom zou ik? Dat is toch een leuk filmpje voor op pornosites." Lachte de man. En vanaf dan wist ik genoeg. Alles wat hij had gefilmd had hij online gezet. "Daag mij niet uit he man. Haal dat er nu af!" Zei Eric nog kwader als daarjuist. De man lachte en deed niks. Eric trok hem aan zijn kraag recht en duwde hem tegen de muur. Nog voor Koen kon ingrijpen sloeg Eric de man recht in zijn gezicht. "Eric rustig." Riep Koen uit. Tineke stond recht en liep samen met Floor naar de man om hem terug in de cel te zetten, terwijl Koen Eric tegenhield. Ik begon weer helemaal te panikeren. Ik stond online. Iedereen kon me zien. Hier was het een chaos. Mijn lichaam begon hevig te schokken en mijn ademhaling werd steeds korter. Eric bleef zich opfokken tot hij mij zag zitten. Hij duwde Koen van zich af en kwam naar mij toe gelopen. Hij zette zich op zijn knieën voor mij en nam mijn handen vast. "Rustig Brigitte. Rustig in en uit." Ik lette op zijn ademhaling die hij duidelijk voordeed en werd al een stuk kalmer. "Het is oké schatteke. Het komt allemaal goed." Zei hij bemoedigend. Ik schudde mijn hoofd. Ik wou dit niet. Het filmpje moet er af en dan pas ga ik een beetje gerust gesteld zijn. 
Na enkele minuten kwam er iemand van de CCU die alles zo snel mogelijk oploste. Als dat gedaan was gingen Eric en ik naar huis. Ik voelde me er nog steeds niet goed bij. Het stond er blijkbaar al enkele uren op en hadden tientallen mensen het al bekeken. Wat als ze mij tegenkomen op straat en mij herkennen? Zouden ze mij dan uitlachen? 

Thuis aangekomen zette ik me direct in de zetel en begon te huilen. Eric liet me even doen door eerst alles op te ruimen en dan kwam hij naar mij toe. "Kom hier." Hij trok me tegen zich aan en wreef met zijn hand over mijn rug, terwijl hij zijn andere hand door mijn haar liet gaan. "Dat komt allemaal goed." Zei hij stil. Ik schudde mijn hoofd. Het ging niet goed komen. Er zijn veel mensen dat het filmpje hebben gezien. Ik kon het geval zo al niet plaatsen, laat staan dat ik het kan als mensen dat gezien hebben. "Het komt niet meer goed, Eric. Echt niet." Snikte ik. "Hey hey nee, zo gaan we niet denken." Weer legde hij zijn handen op mijn wangen. Met zijn duimen droogde hij mijn tranen. "Het komt echt goed! Ik verlaat uw zijde niet meer, nooit!" Nog voor ik kon reageren drukte hij zijn lippen op de mijne. Hij loste, maar al snel kuste ik hem terug. En dit leidde naar mee. Hoe hard Eric ook twijfelde of ik er wel klaar voor was. Ik trok hem mee naar de kamer waar ik na weken eindelijk nog eens lichamelijk contact kon hebben zonder schrik te hebben of alles te herbeleven. Als ik Eric had kunnen overtuigen dat het oké was voor mij, deed hij gewoon mee. 
Ik kon het niet goed met woorden zeggen dat ik echt van hem hield, maar al een geluk dat me dat wel lukte met mijn handelingen. Want ik hield zielsveel van hem en dat was iets dat hij moest weten.