Kim Bu Kadın?

Neslihan ve Faruk'a Adım Adım

Multimedya: Neslihan ve Faruk

Alya'dan devam;
  

Melina Hanım'ın telefonuna gelen mesaj benim tüylerimi ürpertmiş olsa bile sanırım benim dışımda herkes bu olaya bir hayli alışmıştı. Yadırgamadım, insan nelere alışmıyor. Ben de yakın zamanda hiçbir tepki vermez hale geleceğimden eminim.

Melina Hanım, Ahmet Bey ile özel konuşmak ve durum analizi yapmak istemiş olabilecek ki Hale ve bana evlerimize gidip dinlenebileceğimizi söylemişti. Arabadan çıktığımız anda Hale benimle vedalaşıp evine doğru yol almaya başlamıştı bile. Onunla konuşma işinden çoktan vazgeçmiştim. Yaşayarak öğrenecektim.

Bir anda nasıl bu işin içine çekildiğimi kafamda canlandırmaya çalışıyordum. Bana yarı emri vaki sunulan bu işten şikayetçi olmak bir yana var olan durumdan mutlu olmamın nedenlerini düşünerek evime gitmek üzere taksiye bindim. Taksiciye evin adresini verdim ve tüm yorgunluğum ile gözlerimi kapatıp düşünmeye başladım.

Her insan dünyaya gelişinin ilk saniyelerinden itibaren gerçekleştirmek istediği hedef ya da hedefleri barındırırdı. Doğumundan itibaren diyorum çünkü yeni doğmuş bir bebek bile hayatta kalma içgüdüsü ile annesine sığınır ve annesinin kokusunun gölgesinde kendini güvende hisseder, onun da hedefi budur çünkü. Bebeklikten ölüme kadar uzanan hedefler silsilesi, insanı ya yüceltir ya da yererdi. Hedefine ulaşan insan onun hazzını yaşar ve mutlu bir şekilde hayatına devam ederdi diğer hedeflerini de gerçekleştirmek üzere. Hedefine ulaşamayan hatta dahası hedefine ulaşmak için tek bir adım bile atmayan kişiler genellikle problemi kendisinde aramazdı. Onlara göre hedefin sözlük karşılığı asla gerçekleşmeyecek şeyler demekti. Kişinin boyunu aştığı düşünülen bu hedefler ona mağlubiyeti kabul ettirmiş ve içselleştirmesine neden olmuştu. Bu öyle bir içselleştirmeydi ki, kişi başarısız olması dolayısıyla çevresindeki hiçbir insanın bu hedeflere ulaşamayacağını yineleyerek kendisini telkin ederdi. Bu telkinler ışığında yetersizliğe sürüklenen insan evladı, karşısına umutlu gözlerle gelen ve " Ben bu hedefimi gerçekleştireceğim!" diyerek ışık saçan kişiyi tüm karanlığı ile bürürdü adeta. Bu insanlar " Yapamazsın, hedeflerin asla gerçek olmayacak. Kendini ne kadar çok umutlandırırsan o kadar üzülürsün. " cümleleriyle karşıdaki kişinin motivasyonunu en alt seviyeye çekerdi. Bunun çok basit bir nedeni vardı. İnsan hiçbir halükarda yalnız kalmayı istemez. Başarısızlıkta dahi yanlarında bir kişi olsun ister. Çünkü yanında bir kişi olan insan suçu kendisine değil olaya atfetmiştir. Bu güdü aynı zamanda insanın hayatta kalmasını sağlasa da bir at gözlüğü muamelesi yapmaktan öteye de gidemiyordu doğrusu.

Psikiyatr olarak göreve başladığım ilk anda anlamıştım; hayaller senin çaban ve azmin varsa gerçekleşiyordu. Kimse altın kasede sunmuyordu sana hayatı, zaten böyle olsa şu an bu konuyu bile tartışmıyor olurduk. Küçüklüğümden şu yaşıma kadar diğer insanların " Yapamazsın." dedikleri şeylerin üstüne gitmiştim, herkesin yapabildiği şeyler benim ilgimi cezp etmemişti hiçbir zaman. "Yapamazsın."ları diline dolayan insanların ağzını açık bırakarak " Helal olsun." dedirtmeyi kendime adet edinmiştim hep. Melina Hanım'ın olayı ise benim yeni hedefimdi. Ve ben hedefimi gerçekleştirecektim. Sanırım çoğu insanın isyan edeceği mevcut durumda mutlu olmamın başlıca sebebi buydu.

" Hanımefendi geldik." cümlesiyle gözlerimi açtım ve düşünceler denizinden su yüzeyine çıktım adeta. Taksiciye teşekkür ettim ve parasını vererek taksiden indim. Saate baktığımda bu uzun günün sonuna yaklaştığımızı  o görmüştüm, 20.00. Sadece 12- 13 saattir evime gelmememe rağmen bu sürenin bana yıllar kadar uzun geldiğini fark ederek evimin kapısını açtım. Annem bir kaç saat geç kalmam nedeniyle bir hayli telaşlanmıştı doğrusu. Telefonlarına da cevap verememiştim, haklıydı kadın. Anneme yaşadığım olaylar dışında inandırıcı bahaneler sunarak dinlenmek üzere odama doğru ilerledim, annemin pek inandığını da düşünmüyorum ama elimden gelen pek bir şey yok. " Peki kızım, dinlen istersen. " diyebilmişti sadece kadın kalbinde ve beyninde dönen belki binlerce düşünceye rağmen.