(Uitverkoren 3) De macht

11.2

Na een karige lunch maken Arthur, Aeneas en ik ons klaar voor de jacht op ons avondeten. Hoewel ik armoede gewend ben, kijk ik er ook naar uit om weer eens meer te eten dan een paar wortels of wat boomschors. Wat vers vlees zou heerlijk zijn.

Aeneas ontfermt zich over de pijl en boog, terwijl Arthur twee messen en een pistool meeneemt. Ikzelf koester de katapult.

"Alsof je iets kunt vangen met dat stomme ding," snuift Aeneas.

Ik werp hem een kwade blik toe. "Dit is wel het enige ding waarmee ik fatsoenlijk kan richten, dus hou even je kop, oké?"

"Laat maar zien wat je kunt dan."

"Dat zal ik zeker doen. Hoe zit het met je been? Kun jij wel wild besluipen?"

Arthur slaakt een zucht. "Zullen we gewoon gaan? Het is wel handig als we voor de avond iets gevangen hebben. Of willen jullie met een lege maag naar bed?"

Natuurlijk niet. Niemand wil dat. Soms heb je alleen geen andere keus. Maar vandaag ben ik niet van plan het zo'n dag te laten zijn. "Wie heeft de vishaak?"

"De vader van Hera," weet Arthur te vertellen. "Hij is samen met de jouwe eropuit getrokken om vis te vangen en te kijken of hij iets van strikken uit kan zetten om nog meer wild te vangen. Kom, wij gaan ook."

We willen net met z'n drieën de kerk uit lopen als achter ons een klein stemmetje klinkt. "Mag ik mee?"

Met een lach op mijn gezicht draai ik me om. "Nee Kyara, het is veiliger als je hier blijft."

"Ik wil leren jagen."

"Dat kan over een paar jaar ook nog wel. Je bent pas elf."

"Ik ben ál elf. Dat is oud genoeg. Mag ik ook een pijl en boog?"

Vanuit mijn ooghoek zie ik hoe Arthur me een vertwijfelde blik toewerpt voor hij het botte keukenmes van mijn moeder oppakt en het mijn zusje aanreikt. "Deze mag je hebben?"

"Arthur," zucht ik. "Ze kan niet mee. We weten zelf al nauwelijks wat we doen.'"

"Dan kan dat er ook nog wel bij. Kyara wil graag iets nuttigs doen, toch?"

Het kleine meisje knikt. Nu pas valt het me op dat zij ook klein is voor haar leeftijd. Daarin lijkt ze op Vinny, hoewel die volgens mij alweer wat gegroeid is sinds de laatste keer dat ze werd opgemeten.

Ik rol met mijn ogen. "Goed dan, maar jullie moeten niet klagen als we vanavond met een lege maag in bed liggen. En dat zal voor jullie veel zwaarder zijn dan voor mij."

"We weten het, jij bent de arme boerin en wij zijn de rijkeluiskindjes," plaagt Arthur me terwijl hij Kyara's hand vastpakt. "Laten we gaan."

Met een enigszins verslechterd humeur been ik de kerk uit. Na de deur sla ik meteen rechtsaf, een stuk bos in waar we nog niet zijn geweest. Het lijkt me wel nuttig om daar de boel te verkennen. Wie weet welke dingen we er nog allemaal tegenkomen die van waarde kunnen zijn. Bovendien gok ik erop dat wilde dieren zo ver mogelijk het bos in zitten.

Tientallen meters stap ik stevig vooruit, zonder enig idee te hebben wat ik precies aan het doen ben. Ik ben nog nooit gaan jagen. Het was nooit toegestaan om in het bos te komen en bovendien werden we bang gemaakt door de verhalen van de consuls. Nu heb ik dan ook geen idee hoe ik het zou moeten aanpakken. Wat wil Kyara dan van me leren? Hopelijk hebben de broertjes Corcoran hier meer verstand van, anders wordt dit vast een eersteklas fiasco.

"En, al wild gespot?" grijnst Aeneas plagend.

"Ja, daar zit een eekhoorn," wijst Kyara. Meteen kijken we alle drie in de richting van haar vinger. Er zit inderdaad een eekhoorn in een boom. En dat in deze tijd van het jaar. Hoort dat beest niet nog in winterslaap te zijn? Die werd zeker vroeg wakker.