Küçük Bir Platonik

KBP-25 (Final)

◇°◇

Ben hemen size dün o olaydan sonra ne yaşandığını anlatıyım.

Anneannem beni gördü tek beni de değil denizi de gördü ve yanımıza geldi.

"Ecren burada ne yapıyorsun ?"

Diye sordu anneannem, ben tam cevap verecekken deniz benden önce davrandı ve Konuşmaya başladı bildiğiniz Herşeyi anlattı.

Ee bunun sonucunda da anneannem bizi kendi evinde kalmaya zorladı. Tabi bizde orada kalmak şartıyla anneme ve babama hiç bir şey anlatmıyacağına söz verdirdik.

Şimdi ise anneannemin alt kattaki boş ve pek kullanılmayan odasında oturmuş denizle konuşuyorduk.

"Ya deniz sen ne diye Her şeyi anlatırsın ?"

"Ben ne biliyim ? Bir anda göt korkusundan Her şeyi anlattım işte."

"Afferim çok iyi yaptın şimdi dua ette anneannem bizi anneme söylemesin !"

"Ya nolucak ? Neden bir şey söylesin ki şengül anneanne ?"

"Tamam deniz konuşma sen. Sadece sus !"

"İyi tamam."

Dedi deniz bende kalkıp yukarı çıktım ee giyinmem lazım yani, o kadar gelmişiz dikiliye az gezelim.

"Hadi yukarı gelin ve giyinin !"

Diye bağırdım.

"Ne bağırıyorsun ecren kulağımın dibinde ?"

Ayy ben anneannemi unuttum kadın yanımda duruyodu.

"Anneanne acaba diyorum dışarı çıkabilir miyiz diyorum ?"

"Ayy çıkında bir kafamı dinleyeyim. Sizin yüzünüzden örgümü öremedim."

Anneannemin yanağına sulu öpücüğümü bıraktım ve hızlı bir şekilde üstüme gri elbisemi giydim.

°°°

Deniz, mert ve ardınç giyinmişti ve birlikte yürümeye başlamıştık.

----------

"Ecren doğru yolda olduğumuza emin misin ?"

Hayır değildim. Etrafımızda sadece ağaçlar vardı bi de kediler.

'Harikasın ecren mütüşsün ecren. Neredeyiz biz ecren allah bel-'

bela okuma iç ses gelip döner seni bulur !!

"E-Evet doğru yoldayız yani dimi ?"

Diyerek acı bir şekilde sırıttım.

"Sen de nerede olduğumuzu bilmiyorsun değil mi ecren ?"

Dedi ardınç. Bu çocuk beni çok iyi tanıyor demedi demeyin.

"Vallaha suç bende değil. Deniz dedi gel dedi burası güzel de-"

"Ay iyi tamam sus zaten kaybolduk sevgili mal arkadaşım."

Dedi deniz. Evet ya ben en iyisi susuyım.

'Afferim sana. Sayende kurtlara yem olucaz !!!!'

-----------

Tamam kaybolmuştuk ama bence bu yaz en güzel yazlarımdan birini yaşamıştım.

"Deniz gel galiba bir yol buldum."

Deniz benim yanıma geldi ardınçı ve merti de çağırarak konuşmaya başladı.

"Sonunda ecren bi an burda sonsuza denk kalıcaz, açlıktan ölüp kurtlara yem olucaz sandım şapşal."

"Ama sayemde yem olmadınız. Ne kadar güzel bir arkadaşım."

Diye övünürken deniz eliyle kafama hafif bir şekilde vurdu.

Ben ve deniz ardınçın ve mertin önünden yürüyorduk. Sonunda bir sokağa çıkmıştık.

Burayı bildiğim için rahatlamıştım.

"Tamam burdan sonrasını biliyorum ama eve gitmeden önce sahilde yürüyelim mi ?"

"Bu yaz nasıldı be deniz."

"Harbi ya keşke hiç bitmese."

Arkadan ardınç lafa karıştı.

"Ee her güzel şeyin bir sonu var."

Denizin tam önünde durmuş pamuk şeker satmaya çalışan hafif yaşlı adamın yanına gittim ve kibarca 4 tane pamuk şeker istedim.

"8 lira kızım."

Yaşlı adam pamuk şekerleri uzatırken bende cebimden çıkardığım 8 lirayı uzattım.

Pamuk şekerleri aldıktan sonra gülümseyerek merte, ardınça ve denize verdim. Tabi benim Manyak arkadaşım pamuk şekeri aldığı gibi bitirirken mert ve ardınç bizden kibar yemeye çalışıyorlardı.
Deniz mertin yanına giderek.

"Ya kasmayın sizde benim gibi yiyin." Dedi vallaha bu kızın bir kaç tahtası eksik ama hadi neyse.

Mert denizin pamuk şekerine baktı pardon pamuk şekerin çubuğuna çünkü deniz hepsini 2 dakika içinde yemişti.( biraz öküzdür kendisi.)

Mert gülmeye başlarken deniz masum masum ona bakıyordu tabi bu biraz kötü sonuçlanmıştı çünkü deniz kafasını direğe çarpmıştı çarpmanın şiddetiyle yere düşmüştü mert aniden kahkaha atmaya başlarken biz de anırmaya benzer bir sesle ona gülüyorduk.

Eve sadece 2 dakikalık yol kalmıştı ilk denizi kaldırmıştık sonra sohbet etmeye başlamıştık ara sıra denizle alay ediyorduk.(bu kız beni güldürmeyi her zaman başarıyor ya.)

Eve gelmiştik artık. Zili hemen çaldım anneannem kapıyı bize açmıştı biz hemen üzerimizi değiştirip yatmıştık.

'Iyi geceler ardınç.'

Dedi iç sesim ardınça bakarken.

☆☆¤☆☆¤☆☆¤☆☆¤☆☆¤☆☆¤☆☆¤☆☆¤

Evet her güzel şeyin bir sonu var ve bu kitabın sonu da bu.
Belki 2. Kitabı da yazabilirim eğer isterseniz.