Kinagabihan dala ang isang basong tubig ay nagtungo ako sa silid naming dalawa ni Bullet. Saktong pagpasok ko ay siya naming paglabas nito sa banyo. Nakasuot na ito nang sariling damit pang tulog which is a pair of blue pajamas na kung saan ito komportable. Bahagya pa nga itong natigilan nang Makita niya akong papasok ng silid pero 'di naglaon ay ito rin ang unang ngumiti sa akin bago nagpatuloy sa paglalakad at umupo sa ibabaw ng aming kama.
I walk silently towards her and handed her the glass of water that I've been holding together with her medicine that she needed to take every night.
"Thank you.." naka-ngiting sambit nito sa akin pagkatapos niyang inumin ang gamot na ibinigay ko sakanya.
Ngumiti ako pabalik kay Bullet at kinuha ang basong ginamit nito. Ako narin ang naglagay nun sa side table. Pagkatapos ay agad akkong sumampa sa kama at pumewesto sa likurang bahagi ni Bullet. From here I hugged her and rested my head on her shoulder. Ramdam kong bahagya itong natigilan sa inakto kong iyon. So I hug her tighter.
"Princess.." she caress my arms that's now wrapped around her waist. "ba't pakiramdam ko ang lungkut-lungkot mo lately? May problema ka ba? Do you want us to talk about it?" she suggested.
"Sa tingin mo bakit nga ba ako malungkot, knight?" mahina ang boses kong tanong sakanya. This time I felt her body stiffed in an instant. Alam ko at ramdam kong alam na niya kung ano ang nais kong ipahiwatig.
"I can feel it, Bullet. Even if you kept on denying it to me, ramdam kong may problema ka." I can feel my tears that is starting to build up in the corner of my eyes. "Is that really hard for you to open up your problem to me, Bullet?" ang luhang kanina ko pa pinipigilan ay tuluyan nang tumulo sa aking mga mata at malayang pumapatak sa balikat ni Bullet. "Kasi sa totoo lang Bullet ang hirap manghula. Ang hirap-hirap.." humahagulhol na sabi ko dito. "Nandito ako handang tulungan ka. We're partners, right? Right, Bullet?"
-Bullet's PoV-
No one can tell how painful I am feeling right now. Hearing the person you love crying because of you. Ang maramdaman ang pagpatak nang kanyang mga luha ay parang kutsilyong maraming beses na tumutusok sa aking puso.
Mariin kong ipinikit ang aking mga mata at nilabanan ang aking sariling wag maiyak. I can't cry now. I cannot let her see me weak. Not now.
Be strong, Bullet. For her..
"I cannot live without you, knight. Hindi ko kaya." The moment she said those words I felt that waves of emotions that I always feel every time I'm thinking of leaving her in the future. It hurts. It damn hurts.
Marahan kong binaklas ang mga braso niyang nakapulupot sa akin at humarap sa kanya. Right there I saw my angel beautiful face. Pure sadness is written over her face.
I hold her face. My hands is trembling so bad as I wiped her tears away.
I gave her a sad smile. "I know you can feel it, princess. You're too intelligent to not to notice it. But I chose to remain silent you know why?" I looked straight into her eyes. "because I don't wanna see you crying. I don't want to see fear into your beautiful eyes again, Alena, because it hurts me even more, baby."
Agad niya akong sinunggaban nang halik sa aking mga labi na mabilis ko namang tinugunan. Her lips are the sweetest lips I've ever tasted. Kahit kaylan ay hinding-hindi ko ito pagsasawaan. Nang maghiwalay an gaming mga labi ay agad ko itong niyakap ng mahigpit.
"I want you to promise me one thing, knight." She said while still hugging me. "we'll die together in this bed due of senility with our children surround us. We'll die in each other's arms, Bullet. Walang bibitaw, mahal ko. Lalaban tayo pareho." Dahil sa sinabing iyon ni Alena ay hindi ko na napigilan pa ang aking mga luhang kumawala sa aking mga mata. I cried silently in her arms.
"Promise me, my knight." She whispered and kissed my neck. Our own way of sealing a promise. "Say it.. please."
"I p-promise.." and kissed her neck too. Ang hirap magbitaw ng isang pangako sa taong mahal mo kung kahit ikaw mismo ay walang kasiguraduhan kung hanggang saan nalang aabot ang buhay mo. Pero isa lang ang sisiguraduhin ko. Iyon ay ang piliting mabuhay ng mas mahabang panahon upang pasayahin ang prinsesa ko. Dahil sa buhay na meron ako ngayon isa nalang ang hihilingin ko. Iyon ay panatilihing nasa tabi lagi ng babaeng nagparamdam sa akin kung gaano kasarap magmahal. kung gaano kasarap ang mahalin. At higit sa lahat, kung gaano kasarap ang mabuhay sa mundong ito..
Kinabukasan ramdam ko ang kakaibang aura sa mahal kong prinsesa. Ramdam kong masayang-masaya siya ngayon. Hindi tulad sa mga nakaraang araw, mas maaliwalas ang mukha nito. Mas lalo tuloy itong gumanda sa paningin ko. Mas lalo pa tuloy akong nahulog dito.
Hindi pa man ako tuluyang nagmumulat ng mga mata ay naramdaman ko na ang maya't mayang pagdampi ng kanyang mga labi sa akin. "Wake up now, my beautiful knight in shining armor." She said in her sexy bedroom voice. Kinagat niya pa ang balikat ko na siyang nagpangiti sa akin.
I automatically pulled her towards me and placed her beneath me. "You're calling me, my princess?" I said as I gave her sweet kisses all over her face. Tawa naman ito nang tawa dahil sa ginagawa ko. And then I place my lips on hers and shared each other a passionate kiss. Bahagya pa kaming naghahabol ng hangin nang maghiwalay ang aming mga labi.
"Good morning." I greeted her as I looked at the most expressive eyes that I've ever seen.
"Good morning.." she greeted back. I smiled and then placed my ear on top of her chest wherein I can able to hear her heart beats.
Otomatiko naman niya akong niyakap at masuyong hinaplos ang aking buhok. "Do you hear that, knight?"
"Yes.." I answered while my eyes closed at mas pinakinggan ang tibok ng puso nito. This will always be my favorite music of all time. Her heart beats.
"Feel it, knight. It beats is so alive every time you're at myside. At alam ko oras na hindi mo tutuparin ang pangako mo titigil at titigil ito sa pagtibok, Bullet." Bigla kong naramdaman ang pagsakit ng puso ko sa sinabing iyon ni Alena. "Ayaw mo namang mangyari iyon, hindi ba?"
"Never.."
"Good. Ngayon mas may rason ka nang hindi ako iwan dahil pagnangyari iyon hindi ko na alam kung saan ako pupulutin, Bullet.."
