Napabuntong hininga ako pagkasara na pagkasara ko sa aking laptop. Marahan kong hinilot ang aking sentido. Its been a tiring hell week for me and for my company, which is a publishing house. Magr-release na kasi kami para sa aming June Issue. And for this month ay Young Filipino Billionaire ang featured sa magazine namin which is the Elite Magazine. While next month naman ay Young Filipina Billionaire. And me as the President and CEO ay napaka-hands on ako pagdating dito. Gusto kong walang problema sa pagdeliver on time ng mga magazines namin sa mga book stores at malls. Lalo pa ngayon na kao-operate palang ng Elite Magazine dito sa pilipinas, kaya dito talaga ang focus ko..... for now.
I still have other companies to take care of, kaya alam ko sooner or later aalis nanaman ako ng aking lupang sinilangan to handle them. Lucky me at meron akong mga loyal at trustworthy na mga empleyado sa iba kong branch. Kaya naman kahit through skype lang kami nagkakausap ay tiwala akong walang mangyayaring masama doon. Joyce also the one taking care of some of them.
And speaking of my Joyce, kinuha ko ang aking cellphone na katabi lang ng laptop ko at tinawagan ko ito sa roaming number nito. Naka-tatlong ring pa bago ito sumagot.
[Hey, baby.] She cheerfully answered my call. [How are you?] Her sweet voice make form a smile on my lips.
"I'm good and gorgeous." I said while smirking. I can hear her giggle that makes my smile even wider. "And still breathing." I said as I stood up and walk towards my balcony. Mmmmm, the fresh cold wind of the night welcomes me as I stepped out to my room.
Our conversation last for almost an hour. We talked lot's of things. And if I said lot ibigsabihin nun napag-usapan na namin ang lahat-lahat. Business matters and also personal matters. Well kahit papano na ibsan ang pangungulila namin sa isa't isa. Tsk, really, Alena? Nangulila ka kay Joyce? Kelan? Ba't 'di ko yata napansin yun? Kontra naman ng isip ko.
Bwesit.
"I know your tired, sweety. And I know its still dawn there, so, go and take a rest." Sabi ko sakanya habang naka-upo na ako sa isang ratan chair dito sa balkonahe ko at nakatingala sa kalangitan. Kanina ko pa kasi ito naririnig na humihikab.
[Nah, I'm fine, baby. I still want to talk to you.] I imagine her pouting while saying those words. Uh-I know her better, thats why I know.
"I insest, my lady. Remember what you always said to me?"
[Health is wealth. Yeah-yeah, I know.] She boringly said. [But I still really wanna talk to you. You know I missed you so much.] Loneliness filed in her voice. And I have nothing to do but keep silent. Gustohin ko man itong puntahan at damay ay hindi ko naman magawa. Milya-milya kaya ang layo nito sa akin ngayon. Thanks to the high technology at kahit gaano kami kalayo sa isa't isa ay nabibigyan parin kami ng pagkakataong magkausap.
[I'm afraid na hindi pa ako makaka-uwi dyan sa pinas sa mga susunod na dalawang buwan, baby. Kelangan ko pa kasing bisitahin ang mga branch natin sa New York, Paris, and even sa France. Sunod-sunod kasi ang release ng mga issue natin sa mga bansang yun.] I feel guilty all of a sudden. I am the President and the CEO pero nandito lang ako naka-base ngayon sa pinas. Habang ito, andun palipat-lipat ng bansa to make sure everyrhing is in order. I should be on her side now, helping her.
Tama! Hindi yung andito ka sa pinas. Your girl is so busy taking good care of your companies away from you while you? You kept cheating at her back.
Shit! Shit! Ano ba 'to?!! Ba't ang sarili kong isip ay kinokonsensya ako?!
[Baby? Are you still there?] Untag ni Joyce sa akin ng hindi ako nagsalita. Puta! Kinakain na tuloy ako nang konsensya ko! Thanks to that super nega kong utak!
"Yeah, I'm still here. Anyway, I'm sorry. I should be the one doing the stuff that you are doing now. I know how stressful it is."
[Owh, babe. Don't mind it. I just want to see you happy. And as I can truely see, your happiness is in there. In the philippines.] Makahulugang sabi nito. [We are partners, right? And partnes do help each other in all possible way they can.]
"Yeah. We're -----partners." I said as I closed my eyes.
Minutes later we end up our call. Mga ilang minuto rin akong naka-tambay dito at nakapikit when suddenly I hear a roaring motorcycle engine. Babaliwalain ko nalang sana ito sa pag-aakalang marahil isa lang ito sa mga kapitbahay namin ng mapansin kong parang huminto ito sa labas ng mansyon. At dahil katapat lang ng gate namin ang balcony ko ay agad akong tumayo upang silipin ito.
Isang taong naka-fitted jeans, naka-suot ng itim na leather jacket, at naka-helmet na itim rin ang nakita ko sa labas ng gate namin kung saan naka-parada ang mamahaling motor nito na Ducati na hanggang ngayon ay buhay parin ang makina. Napahilig ako ng ulo, iilan lang naman ang merong Ducati sa pinas, so that only mean that this person is rich. Well, I think.
Aalis na sana ako sa kinatatayuan ko ng bigla nitong pinatay ang makina ng motor. Uh-thank God. Ang ingay kaya! Isabay mo pa na ang tahimik na ng paligid. Tsk, 'di man lang ba nito naisip na nakaka-istorbo ito? Hello, its already past midnight. And the the rider took off his helmet----fuck! its a she, everybody!
'Di ko napigilang mapasinghap ng biglang bumilis ang tibok ng puso ko. Kasabay ng pagtanggal nito sa helmet na suot ay siya namang pagbagsak ng mahabang pulang bohok nito. Damn! Iisa lang ang taong kilala niya na meron ganitong kulang ng bohok. Kahit malayo ay klarong-klaro sa aking paningin kung sino ito.
I hold my breath as she turn her face to my side. Damn! Shit! Fuck!! My heart beats turn in trouble as our eyes met. Para akong naistatwa habang nakatingin dito. And when she break our eye contact I feel sudden lost inside me. And I'm fucking hate it!
Anong ginagawa mo dito sa ganitong oras, Bullet?
