Bu hikaye ta benim İlk okul yıllarıma dayanıyor.
Vay benim Başıma Gelenler; azimle kazandığım şeyler, ve sonrasında imtihanım olan şeyler, zor geçen yaşamımın hikayesi.
Benim Adım Yusuf
Daha ilk okula yeni başlamıştım okula gitmemek için kendimi paralıyor annemi herkesin önünde mahçup ediyordum. Annem zor bela beni çekiştire çekiştire müdürün odasına çıkarttı. Müdür kayıt işlemlerini yaptıktan sonra pazartesi günü okula başlayabileceğimi söyledi. Eve geri döndük yaşım daha küçük sokakta arkadaşlarımla oynarken aklımda pazartesi günü gideceğim okul var ve bütün hevesimi kaçırıyor. Sokaktaki arkadaşlarımdan tek bendim okula gitmeyen ben arkadaşlarımdan okulun nasıl bir yer olduğunu anlatmalarını istedim bütün arkadaşlarım okulu çok seviyorlar ben hiç çekici bulmuyorum okulu.
Sonunda beklenen gün geldi pazartesi günü saat 8.30 okul da olmam gerekiyordu annem beslenme çantamı hazırladı temiz elbiselerle okulun yolunu tutuk annemle annemle okula geldiğimizde okul baya kalabalık benim yaşımda bir sürü çocuk vardı şimdi biraz daha rahatlamıştım.
Neyse tören oldu. İstiklal marşı sonra andımızı okuduktan sonra annem elimi tutup gideceğim sınıfı gösterdi ben sınıfa girdim annemde eve.
annem beni bırakıp okul kapısından çıktığını görünce içimde bir korku belirdi nerdeyse ağlıyacaktım. Annem gözden kayboldu. Sonra içeri güzel bir bayan girdi ve
-merhaba çocuklar
Sınıftaki bütün çocuklar aynı anda
_teşekkür ederiz hocam.
Diye bağırdılar yani sınıf öğretmenim buydu selam faslı tanışma faslı bittikten sonra tek tek alfabe deki harfleri öğretmeye başladı ilk haftam öyle geçmişti okulda zamanla harfler, sayılar vs. Gibi birçak şey öğretilmeye başlanmıştı ben dersle alakasız bir öğrenci. Her zaman cam kenarı üçüncü sırada oturuyordum. Arkadaşlarımla aram iyi ama derslerle aram baya kötü.
ikinci sınıfa geçmiştik arkadaşlarım cümle yazarken ben daha yeni harfleri öğrendim.
Arkadaşlarım işlem yaparken ben daha yeni sayıları öğrendim.
Yavaş yavaş çevremin baskıları artıyordu bana karşı.
Annemler, Babaannemler, amcalarım.
Sürekli baskı kuruyorlardı bana. Bense hiç birini takmadan çocukluğumu yaşıyor oyunlar oynayıp hayatımın tadını çıkartıyordum ama nereye kadar.
Bir sabah yine her zaman ki gibi okula doğru gidiyordum sanki yanımda biri beni okula gitmemem için kulağıma birşeyler fısıldıyor
-Yusuf! Yusuf! bu gün okula gitmesen ne olur sanki. Bak dışarıdaki çocuklar yüzmeye gidiyorlar bugün. Hadi boşver bu okulu. Sende onlarla yüzmeye git!
Ben kulağıma gelen bu sese ilk başta anlam veremedim ama dedikleri çok hoş geliyordu bir gün okulu ekip yüzmeye gitsem ne olur sanki diye içimden geçirdim ve uyguladım sokaktaki çocuklarla kanala yüzmeye gittim..
