Betrayal (Mortal Enemies Book 1) NOW COMPLETED

9. Losing Control

------------------ Damian ----------------

Όσο ο Keith συναντά την Annabeth.

Άλλη μια μέρα στο σχολείο έφτασε στο τέλος της, αλλά εκεί που θα έπρεπε να είμαι χαρούμενος και να είμαι από τους πρώτους που θα φύγουν, εγώ απλά καθυστερούσα χωρίς να ξέρω το γιατί. Περίμενα τόσο πολύ που έφτασα στο σημείο να είμαι ο τελευταίος στο κτήριο, και κάτι μέσα μου ήθελε να βρίσκετε εδώ όσο τίποτε άλλο. Περπατούσα στους διαδρόμους χωρίς να δίνω σημασία σε τίποτα, ούτε καν σε ότι βρίσκεται πίσω μου, και έτσι δεν κατάλαβα ότι κάποιος με ακολουθεί μέχρι που ήρθαν διπλά μου. Γύρισα αμέσως και πήρα αμυντική στάση πριν όλες μου οικ άμυνες πέσουν σαν ένα κτίριο που κατεδαφίζεται. Το άτομο που με ακολουθούσε δεν ήταν άλλο από αυτό που σκεφτόμουν συνέχεια εδώ και μέρες, από τότε που την είδα πρώτη φορά και ξαφνικά ένιωθα ζωντανός πάλι. Μπροστά μου στεκόταν η Annabelle με το ίδιο θράσος που είχα δει εκείνη τη νύχτα, θράσος ή ηλιθιότητα δεν ήμουν σίγουρος ακόμα. "Δεν το ξέρεις ότι δεν είναι καλό να ξαφνιάζεις έναν λυκάνθρωπο;   Θα μπορούσα να σε είχα βάλει στον τοίχο".

Δεν απάντησε, αντίθετα χαμογέλασε πονηρά και δελέασε την ίδια αντίδραση από εμένα. Ήρθε αργά πιο κοντά μου, σχεδόν αγγίζανε τα σώματα μας το ένα πάνω στο άλλο. "Πως δηλαδή". Τότε ήταν που η απόσταση και η μυρωδιά της με έκαναν να χάσω τον έλεγχο που τόσο πολύ προσπαθούσα να κρατήσω, αυτή η γυναίκα θα ήταν η καταστροφή μου. Μέσα σε δευτερόλεπτα την είχα μετακινήσει στον κοντινότερο τοίχο και την είχα ακινητοποιήσει με το σώμα μου που δεν την άφηνε να φύγει. Μετά από αυτό με το ζόρι κρατούσα τον εαυτό μου από το να επιτεθώ στα χείλη της, στον λαιμό της, σε όλο της το σώμα, να το εξερευνήσω και να μάθω κάθε του σπιθαμή. Ανάσαινα βαριά, με κλειστά πλέον τα μάτια μου προσπαθώντας να κρατήσω τον λίγο έλεγχο που μου είχε απομείνει. Τι στο καλό μου συνέβαινε; Τι ήταν αυτό επάνω της που μου προκαλούσε τέτοια αντίδραση; Ήταν η τοξική για μένα μυρωδιά της που δεν μπορούσα να χορτάσω; Ήταν η αίσθηση του δέρματος της επάνω στο δικό μου, με την διαφορά αισθητή αν και ελάχιστη διαφορά στην θερμοκρασία να μουδιάζει τις αισθήσεις μου; Ήταν ο τρόπος με τον οποίο μιλούσε, κουνιόταν, ή απλά φερόταν που με έκανε να θέλω να της ορμήξω; Ή ήταν τα μάτια της, αυτά τα μαγευτικά μάτια που πίσω τους έκρυβαν τόσα μυστικά που έδειχναν σαν τον απαγορευμένο καρπό;

Ότι και αν ήταν δεν είχα τον χρόνο να το σκεφτώ, γιατί αυτό που έκανε με έπιασε τόσο απροετοίμαστο που κάθε ίχνος αυτοέλεγχου που είχα χάθηκε. Πλησίασε στο αυτί μου και ψιθύρισε μερικές απλές λέξεις. "Γιατί προσπαθείς να αντισταθείς; Αν θέλεις να πάρεις τον χρόνο σου τότε ίσως πρέπει να σε αφήσω σε κάποια σαν την αδερφή μου". Με αυτό η καυτή ανάσα της που χτυπούσε το αυτί έστειλε ένα ρίγος στο σώμα μου που ξύπνησε επιθυμίες βαθιά μέσα μου που ανήκαν σε ένα θηρίο, και καθώς τα χείλη της ακούμπησαν το δέρμα μου και τα δόντια της άρχισαν να πειράζουν το κάτω μέρος του αυτιού μου δεν ήμουν πλέον εγώ αυτός που είχε τον έλεγχο, αλλά το θηρίο. Ένα θηρίο που το είχε καταβροχθήσει το πάθος του. Την πίεσα ακόμα περισσότερο στον τοίχο και ξεκίνησα να την φιλάω όπου έβρισκα, στην αρχή στον λαιμό όπου η μυρωδιά της ήταν πιο δυνατή και μετά ανέβηκα προς τα πάνω, στα χείλη της που κρατούσαν το δηλητήριο ατό όποιο χωρίς να το θέλω είχα εθιστεί, ακόμα και αν ήταν η πρώτη φορά που είχα εκτεθεί σε αυτό.