Betrayal (Mortal Enemies Book 1) NOW COMPLETED

14. Pattern

--------------------------- Keith ----------------------

"Επιτέλους. Δεν σας είπα να είστε πίσω πριν το φαγητό; Το καλό που σας θέλω να έγινε κάτι σημαντικό". Τέλεια, ούτε μέχρι την πόρτα δεν είχαμε φτάσει και ο πατέρας μας είχε ήδη αρχίσει να ζητάει εξηγήσεις, αν δεν είχε γίνει η επίθεση θα είχαμε φτάσει μισή ώρα πριν, κυρίως γιατί δεν θα χρειαζόταν να δούμε τι θα κάνουμε με τα ρούχα του Damian, αν και στο τέλος ήρθαμε εδώ και αυτός ήταν ακόμα σε μορφή λύκου. Έβγαλα τα κλειδιά μου και πριν τα βάλω στην πόρτα για να ανοίξω προετοιμάστηκες για ότι θα γινόταν και όταν άνοιξα έκανα στην άκρη και ο αδερφός μου μπήκε πρώτος μέσα και πήγε κατευθείαν επάνω να πάρει ανθρώπινη μορφή και να βάλει ρούχα. Στη συνέχεια μπήκα εγώ και μαζί με τις συντρόφους μας και με το που έκλεισα την πόρτα και γύρισα πίσω μου στεκόταν πατέρας μου ενώ τα κορίτσια είχαν πάει λόγο πιο μέσα.

Με το βλέμμα που με κοιτούσε και αν ξαφνικά οπτική επαφή ήταν φυσικό να πεταχτώ από την τρομάρα μου αλλά σύντομα μου πέρασε. "Γιατί ο αδερφός σου μπήκε μέσα σε μορφή λύκου και γιατί αργήσατε τόσο;". Προσπάθησα να κοιτάξω αλλού όσο αυτός περίμενε μια απάντηση αλλά δεν ήταν και εύκολο μιας και μπορούσα να κοιτάξω μόνο κάτω ή τους τοίχους αριστερά και δεξιά, και δεν ήθελα να κοιτάξω κάτω. "Δεν θα με ρωτήσεις γιατί δεν είμαστε μόνοι;". Ήξερα ότι ήταν μια απλή προσπάθεια να αλλάξω το θέμα και να κερδίσω χρόνο μέχρι να κατέβει ο Damian κάτω και να τα ακούσει και αυτός, γιατί δεν θα την γλιτώναμε, αλλά και πάλι δεν μπορούσε να με κατηγορήσει κάνεις που προσπάθησα. "Δεν με νοιάζει αυτό. Ακόμα. Μια μια οι απαντήσεις που θα δώσεις τόσο εσύ όσο και ο Damian μόλις αποφασίσει να κατέβει τις σκάλες".

Μπορεί η φωνή του να μην ήταν δυνατή και να μην εξέδιδε θυμό ή κάτι τέτοιο αλλά ήταν ο καλύτερος στο να τρομοκρατεί κάποιον μόνο και μόνο με τον ψυχρό τόνο της φωνής του, και ούτε αυτό δεν χρησιμοποιεί τώρα. "Ε, μας επιτέθηκαν στον δρόμο;". Γιατί έκανα σαν μικρο παιδί που είχε κάνει κάτι κακό, δεν έκανα τίποτα κακό. Απλά μου επιτέθηκαν τόσο κακό είναι να καθυστερήσω για αυτό; Ο πατέρας μου σήκωσε το δεξί του φρύδι μπερδεμένος αλλά και πάλι δεν έκανε πίσω. "Με ρωτάς ή μου το ανακοινώνεις;". Τώρα που το σκεφτόμουν είχα όντως κάνει ερώτηση τώρα. Γιατί ένιωθα λες και μου είχε βάλει δοκιμασία, και αν το έκανε ποια ήταν; "Μας επιτέθηκαν στον δρόμο εννέα rouges, εντάξει; Πρέπει να σταματήσεις να σκεφτείς τόσο πολύ πριν δράσεις Keith, δεν κάναμε κάτι κακό".