Betrayal (Mortal Enemies Book 1) NOW COMPLETED

30. Guilt

------------------------ Chris -----------------------

Έτρεχα για αρκετή ώρα προς την κατεύθυνση που είχαν εξαφανιστεί τα παιδιά μου πριν από δεν ξέρω και εγώ πόση ώρα. Όταν σταμάτησα να νιώθω τη στιγμή που είχα παθαίνει για πρώτη φορά με το αίμα μου να κυλάει από τον πονεμένο λαιμό μου είχα μείνει σε εκείνο το σημείο για πολύ ώρα, αναίσθητος. Όταν ξύπνησα είδα από πάνω μου τον Leo τον οποίο είχαν ξυπνήσει πιο πριν οι δίδυμες μάγισσες και ο ίδιος προσπαθούσε να με ξυπνήσει έτοιμος να με χαστουκίσει, ευτυχώς που πρόλαβα να ανοίξω τα μάτια μου αυτή τη φορά πριν το ξανά κάνει. Από εκείνη τη στιγμή προσπαθώ να ακολουθήσω την μυρωδιά του Keith μέσα στο δάσος όπου είχε πάει την μάχη που δεν ήξερα τι αποτέλεσμα είχε ή αν συνεχιζόταν ακόμα. Όση ώρα πίεζα τα κουρασμένα πόδια μου να συνεχίσουν παρόλο που πονούσαν απίστευτα οι δυο μάγισσες ακολουθούσαν πίσω μου ψάχνοντας, και τότε ήταν που βαθιά μέσα στο δάσος μύρισα αυτό που φοβόμουν περισσότερο από όλα. Αίμα, πολύ αίμα, και μάλιστα όχι και τόσο φρέσκο. Συνέχισα προς την κατεύθυνση από όπου ερχόταν η μυρωδιά με ακόμα μεγαλύτερη ταχύτητα και μετά από λίγο έφτασα στην πηγή.

Αυτό που είδα μόλις κοίταξα το σώμα στο έδαφος θα με κυνηγούσε για όλη μου τη ζωή. Στο έδαφος βρισκόταν ο Keith με το σπαθί του καρφωμένο στο στήθος του και μια τρύπα από το σπαθί του Damian στην κοιλιά του. Από κάτω του στο έδαφος υπήρχε μια μεγάλη λίμνη από το αίμα του το οποίο είχε είχε πήξει αρκετά που σήμαινε ότι βρισκόταν σε αυτή τη θέση για αρκετή ώρα. Η πρώτη μου σκέψη ήταν να πάω εκεί και να βγάλω το σπαθί από μέσα του πριν προσπαθήσω να πάρω τις πληγές του, αλλά αυτό δεν μπορούσα να το κάνω χωρίς τις δυνάμεις μου. Οπότε αντί για αυτό πήρε μπρος το πρώτο ένστικτο που θα είχε κάποιος που θα έβλεπε ένα σώμα σε αυτή την κατάσταση, και το πρώτο ένστικτο που θα είχε ένας πατέρας αν έβλεπε το παιδί του έτσι. Πριν καν το καταλάβω βρισκόμουν στο έδαφος χωρίς καμία σκέψη να περνάει από το μυαλό μου με την εικόνα του γιου μου να βρίσκεται μπροστά μου, νεκρός.

Όσο εγώ προσπαθούσα να μην χάσω τα λογικά μου η Beth πήγε κοντά στο σώμα του Keith και με δάκρυα στα μάτια πήρε το πρόσωπο του Keith στα χέρια της. "Εδώ είναι... Θεέ μου είναι... Είναι". Μπορούσα να ακούσω την δυστυχία στην φωνή της και όμως ήταν σαν απλά να έκανε την δική μου μεγαλύτερη. Ήξερα πως κανονικά ένιωθα πολύ λίγα σε σχέση με την Beth που είχε χάσει ένα κομμάτι της που δεν θα μπορούσε ποτέ να καλύψει, αλλά το να χάνεις τα παιδιά σου είναι αρκετά κοντά. Εκείνη τη στιγμή έφτασε η Belle και χωρίς καν να πάρει μια στιγμή για να απορροφήσει το σοκ πήγε κοντά στην αδερφή της και τύλιξε τα χέρια της γύρω από το σώμα της. Μέσα στην σιωπή το μόνο που ακουγόταν ήταν οι λυγμοί της Beth, μέχρι που ένας χαρακτηριστικός ήχος διαπέρασε κάθε άλλον. Δεν υπήρχε αμφιβολία, ότι καθώς εμείς στεκόμασταν χωρίς να κάνουμε τίποτα, ένας ήχος βγήκε από το ανοιχτό άρωμα του Keith, και τότε είδαμε το προφανές.