Betrayal (Mortal Enemies Book 1) NOW COMPLETED

19. The Love of a Father

------------------------------- Keith -------------------------------

Τρεις βδομάδες μετά

Είναι απίστευτο το πόσο ώρα μπορεί να περάσει όταν κοιτάς την σύντροφό σου να κοιμάται στην αγκαλιά σου και να προσπαθείς να μην την ξυπνήσεις όσο το διασκεδάζεις που δείχνει τόσο αθώα. Πέρασε σχεδόν ένας μήνα από τότε που γνωριστήκαμε με την Beth και ακόμα δεν έχω καταφέρει να ξεπεράσω το πόσο όμορφη δείχνει όταν κοιμάται σαν να είναι μωρό που βλέπει το ποιο όμορφο όνειρο της ζωής του. Εδώ και μια ώρα καθόμασταν ξαπλωμένοι στο κρεβάτι μου και εγώ περίμενα να ξυπνήσει αλλά δεν το έβλεπα να το έκανε, οπότε μάλλον θα κατέληγα να σηκωθώ πριν ξυπνήσει εκείνη. Μετά από όλα αυτά που έγιναν με την απαγωγή και το χειρουργείο του πατέρα μου απλά μου φαινόταν δύσκολο να την αφήσω από τα μάτια μου, για αυτό συνήθως κοιμόμασταν στο σπίτι μου και ο Damian είχε σχεδόν μετακομίσει αν σκεφτόταν κανείς ότι περνάει τις περισσότερες μέρες, και νύχτες στο σπίτι της Belle. Είχαν φτάσει στο σημείο να ξεχνάνε ακόμα και να φύγουν από το κρεβάτι, και εγώ κατέληξα να παίρνω ασπιρίνες σχεδόν κάθε βράδυ αν και προσπαθούσα να κόψω προσωρινά τη σύνδεση μας για να μην τους νιώθω. Δεν πήγαινε τόσο καλά όσο θα περίμενα.

Σηκώθηκα προσεκτικά από το κρεβάτι χωρίς να ξυπνήσω την Beth και πήγα στο σαλόνι όπου βρήκα τους γονείς μου, η μαμά έβλεπε τηλεόραση ενώ ο μπαμπάς κοιμόταν του καλού καιρού, όπως ξέραμε όλοι το καλοκαίρι είναι πιο εύκολο να κοιμηθεί από ποτέ επειδή ζεσταίνεται πιο πολύ από όλους, και όταν ζεσταίνεται πολύ χάνει ενέργεια και νυστάζει. Τώρα όμως κοιμόταν επειδή δεν είχε και τίποτα να κάνει. Ναι είχε βγάλει τα περισσότερα ράμματα αλλά και πάλι δεν μπορούσε να κουνηθεί όπως παλιά, αν το παράκανε τότε οι τένοντες του θα τον έβαζαν στην θέση του δίνοντάς του πόνο που δεν ήθελε να νιώθει. Έτσι δεν μπορούσε να πάει στην δουλειά του και έμενε στο σπίτι όπου απλά μαγείρευε, ενώ ο θείος Alex είχε αναλάβει την εκπαίδευση στην θέση του. Για κάποιον λόγο τώρα δεν πηγαίναμε στο κέντρο εκπαίδευσης με τον Damian αλλά πηγαίναμε στα δέντρα πίσω από το σπίτι όπου ο πατέρας μας μας έβαζε να παλεύουμε μεταξύ μας για να προσπαθούμε να ξεπεράσουμε ο ένας τον άλλον. Αν και εγώ πίστευα ότι ήθελε να δει αν θα αναπτύξω και εγώ τις ίδιες δυνάμεις με τον Damian, και μέχρι τώρα δεν είχε γίνει τίποτα.

"Εσείς οι δύο έχετε ξεχάσει τι θα πει πρωί τώρα που δεν έχεις σχολείο". Αυτές τις μέρες το να ακούω από τον πατέρα μου ότι κοιμάμαι υπερβολικά όταν αυτός κοιμάται την μισή και παραπάνω ημέρα επειδή δεν είχε τι να κάνει και δεν τον άφηναν να κάνει κάτι ήταν πέρα από αστείο, φυσικά αυτό ήταν για τις πρώτες μέρες, τώρα ήταν απλώς βαρετό. "Εσύ κοιμάσαι περισσότερο από εμάς οπότε μην μιλάς". Αυτό ήταν χτύπημα κάτω από τη ζώνη και το τέρας και οι δυο αλλά είχε συνηθίσει αυτού του είδους τα πειράγματα. "Δεν έχω και καμιά επιλογή, εξάλλου το σώμα μου υπολειτουργεί οπότε δεν μπορώ να κάνω και πολλά".