Betrayal (Mortal Enemies Book 1) NOW COMPLETED

33. A Dragon's Vow

---------------------- Keith ------------------------

Εδώ και σχεδόν ένα μήνα προσπαθούσα να αποδεχτώ το γεγονός ότι πλέον ήμουν εντελώς άχρηστος, με σχεδόν όλη την έννοια της λέξης. Δεν μου άρεσε να νιώθω έτσι, να πρέπει να έχω συνέχεια κάποιον δίπλα μου έστω και για να βγω από το σπίτι. Αυτό τον καιρό η ζωή μου περιοριζοταν στο σπίτι, και ειδικά στο δωμάτιο μου όπου έκανα πως κοιμάμαι όλη την ημέρα κάποιες φορές. Η Beth έμενε εδώ πέρα για να είναι κοντά μου, αλλά για να πω την αλήθεια δεν ήξερα αν την ήθελα εδώ. Ήξερα πως προσπαθούσε να με βοηθήσει, και χαιρόμουν για αυτό, αλλά δεν ήθελα να με βλέπει έτσι. Ναι ήμουν ζωντανός, αλλά ποιο το νόημα αν θα έπρεπε να τρέχει από πίσω μου για τα πάντα.

Εδώ και μερικές μέρες είχα αποφασίσει πως δεν θα μπορούσα να συνεχίσω να μένω στο δωμάτιο όλη μέρα για πάντα και άρχισα να δείχνω σημάδια ότι είχα αποδεχτεί την κατάσταση. Και όταν δεν ήταν εδώ οι γονείς μου και η Beth έπρεπε να πάει στην αδερφή της να δει πως είναι ερχόταν συνήθως ο Seth για να μην είμαι μόνος. Η παρέα ήταν ευχάριστη και καλύτερη από το να είμαι στο δωμάτιο, αλλά δεν χρειαζόμουν κάποιον για να μιλάω. Από τότε που βγήκα από το νοσοκομείο και ο Kilghara είχε αρχίσει να αφήνει τις σκέψεις του ελεύθερες ήταν σαν μια μόνιμη συζήτηση μεταξύ μας κάθε στιγμή που δεν μιλούσα με κάποιον. Μου είχε πει πολλές ιστορίες από την ζωή του, το πως είχε ταξιδέψει στον κόσμο των δράκων, την αίσθηση του αέρα στο δέρμα του καθώς πετούσε απλά επειδή μπορούσε. Μου είχε πει για το πως κάποτε αυτός και ο Daghara ήταν αχώριστοι παρά τους αγώνες τους ως αδέρφια, το πως εκείνος φρόντιζε να μην τον πειράζουν οι άλλοι δράκοι όταν ήταν παιδιά. Δεν μπορούσα παρά να νιώθω την θλίψη του όταν μου είπε πως ο αδερφός που λάτρευε όσο κανέναν άλλον άλλαξε και σκότωσε αμέτρητους δράκους για την πλάκα του και μετά στράφηκε εναντίων του, και αναγκάστηκε να τον πολεμήσει για να πεθάνουν και οι δυο.

Ξαφνικά ένιωσα ένα χέρι να σφίγγει ελαφρά τον ώμο μου και η προσοχή μου επέστρεψε στην πραγματικότητα, μακρυά από τον ωκεανό που αποτελεί εδώ και μέρες τις σκέψεις μου. Είχα ξεχάσει πως είχα επιστρέψει στο δωμάτιο μου με τον Seth καθώς αυτός και τα υπόλοιπα ξαδέρφια μου ετοιμάζονταν να φύγουν για το βράδυ. Και εγώ θα πήγαινα να κοιμηθώ επειδή δεν είχα τίποτε άλλο να κάνω. Είχαμε φτάσει στο δωμάτιο μου και ο Seth είχε πει κάτι αλλά δεν πρόσεξα καθόλου τι ήταν, οπότε έπρεπε να τον κάνω να το επαναλάβει. Βλέποντας την μπερδεμένη μου έκφραση και τα φρύδια μου που είχαν σηκωθεί σε μια προφανής ερώτηση χαμογέλασε και επανέλαβε τα λόγια του. "Είπα πως θα ήθελα να μείνουμε και άλλο αλλά τα δίδυμα πρέπει να είναι σπίτι πριν την αρχή της πανσελήνου, και επειδή δεν θέλω να τα ακούσω εγώ πρέπει να τους πάω μέχρι εκεί". Ήταν λίγο αστείο που μετά από όλα αυτά η Sierra και ο Pitt έμοιαζαν να μην είχαν χάσει καθόλου την καθημερινή ρουτίνα τους, να βρίζουν ο ένας τον άλλον και παράλληλα να είναι αχώριστοι, και να πρέπει να είναι πάντα μαζί με κάποιον μεγαλύτερο για να είναι ασφαλής παρόλο που είναι 17 πλέον.