Betrayal (Mortal Enemies Book 1) NOW COMPLETED

29. The Powerful and the Ignorant

Σημείωση. Όσο και αν θέλετε να με βρίσετε και να νομίζετε ότι υπερβάλω στο τέλος να ξέρετε ότι με μισή καρδιά το έγραψα το κεφάλαιο και αυτή δεν ήταν καλά μετά από αυτό. Επίσης υπάρχουν κάποια πολύ ευαίσθητα σημεία εδώ πέρα εγώ προειδοποίησα.

------------------------- Keith -------------------------

Είχε δίκιο. Φέρνοντας τον εδώ πέρα, μακρυά από όλους για να μην μπορέσει να πληγώσει κανέναν, δεν είχα σκεφτεί ότι είχα αποκόψει τον εαυτό μου από βοήθεια. Κανένας δεν θα μπορούσε να μας βρει αρκετά γρήγορα τόσο βαθιά στο δάσος που ήμασταν, και αν κατάφερνε να κόψει τον λαιμό μου ή να τρυπήσει ένα ζωτικό σημείο μου τότε σίγουρα θα ήμουν τελειωμένος. Καθώς σκεφτόμουν αυτό το γεγονός και κοιτούσα μέσα στα παγωμένα μάτια γεμάτα μίσος που κάποτε ήταν του αδερφού μου περίμενα να νιώσω φόβο, ή τουλάχιστον οργή για το τι του είχε κάνει. Αλλά όσο και ήθελα να προσπαθήσω να νιώσω αυτά τα συναισθήματα, το μόνο που ήμουν ικανός να νιώσω ήταν, θλίψη. Το κενό που προκαλούσε αυτό το απλό συναίσθημα ήταν τόσο μεγάλο που ήξερα ότι δεν θα μπορούσε να ερχόταν από εμένα καθώς χρειάζονται χρόνια ολόκληρα για να νιώσει κανείς τέτοια θλίψη και ένοχη. Ένιωθα ένοχος για όλα όσα συνέβησαν μέχρι τώρα, και για όλα όσα συνέβησαν πριν από τόσες χιλιάδες χρόνια όταν οι δυο δράκοι ζούσαν ακόμα.

Τότε ήταν του κατάλαβα πως όλη αυτή η θλίψη και η ενοχή ήταν του Kilghara. Όσο και αν προσπαθούσε να το κρύψει μπορούσα να καταλάβω πως έτσι ένιωθε πραγματικά για τον αδερφό του στον οποίο ένιωθε πως δεν άφησε άλλη επιλογή από το να σκοτώσει. Νόμιζε πως αν δεν τον έκανε να νιώθει πως έπρεπε να αποδείξει ότι εκείνος ήταν ο δυνατότερος δεν θα έπρεπε να πολεμήσουν την πρώτη φορά. Νόμιζε πως αν δεν είχε κερδίσει σε εκείνη την μάχη ο Daghara δεν θα είχε αφανίσει το είδος τους σε μια μάχη που κράτησε για μέρες. Νόμιζε πως αν αν είχε ικανοποιήσει την επιθυμία του αδερφού του να αποδείξει πως ήταν πιο δυνατός, τότε δεν θα είχαμε φτάσει ως εδώ να έχει πάρει στον λαιμό τις ζωές ποσών ανθρώπων μαζί με του δικού μου αδερφού. Και τώρα είχε πάρει στον λαιμό του και την δική μου ζωή την οποία ο Daghara ήταν έτοιμος να τελειώσει μέσα στο σώμα του αδερφού μου.

Όσο για τον ατελείωτο θυμό του δράκου, ήξερα πλέον πως δεν προοριζόταν για τον Daghara και τις πράξεις του, όσο δικαιολογημένη και αν ήταν αυτή η σκέψη. Όχι, το θηρίο ήταν θυμωμένο με τον εαυτό του που για ακόμα μια φορά δεν μπορούσε να σταματήσει τον αδερφό του, επειδή όσο και αν ήξερε πως έπρεπε να τον σκοτώσει για να τον σταματήσει, βαθιά μέσα του ήθελε να μην χρειαστεί να το κάνει. Ήθελε να σώσει το αίμα του που για τόσο καιρό ήταν οι πιο θανάσιμοι εχθροί, όχι να τον σκοτώσει, και το γεγονός ότι δεν μπορούσε να το κάνει έκανε την οργή του για τον εαυτό του να μεγαλώνει ακόμα περισσότερο.