Betrayal (Mortal Enemies Book 1) NOW COMPLETED

22. Coat of Flames

--------------------------------- Keith -----------------------------

"Πως μπορεί να είναι ακόμα σε αυτήν την μορφή? Τι είναι αυτή η μορφή που πήρε"? Φωνές. Που είμαι? Ποιος είμαι? Τι είναι όλο αυτό το σκοτάδι γύρω μου. Τι είναι αυτή η παρουσία που νιώθω παντού γύρω μου? "Δεν ξέρω Beth, σε όλα τα χρόνια της ζωής μου δεν έχω δει κανέναν να αλλάζει έτσι. Δεν έχω δει καν κάποιον να καλεί ένα θηρίο οπότε δεν μπορώ να σου δώσω απάντηση. Το μόνο που ξέρω είναι πως είναι ζωντανός, μπορώ να ακούσω την καρδιά του να χτυπά σαν να κοιμάται"?

Ποιοι είναι αυτοί που μιλάνε? Γιατί νιώθω ότι τους γνωρίζω? Γιατί νιώθω πως αυτοί με ξέρουν? Τόσες πολλές ερωτήσεις και καμιά απάντηση... "Είσαι σίγουρος ότι δεν θυμάσαι την οικογένεια σου, λυκάνθρωπε?". Τι ήταν αυτή η φωνή? Ένιωθα να έρχεται από μέσα μου, αλλά ακουγόταν παντού γύρω μου. Η φωνή ήταν δυνατή και καθαρή, αλλοιωμένη και θύμιζε τέρας αλλά ήξερα πως ήμουν ασφαλής. "Ποιος είσαι? Που είμαι? Γιατί δεν θυμάμαι τίποτα?".

Ξαφνικά ακούστηκε το βροντερό γέλιο της φωνής και ο τόνος θύμιζε ένα χαρούμενο γρύλισμα που ερχόταν βαθιά μέσα από τον λαιμό του. "Υπομονή νεαρέ λυκάνθρωπε, όλα θα γίνουν κατανοητά σύντομα. Να θυμάσαι πως η δύναμη που σου έδωσα είναι ένα δώρο, χρησιμοποίησε το συνετά, και μάθε να γίνει η δεύτερη φύση σου. Ο κανονικός σου λύκος είναι πολύ αδύναμος για να αντέξει αυτό που έρχεται. Πίστεψε με, θα αξίζει αυτό που μου έδωσες ως αντάλλαγμα". Δύναμη? Δώρο? Τι έρχεται και γιατί να το κάνω δεύτερη φύση μου? Γιατί ο λύκος μου είναι αδύναμος? "Τι προσπαθείς να μου πεις"? Μπορούσα να νιώσω την ζέστη που ερχόταν προς το μέρος μου από παντού, αυτή η ζεστή οργή που με κατέκλυσε κάποτε ερχόταν για να πάρει την θέση της ξανά. Οι αναμνήσεις μου ήρθαν όλες μαζί πίσω και πλέον θυμάμαι τι είχα κάνει. Τι πήγα να κάνω, και τι πήγε Ν μου κάνει ο Damian. Σε όλες μας τις μάχες δεν είχε ποτέ αυτό το ένστικτο να σκοτώσουμε ο ένας τον άλλον. "Όλα στην ώρα τους μικρέ. Να θυμάσαι, η φωνή που ακούς δεν είναι πάντα του αδερφού σου".

Από το πουθενά ένιωσα την ζέστη να με καίει και την οργή που ένιωθα όταν πήρα αυτήν την μορφή να με κυριεύει και ξαφνικά όλες μου οι αισθήσεις γύρισαν απότομα. Άνοιξα τα μάτια μου και μέσα από την θολή κόκκινη όραση μου κατάλαβα πως είχα γυρίσει στο σπίτι μου. Κάποιοι ήταν μπροστά μου και όταν ένα χέρι ήρθε κοντά το απειλητικό γρύλισμα που βγήκε από τον λαιμό μου τρόμαξε τους πάντες. Δεν ήξερα ποιος ήταν μπροστά μου οπότε ήταν φυσικό να μην είμαι χαρούμενος. Σταδιακά τα μάτια μου προσαρμόστηκαν και η θολή φιγούρα πήρε την μορφή της Beth και αμέσως με πλημμύρισε η ενοχή. Μόλις είχα γρυλίσει στην σύντροφό μου για να μην με αγγίξει ενώ ήταν η μόνη που θα ήθελα να το κάνει αυτή τη στιγμή. Δεν τράβηξε εντελώς το χέρι της και με έναν ήχο που ακούστηκε σαν κλαψουρισμα πίεζα το τεράστιο κεφάλι μου στο χέρι της όταν ένιωσα ένα από τα δόντια μου να χτυπάει το δάπεδο.