Betrayal (Mortal Enemies Book 1) NOW COMPLETED

31. Sorrow

------------------------ Belle -------------------------

Οι ώρες περνούσαν σαν μέρες καθώς περιμέναμε να ξυπνήσει ο Keith αφού τον φέραμε στο νοσοκομείο. Η Beth δεν έφευγε καθόλου από την καρέκλα πιο κοντά στην πόρτα ότι και αν της έλεγες. Προσπαθούσε να φανεί δυνατή και να μην καταρρεύσει από την αγωνία αλλά ήξερα πως όλο αυτό ήταν μια μάσκα που είχε βάλλει επειδή δεν ήθελε να την βλέπουν έτσι. Φυσικά υπήρχε και το θέμα πως ήταν και μπροστά στην οικογένεια του αγοριού της οπότε ένας παραπάνω λόγος να το κάνει για να τους δείξει πως ξέρει ότι θα τα καταφέρει. Ο πατέρας του Keith δεν ήταν και σε πολύ καλύτερη κατάσταση, βρισκόταν στην ακριβώς δίπλα θέση από την Beth, μόνο που εκείνον προσπάθησαν να τον μεταφέρουν σε ένα κρεβάτι επειδή όταν άφησε τον Keith σε ένα φορείο που είχαν φέρει οι γιατροί κάθε βήμα που έκανε ήταν υπερβολικό για το κουρασμένο σώμα του. Είχαν έρθει μια δυο φορές με αναισθητικό αλλά δεν φάνηκε να κάνει περισσότερα από το να τον ηρεμήσει. Σύντομα είχαν έρθει και η Sara με τον αδερφό του Chris αλλά μετά από αυτό το μόνο που υπήρχε ήταν η αναμονή και η αγωνία. Δεν ξέραμε για πόσο θα κοιμόταν ακόμα αλλά από ότι μας έλεγαν το σώμα του ήταν στην καλύτερη κατάσταση που θα μπορούσε να είναι, απλά ήταν εξαντλημένος.

Είχε σχεδόν νυχτώσει μέχρι να μπει ο γιατρός ξανά στο δωμάτιο και μετά μας πει ότι μπορούν να μπουν το πολύ δύο άτομα, η σύντροφός του και ένας ακόμα. Η Beth σηκώθηκε πριν καν τελειώσει την πρόταση και η Sara άφησε τον Chris και μπήκε στο δωμάτιο αφού δεν ήταν σε κατάσταση να πάει εκείνος. Δεν πρόσεξα καθόλου τι είχε συμβεί αφού μπήκαν μέσα, αλλά όταν το πρόσωπο του Chris έχασε αρκετό από το χρώμα του και ο ίδιος σηκώθηκε και έφυγε αργά για ποιος ξέρει που ήξερα πως κάτι δεν είχε πάει όσο καλά νομίζαμε. Έβλεπα πως ακόμα και ο Alex έδειχνε να τον έχει πάρει από κάτω. Μετά από λίγα λεπτά η Sara με την αδερφή μου ήρθα πάλι έξω και είπαν πως θα έκαναν μερικές εξετάσεις ακόμα και μέχρι να βγουν τα αποτελέσματα μπορούσαμε να τον δούμε αν θέλαμε, αλλά έπρεπε να προσέχουμε επειδή περνάει μια από της πιο δύσκολες φάσεις της ζωής του. Δεν ήθελα να φανώ φορτική και έτσι δεν μπήκα μέσα στο δωμάτιο μόλις έφυγε ο γιατρός αλλά η αγωνία με έτρωγε ζωντανή, έπρεπε να μάθω τι είχε συμβεί. Που ήταν ο Damian? Αυτός το είχε κάνει αυτό ήταν σχεδόν σίγουρο αλλά και πάλι ήθελα να είμαι σίγουρη για όλο αυτό. Όταν είδα την Beth να έρχεται προς το μέρος μου και να έπιασε το χέρι μου δεν ήξερα τι περνούσε από το μυαλό της και όταν είδε την μπερδεμένη μου έκφραση ήξερα πως όλοι το είχαν προσέξει. "Τελείωνε και έλα μαζί μου. Δεν πρόκειται να μάθουμε μόνοι μας τι έγινε ακριβώς. Δεν θα σηκωθεί για να έρθει να μας πει και μετά θα ξαναπάει μέσα". Μπορούσα να καταλάβω από την φωνή της που ήταν σχεδόν σαν ψίθυρος ότι αισθανόταν απαίσια για όλα αυτά. Όχι μόνο είχε πολεμήσει ο σύντροφος της με τον ίδιο του τον αδερφό και σχεδόν έχασε την ζωή του, αλλά μπορεί να μην ξαναπερπατησει και πότε στην ζωή του. Και μόλις που είχαν βρει ο ένας τον άλλον. Και δεν ήθελα να σκεφτώ την δική μου περίπτωση ακόμα.