Betrayal (Mortal Enemies Book 1) NOW COMPLETED

18. Cold

------------------------------- Damian --------------------------

Μπήκαμε μέσα στο σπίτι και όλοι άρχισαν να ρωτάν που ήμασταν όταν πρόσεξαν το αίμα επάνω μας και ξεκίνησαν να ρωτάν τι πάθαμε. Ο Keith ανέλαβε να τους εξηγήσει και εγώ πήγα επάνω στο δωμάτιο και έκανα μπάνιο. Μέχρι να τελειώσω είχαν φύγει όλοι εκτός από την Belle η οποία έμεινε πίσω για μένα αλλά σε αυτήν την περίπτωση θα το προτιμούσα αν είχε πάει και αυτή με τους άλλους. Κατέβηκα κάτω με καινούρια ρούχα και με ακόμα βρεγμένα μαλλιά και μαζί φύγαμε για το νοσοκομείο και ευτυχώς δεν έλεγε τίποτα. Μπορεί να ένιωθε ότι ήταν ακόμα νωρίς για να πει κάτι.

Περιμέναμε έξω από το χειρουργείο για πολλές ώρες και όλη την ώρα προσπαθούσαμε να ακούσουμε πως πήγαινε η εγχείρηση. Αρχικά φρόντισαν να βγάλουν την σφαίρα από το κεφάλι του και μετά φρόντισαν και έραψαν το άνοιγμα για να πάνε στο υπόλοιπο σώμα του. Ήταν απίστευτο το πόσα σίδερα έβαλαν μέσα του, ακούγαμε τόσες πολλές σιδερένιες ράβδους να χτυπάνε μεταξύ τους που μετά από ένα σημείο είχαμε αρχίσει να πιστεύουμε ότι δεν θα τελείωνε ποτέ. Κάθε φορά που έβγαζαν μια ράβδος από το σώμα του η μαμά κόντευε να πεθάνει από την θλίψη της, και κάθε φράχτη πονούσε σαν να την έκοβαν. Δεν ήξεραν αν ήταν αναίσθητος ή όχι και έτσι του έδωσα τα πιο δυνατά ηρεμιστικά που είχαν αλλά δεν μπορούσαν να ξέρουν αν είχαν αποτέλεσμα. Και αν δεν είχαν τότε αυτό σήμαινε ότι εκείνος μπορεί να το ένιωθε όλο αυτό, και μάλιστα να πονούσε πιο πολύ από ποτέ. Όλοι περίμεναν με κατεβασμένα τα κεφάλια, προσεύχωντας ότι θα τα κατάφερνε αλλά δεν ήταν πολλές οι πιθανότητες. Ακόμα και αν κατάφερναν να το σώσουν, το πιο πιθανό ήταν να μην ξυπνήσει ποτέ, και αν το κατάφερνε τότε δεν θα μπορούσαμε να ξέρουμε πόσο μεγάλη ζημιά έπαθε ο εγκέφαλος του. Μπορεί να ξεχνούσε τα πάντα, μπορεί να έμενε παράλυτος, μπορεί να έμενε φυτό.

Μετά από αρκετές ώρες όλα σταμάτησαν μέσα στο χειρουργείο, δεν ακουγόταν άλλο ο ήχος του σιδήρου που έπεφτε πάνω σε σίδερο. Οι γιατροί άρχισαν να βγαίνουν από μέσα και μπήκαν δυο άντρες για να τον ετοιμάσουν όσο ο χειρουργός ερχόταν να μας πει τι είχε γίνει. "Η κατάσταση του ήταν πολύ σοβαρή. Ακόμα και αν δεν είχε όλα αυτά τα σίδερα μέσα του που για να πω την αλήθεια ήταν πάρα πολλά για να τα μετρήσω, η σφαίρα πέτυχε σημαντικό κομμάτι του εγκεφάλου του. Καταφέραμε να την βγάλουμε χωρίς να γίνει καμιά ζημιά αλλά δεν ξεκίνησε να κλείνει την πληγή από μόνος του. Φοβάμαι αν και είναι ζωντανός μπορεί... Και να μην καταφέρει να επανέλθει αυτή τη φορά". Με αυτά τα λόγια η μαμά έβαλε τα χέρια της στο στόμα της και σιωπηλά δάκρυα άρχισαν να πέφτουν από τα μάτια της. "Από όσο ξέρω μπορεί απλά να έχει χάσει τις δυνάμεις του όπως εκείνη τη φορά και να έπεσε σε κώμα, όμως δεν μπορώ να είμαι σίγουρος. Θα τον μεταφέρουμε σε ένα δωμάτιο και θα σας ενημερώσουμε όταν τελειώσουμε, αλλά χρειάζεται ξεκούραση. Μπορεί να τον δει μόνο η σύντροφος του και ένα άτομο ακόμα το πολύ και αυτό μόνο για λίγο". Όταν ο γιατρός γύρισε προς την μαμά και επεξεργάστηκε την κατάσταση της την λυπήθηκε αμέσως. "Ίσως όμως να είναι καλύτερα να μην τον δεις ακόμα σε αυτήν την κατάσταση... Μην ανησυχείς, είμαι σίγουρος ότι θα γίνει καλά, είναι πιο δυνατός από όσο του το αναγνωρίζουμε είμαι σίγουρος". Με ένα απαλό χτύπημα στον ώμο της έφυγε και μας άφησε μόνους μας. Κανένας δεν έδειχνε να είχε ησυχάσει από τα νέα άλλα εγώ από την άλλη δεν ένιωθα τίποτα, δεν ήταν ότι δεν νοιαζόμουν, δεν μπορούσα να νιώσω κάτι. Το σκοτάδι μέσα μου είχε έρθει ξανά στην επιφάνεια και έπνιγε τις αισθήσεις μου ξανά και ξανά και ξανά μέχρι που έφτασα στο σημείο να είμαι ο μόνος που φαινόταν ήρεμος.