Betrayal (Mortal Enemies Book 1) NOW COMPLETED

23. The Mark of a Dragon

------------------------------------ Keith --------------------------------

Πέρασε μόλις μια μέρα από τη στιγμή που έμαθα για το τι με περίμενε από εδώ και πέρα, τότε που έμαθα για τον κίνδυνο που αντιμετώπιζα και το πόσα θα μπορούσα να χάσω αν δεν κατάφερνα να κερδίσω το θηρίο που ήταν έτοιμο να καλεστεί. Εκείνη τη νύχτα το μυαλό μου δεν σταματούσε να κολλάει στα πιο θλιβερά πράγματα, και πάντα επέστρεφε στο ότι θα άφηνα την άφηνα μόνη της αν δεν ήμουν αρκετά δυνατός. Μέχρι αργά το βράδυ ήμουν στο δάσος και δεν μπορούσα καν να θυμηθώ αν είχα τελικά καταφέρει να σπάσω το δέντρο ή έσπαγα μόνο τις γροθιές μου επάνω του, αλλά όταν γύρισα στο σπίτι ήταν σχεδόν άδειο. Ο Damian είχε πάει ξανά στο σπίτι της Belle και οι γονείς μου είχαν φύγει, μπορεί να πήγαν να βρουν τους άλλους για να δουν τι θα κάνουν, μπορεί να είχαν πάει στο νοσοκομείο τις συνηθισμένες εξετάσεις του πατέρα μου. Όπως και να έχει το μόνο άτομο που με περίμενε όταν γύρισα, ήταν η Beth που καθόταν στον καναπέ στο σκοτάδι χωρίς να κάνει τίποτα.

Κατάλαβε αμέσως πως ήμουν εγώ γιατί πλέον τα μάτια μου εκτός του ότι είχαν γίνει μονίμως κόκκινα, ήταν και λαμπερά, και σίγουρα θα τα έβλεπε ακόμα μια αν δεν είχε κοιτάξει στον καθρέφτη. Δεν θα ξεχάσω ποτέ εκείνη την εικόνα, αυτά ήταν τα μάτια ενός τέρατος, ήταν λες και ήταν βγαλμένα από εφιάλτη. Αυτά τα μάτια ήταν που με τρόμαζαν περισσότερο από όλα. Εκείνη όμως δεν φαινόταν να ενοχλείται, αντίθετα, μπορούσα να καταλάβω πως της άρεσε που είχαν αυτό το χρώμα για έναν λόγο που δεν μπορούσα να καταλάβω. Δεν έβλεπε το τέρας που έβλεπα να είναι έτοιμο να με κατασπαράξει, αλλά αυτό που κρυβόταν από πίσω του. Ακόμα και αν άλλαζα ποτέ τόσο πολύ που κανένας δεν θα με αναγνώριζε, ήμουν σίγουρος πως αυτή θα έβλεπε ότι ήμουν εγώ, γιατί από την πρώτη στιγμή ήμουν δικός της. Τότε ήταν που αποφάσισα πως ήταν καιρός να γίνει γνωστό σε όλους, και η ίδια η Beth ήθελε το ίδιο πράγμα.

Γύρισα το κεφάλι μου προς τι μέρος της και την κοίταξα που ακόμα κοιμόταν τυλιγμένη στο σεντόνι και με ένα χαμόγελο που έλεγε ότι ήταν το πιο ευτυχισμένο άτομο στον κόσμο. Αμέσως τα μάτια μου κατέβηκαν προς τον δεξιό της ώμο εκεί όπου είχε το σημάδι από τους κυνόδοντες μου από χθες το νύχτα. Αυτό ήταν το σημάδι μου έλεγε πως ήταν δική μου, και όσο κλισέ και αν φαίνεται δεν μπορούσα παρά να κρατήσω ένα περήφανο, νικηφόρο χαμόγελο στο πρόσωπο μου. Πάλι καλά που κανένας δεν γύρισε χθες. Έκλεισα πάλι τα μάτια μου και την κράτησα στην αγκαλιά μου όσο πιο κοντά αλλά χαλαρά μπορούσα για να μην την ξυπνήσω και έπεσα ξανά για ύπνο με την ζέστη της ανάσα να χτυπάει το στήθος μου.