Chances (The Girl Ghost Writer 2)

Chapter 13

Ang tanga ko. Ang tanga tanga ko. Pero ba't ko ba nga ginawa ito?

Years ago, pumunta ako ng Chicago. She broke up with me. Naguluhan ako. Julia was the only girl who was there for me. I thought all along Julia was right. So, I flew back with her to Chicago. Flew back without even asking for Debby's second chance.

Years have gone by, pinilit kong kalimutan si Debby through Julia. Julia had given me what Debby can't give. Liberated, yes. Julia and I shared passionate moments in which I could never experienced that to Debby. Pero bakit ganun? I longed for Debby's hugs. Kahit yakap at kiss sa forehead lang ang nagagawa ko sa kanya and that secret kiss I imparted from her sweet lips... I missed those. Bakit mas gusto ko yun kesa sa passionate moments namin ni Julia? I had loved Julia once. Dahil sa dad nya, naghiwalay kami. Hiniwalayan ko sya. I went to the Philippines para kalimutan sya. I dated several girls and break their hearts before I met Debby. Palipat lipat na ako ng place to stay. Then my mom asked me to enroll in a school. Plano ko lang was to have my vacation, have fun then leave the country. But destiny set me and Debby. I unexpectedly fell the first time I saw her. She was never my type. One with the eyeglasses, short-hair girl with bangs. Kaye is more of my type. But the first time I moved in sa place nina Debby, and the first time I saw her sa window ng kwarto nya, a sudden feeling struct me.

I didn't even know na magkababata sila ni Thomas. Nalaman ko na lang when I was studying sa ISA.

Naging kami tapos parang mga batang nag aaway. I even got her skirt glued. Or was it bubblegum? Tinapunan nya kasi ako ng orange juice sa caffeteria.

Pero anong nangyari? Naging kami, masaya naman kami. Biglang dumating si Julia. Anong nangyari? Bakit ni hindi ko sya pinigilan na hindi ako hiwalayan? Bakit ni hindi ko sya nilapitan nung nakita ko sya sa Chicago? Ilang ulit pa akong tinawagan ni Tom na sinundan ako ni Debby to say sorry pero bakit mas nanatili ako kay Julia?

What was I thinking when I responded Julia's kiss habang kausap ko si Debby? What was I thinking na sumuko ako agad?

Noong magkita kami before my mom's party, natuwa ako dahil bumalik na sya ng Pilipinas. At nung nagkita kami ulit sa party ni mama, pinaimbestigahan ko sya agad at dun ko nalaman sa New York pala sya nagtatrabaho. Sa Sparks. Tadhana na nga talaga ang naghatid sa amin sa isa't isa.

Laking pasalamat ko rin sa KayDee na sumusulat sa akin nung highschool. Umalis rin sya ng bansa para taong mahal nya. Hindi nagdalawang isip na sundan ito. Mas naging lalake pa si KayDee kesa sa akin.

Kaya ngayong nakauwi na sya ng Pilipinas, hindi ko na sasayangin pa ang pagkakataong makasama ulit sya. Ang hingin ang pagkakataon para mahalin nya akong muli.

Pero...

Ang tanga ko. Ang tanga tanga ko. May iba na sya. Si Raphael.

Nakita ko. Nakita ko sa dalawang mata ko. Hinalikan sya ni Raphael. Hinalikan sya sa harap ng maraming tao. Hindi ko alam kung ilang lalake na ang nakahalik sa kanya o ilang lalake na ang naka relasyon nya. Iniisip ko pa lang, ang sakit na.

Seeing them, seeing her happy with someone else, para akong pinapatay. Pinapatay sa selos na nadarama ko ngayon. Hindi ko kaya.

Hindi. Hindi ako susuko. Ngayon pa na magtatrabaho na sya sa puder ko.

"I love you, Debby. I still do. Magiging akin ka muli, Debby. Akin ka lang. If it takes all odds to win you back, I'll take it. I'll win you back," habang pinapanood ang picture ni Debby, sipping a glass of wine.