Bölüm 10| BAŞLANGIÇ

119 4 0
                                    

Bu bölümde kurgunun geneliyle ilgili bazı detaylar var. Satır arası yorumlarınızı bekliyorum.

 Satır arası yorumlarınızı bekliyorum

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

              ''Yok, önce sağ ayak.'' dedi Reyyan.

              ''Hepsinde hep sağ mı?'' diye sordu Zişan.

              ''Duruma göre değişebiliyor.'' dedi Reyyan. Daha kapsamlı düşünmüştü, soruyu. Temizlik konuları ve diğerleri için acilen bir ilmihal kitabı edinmesinin gerekliliğini görebiliyordu. Abdest özellikle önemliydi. O olmadan namaz da olmuyordu, neticede.

              ''Bu tamam.'' dedi Zişan. Sol ayağını da yıkayıp abdest terliğini geçirirken.

                Temiz havluyu uzattı Reyyan, kurulanması için. Önce yüzünü sildi ve sonra kollarını kuruladı Zişan. ''Çok zor değilmiş. Ama yine de not alsam fena olmaz.'' dedi gülümseyerek.

               Tebessüm etti Reyyan. Biraz da düşünceliydi.

               Askıdan aldığı ayak bileklerinde biten siyah uzun kıyafeti seçmişti Reyyan. Belki daha önce bir iki kere giymişti onu. Namaz için uygun ve kullanışlıydı. Yazmalardan birini alırken, Mediha'nın kendisi için işlediği namaz örtüsünün, Zişan'ın hoşuna gidebileceğini düşünmüştü. Her ne kadar kendisi bu tür teşviklere ihtiyaç duymadan kapanmış bile olsa, yeni başlayanlar için tesettüre karşı sevgi uyandırmak önemliydi. Ayrıca Allah'ın huzuruna çıkarken en güzel şekilde görünmek gibisi de yoktu.

            ''Bu çok güzelmiş.'' dedi Zişan, tuttuğu örtüye bakıp sonra da, ''Ama ben senin başındakini istiyorum.''

            ''Pekâlâ.'' demişti Reyyan. Fakat bir mana da verememişti. Kafasındaki dümdüz, lila renkte bir örtüydü sadece.

              Sabah fönlediği kâküllerini tel tokayla sıkıştırıp, Reyyan'ın örtüsünü kendisine uzatmasını bekledi Zişan.

              Giyindiği kıyafetin üzerine taktığı örtüyü düzeltirken, ''Sence nasıl oldu?'' diye sordu Zişan.

              Aynadan bakışları birleştiğinde, başıyla onayladı Reyyan. ''Çok güzel,'' dedi sonra. Bunu söylerken şu anki halinin ne kadar sevimli göründüğünü düşünüyordu. Ayrıca örtünün yüzüne fazlaca yakışmış olması, normal yaşından daha küçük göstermişti onu.


               Elini cebinde telefona attı. Ekrana kısa bir an gözlerini kısarak baktı. 37 cevapsız arama, 5 kısa mesaj. Açmak için dokunacağı sırada ekranda görünen aramayı cevapladı.

             ''Alo.'' diyerek açtı telefonu Zişan. Sesi yok denilecek kadar az çıkmıştı.

             ''Alo.'' dedi Kamer. ''Neredesin sen abicim?''

Reyyan |Ölmeden Önce Yaşa Seri #1|Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin