Dashuria E Nje Te Marri

[11]

-Ateher,faleminderit te gjithe te pranishmeve ketu ne kete seance gjyqesore te Baro Mulaj .Sipas te gjitha fakteve,deshmive dhe shqyrtimeve,eshte marre nje vendim me date 13.09.2014 i akuzuari Baro Mulaj , sipas Nenit 88 te krimeve te renda,per plagosje e kryer me dashje e cila ka qene e rrezikshme per jeten ne çastin e shkaktimit te saj dhe plagosjen e rende te Nikolin Oto denohet me tre vjet burgim.

Lirimi i tij eshte i nenshkruar pas tre vjetesh.Keto ishin fjalet qe lotuan syte e Baros,por asje lot nuk guxonte te nxirte nga syte.

I ngexte dhimbja ne fyt dhe mundohj ta kapercente.Shihte te atin se si ishte vrenjtur ne fytyre dhe u ngrit duke dale jashte.Baro u shoqerua nga dy police .

Kembet si benin te ecte ,por duhej te ecte.Jashte salles se gjyqit u be nje bisede e shkurter me prinderit e tij.

-Pse more djale ,pse e more veten ne qafe kot!?-i fliste njerka me keqardhje duke e prekur nga krahu.

-Do jem mire mos kini merak.-u mundua ti qetesonte ai.-Babi te lutem mundohu te me nxjerresh qe ketu,te lutem.Mos i ler te me fusin ne ate biruc.

-Degjo bir, kam bere shume per ty,uroj ta pranosh bekimin e zotit se timen se pranove.Do te te bejne mire disa vjet ne burg se ti nuk kupton,do jete mesim oer ty.

-Cfare si mund ti thush keto fjale per djalin tend ,ti nuk je baba!-i kundervihet Baro.

-Kam qene baba kam qene Baro ,ti su mundove nje here te vetme te me beje krenar,me shume rendesi kishte krenaria jote se asgje tjeter.

Policet e terhiqnin me vete me zor Baron .Keto ishin fjalet e fundit te te atit.Ai kthente here pas here koken mbrapa.Tani me shume se kurre kerkonte qe prinderit e tij te vinin dhe ta mbronin.

E terhiqnin drejt ferrit per te,fundit te merzise qe sishte mesuar te jetonte.

Kaloi tre vjet ne ate vend te erret ,vendi ku ai reflektoi per shume gjera.

Si kurre me pare mendonte te gjitha gabimet .Mendonte se si do kishin shkuar gjerat nese do te vepronte ndryshe.Cfare do ndodhte nese ai do te ishte i lire .

Eh shume gjera do te kishin ndodhur.Gjate tre vjeteve asgje te bukur ,asgje nuk kujtonte pervecse telefonatave me nene e tij biologjike qe e kishte te pamundur te vinte ta takonte.Ishin ato telefonata qe ai lotonte dhe i fshihte lotet pa i dale akoma ,sepse nuk donte te behej i dobet.Kur degjonte zerin e saj qe i dridhej i ngulej si nje thike ne zemer.

Babai i tij ne ato tre vite nuk kishte shkuar nje here ta takonte,po keshtu edhe njerka.Vetem disa miq qe tek tuk kujtoheshin dhe e takonin.Diten e lirimit te tij ai ndihej i lumtur,i lumtur se atje do te mbaronte ai makth qe dukej sikur sdo mbaronte kurre.Del nga dera e burgut dhe nje cerdhe merzie i kaloi perseri ne fytyren e tij.

U shtang!Asnje familjar ,asnje shok ,askush nuk ndodhej atje ta perqafonte dhe ti thoshte "Te shkuara te harruara Baro,jeto jeten tani".

Sa e trishtoi kjo gje ate ,e beri njeriun me te vetmuar ne bote.Vazhdonte te ecte per ne shtepi me nje cante rrobash,me asnje kacidhe ne xhep ,i detyruar ta bete rrugen ne kembe derisa e morri dikush pa leke per ta cuar me makine deri tek qyteti ku jetonte.

Ne te hyre te qytetit ku jetonte ai zbret dhe me deshiren me te madhe shkon me te shpejte drejt shtepise.Ishte mengjes dhe nuk kishte shume levizje,kjo evitoi shikimet e habitura dhe thashethemet vrasese.Ndaloi para deres se shtepise.

Ngriti doren ngadale te trokiste ne deren e drunjte.Zemra i rrihte dhe kishte frike nga rreagimi qe pritej.Dera u hap ngadale.Rrahjet e zemres sa vinin dhe i shtoheshin.Perball tij tashme qendronte,i ati me njerken.Qe te dy e dinin diten e lirimit te Baros.

E dinin qe sot do te dilte nga burgu,dhe qe te dy e prisnin qe te shfaqej ne ate dere ,si nje vend i mallkuar per te ardhmen.Ishte nje moment heshtjeje,nga ato heshtjet vrasese qe hezitohet te thohet fjala e pare.

Baro shihte fytyrat e tyre ,ndryshe me te vuajtura,pikellimi shihej ne syte e njerkes se tij dhe vuajtja ne syte e te atit.Cfare kishin ata?A nuk duhet te ishin te lumtur qe djali i tyre ndodhej pas kaq vitesh aq prane,a nuk duhet qe ne vend te ketij momenti heshtjeje te kishte nje perqafim malli?

-Babi!-Flet Baro,i cili shtrengonte canten qe kishte ne dore aq forte.

-He dole?!-ishte pergjigjia e ftohte e te atit te tij.