Dashuria E Nje Te Marri

[43]

I ati fshiu buzet me pecete dhe u ul ne kolltuku perball tij per te degjur cdo te thoshte.E ema rrinte ne kembe duar kryq e analizonte ne cdo detaj.Sara e dinte qe dicka nuk shkote,e merakoste ajo qetesi e Baros ai dicka po kurdiste.

-Ti bie shkurt,nese ju si prinder sdoni qe ne te flisnim kete lidhje me qetesi une skam cfare te bej.Une e dua shume Saren,eshte shume e renedesishme per mua,ka qene gjithmone keshtu dhe do te jete.Nese do te doja ti kisha bere dicka te keqe do e kisha bere me kohe.Edhe ajo me do,une e di kete.

Nese na lejoni ,dua qe ajo te jetoj me mua ne shtepine time.Tani qe do te kemi nje femije do bej cmos qe te mos u mungoj asgje.Nese do te flisnim te gjithe per te shkuaren dhe te mbanim koken mbrapa te gjithe kane gabime dhe smund te jetojme nen hijen e te shkuares.

-Mbarove zoteri!

-Po.

-Mos pretendo me shume sec je,ti nuk ke nje familje,Cfare shembulli do i japesh femijes ti kur prinderit e tu jane te divorcuar,ti ke qene burgaxhi,ke jetuar rrugeve se te perzuri babai.Mos na lodh kot.Papjekuria jote duket dhe tek ky femije jashte martese.Ne nje lidhje qe ne sia kishim idene.

-Femijen Sara do e abortoje,dhe ne e kemi biseduar kete gje ajo eshte dakort.-nderhyn e ema,duke thene nje fjali qe Sara hapi syte.Bana e veshtron duke shtrenguar dhembet ti thene qe te pushoje,mos flasi asnje fjale.Nuk kishin biseduar asnje gje.Baro e pa ne sy Saren,i cuditur se si ajo mund te merrte kete vendim.

-Si do e abortoje?!Sara e vertet eshte kjo?-e pyet ai me shpresen se ajo do e mohonte .Sigurisht qe ajo e donte ate femije,por po manipulohej nga te tjeret per te mare vendime te padeshiruara,po detyrohej.Skishte me fuqi te bertiste e te kundershonte.Per te mos nderhyre Sara ajo vazhdoi.

-Besoj se e kupton qe ajo nuk do qe te rri me me ty.

-Prit ,prit,prit!Ajo sma ka thene kete gje,pastaj kjo eshte nje genjeshter.Nese Sara nuk do qe te jete me me mua,une nuk e ndaloj vetem se femijen nuk do e abortoje.Nese do e keni pengese nje te pafajshem qe do e mbanim ne,ai femije do te linde dhe do e marre une,do e rris vete.

Sara mos e harro qe i kemi premtuar dicka njeri tjetrit para se te ndodhte kjo,une ate premtim do e mbaj edhe nese ti vertet nuk me do me,vetem se nese femijen e aborton nuk do te ta fal kurre.Une jam babai i atij femije mos e harro kurre kete.-u drejtua te largohej per nga dera teksa e hapi u kthye edhe nje here sikur donte te thoshte dicka te fundit.Veshtroi Saren ne sy ,i nervozuar

qe nuk po fliste asgje.Iu afrua per nje cast dhe i puthi ballin,ajo mbyll syte dhe shijon ate cast sikur te ishte hera e fundit .Atij nuk i interesonte nese ishte para prinderve te saj,mund te ndodhte gjithcka me vone ndoshta me e keqja prandaj e donte edhe njehere te prekte lekuren e saj me buzet e tij,thelle brenda tij e ndiente sikur te ishte nje puthje lamtumire.I pa njeher barkun ,beri nje buzeqeshje te vogel qe te mos binte ne sy dhe u largua pak prej saj.

-Gjithcka do mbaroj se shpejti te premtoj,do jemi serish te lumtur,une dhe ti bashke te dy.(ai njeri do mare ate qe meriton sot)!-i peshperit ai ne vesh dhe kete te fundit e mendon me veten e tij per te mos e shqetesuar Saren.

Largohet por sigurisht qe ajo vrenjt pak vetullat ,ishte me mendyshje se cfare donte te thoshte ai me ato fjale.

-Do te pendoheni per kete qe po beni,sidomos nese ai femije nuk jeton me.Betohem per ate zot nese i beni dicka...-nje e perplasur e forte dere i beri te tre te leviznin paksa.Largohet me hapa te shpejte e te rende ,si gjithmon nxjerr cigaren nga paketa dhe e ndez. I hipen makines,mijera fjale sharjeje i vinin ne koke dhe ndonjera dhe i doli nga goja.Ai duhej te largohej ,po ate dite ai la punen, kete la te kuptonte nga telefonata e fundit me pronarin.Dhe nuk do ta kishte fare te veshtire te gjente nje te re,sepse tashme kishte pervec eksperiencen dhe talentin qe nuk e linte kurre ne balte.Ne te dale te qyterit ai vuri re shtepine e tij.

E ngiste me ngadal makinen per ta veshtruar me mire,po fillonte ti shfaqeshin kujtimet ne mendje nuk e donte kete gje keshtu i dha gaz makines dhe si i marre u nis per ne vendin ku kishte lene te takohej me Nikolinin,nje vend i renuar dhe pa kembe njeriu.Rruges mendonte vetem castet kur ishte me Saren,degjonte fjalet e saj sikur ajo te ishte aty,i kujtohej se sa here ajo ia perseriste se kishte nevoj per mbrojtje,tani e kuptonte arsyen pse strukej ashtu ne gjohsin e tij si nje femije dhe e perqafonte fort.Pse nen efektun e pijes ajo nxori ato fjale qe e futen ate ne medyshje.