Dashuria E Nje Te Marri

[37]

Mes te bertiturave jashte komisariatit Kejsi u nda nga prinderit e shoqes se saj.

E revoltuar se si situata doli jashte kontrollit edhe sikur Sara te mos ishte me Baron ata si morren parasysh keto.Fjalet qe shefi i policis iu kishte thene atyre"Mos u shqetesoni zoteri,do e gjejme vajzen tuaj shume shpejt!",ishin shpresa e vetme dhe qe iu jepte siguri dhe besim.Dicka e keqe pritej edhe nga ata te dy,por jo kjo.Akoma te shtrire duke shijuar ngrohtesine e njeri tjetrit,nuk mendonin se me e keqja ishte shume afer.

Sara rrinte e mbeshtetur ne gjoksin e tij,dhe qe strukej si nje femij i vogel qe friksohej nga dikush dhe donte mrojtje.Baro e shihte dhe vetem e shihte .Nuk ngopej dot me te .E shihte se sa e qete ishte kur flinte,i perkedhelte doren e saj qe ndodhej mbi barkun e tij muskuloz dhe i puthte lehte ballin si te mosdonte ta zgjonte.Ashtu duke veshtruar disa minuta e zuri perseri gjumi.

-Sara!!Sara ku je!-pyeste Baro pergjmesh pasi u zgjua 1 ore me vone dhe nuk e sheh ate ne krevat.Per nje cast mendoi se ajo do te ishte larguar.U ngrit nga shtrati dhe niste per ne sallon.Nuk e kishte ndjere kur ajo ishte zgjuar.E sheh teksa kishte zene pozicion rehatie ne divani perballe televizorit dhe pinte nje gote leng frutash .

-Pse nuk pergjigjesh?!-i flet ai me ate zerin e tij te trashe dhe serioz,duke iu afruar.

-Mm?!Mirmengjes!Nuk te degjova,me fal!-i flet ajo teksa le goten tek tavolina prane dhe i afrohet.

-Ashtu he?!

-Po.Per koken tende nuk genjej.-dhe qeshte qe ai ishte merakosur per kete gje.

Pa pritur qe ajo te vinte tamam e ngre ne shpatullat e tij,dhe e shpie nga dhoma e tyre tashme.Mes te bertiturave dhe te qeshurave te Sares ai e leshon por nuk e le me kaq fillon ta gudulisi duke shkakuar te qeshura te medha.

-Hahahaha te lutem mos!-fliate ajo.Por kjo per Baron ishte si ti thoje ,"Me shume."

-Haha nuk do te shpetosh lehte zonjushe.

-Hahahaha.Mjaftt Baroo...

Ai vazhdonte me te tijen derisa ajo gjeti castin dhe ngjeshi buzet e saja me te tijat ,ndoshta kjo ishte menyra per ta ndalur ate.Me buzet e ngjitura me te tijat vazhdonte te qeshte.Ai e kuptoi qe kjo ishte nje reng i saja per te shpetuar por nuk i beri gje thjesht e shijoi.

-Ik tani!-i tha ajo prap me buzeqeshje ne fytyre,duke i dhene nje te shtyre te lehte ne kraharorin e tij te fuqishem dhe u largua per ne guzhine para se te perfundonin ne shtrat.

-Eja tani te hame mengjesin,se e kam bere gati!-i tha ajo ,per te shkuar ..Si mengjesi i pare bashke nuk ishte keq ne tavoline e shihnin shpesh njeri tjetrin,bota para syve te tij per te dhe per Saren nje lumturi qe nuk e imagjinonte dot veten pa te.

Edhe pse prezenca e tij e lumturonte dhe e bente te haronte,kishte caste qe ajo perhumbte ne mendime ,keshtu ndodhi edhe kete mengjes.Fytyra i mori seriozitetin.Per te thyer paksa ate heshtjen ajo i ben nje pyetje.

-Po ti nuk do te shkosh ne pune sot?!

-Jo nuk do shkoj,sot them te rri pushim,keshtu do te kemi mundesine te dalim bashke.-dhe i shkel syrin.

Ne ate kohe dikush telefonon Baron ne telefon dhe ai cohet ta mari.Vetem ne ate cast Sara u kujtua te shihte telefonin e saj pasi e kishte vene ne heshtje.E friksonte fakti sa telefonata te humbura do te kishte dhe sa mesazhe te palexuara nga prinderit dhe miqte e saj.