Dashuria E Nje Te Marri

[39]

I duhej te hapte telefonin edhe keshtu beri,tekefonata pa fund.Nder to edhe Kejsi.Nje mesazh super i gjate ishte ne inboxin e saj nga Kejsi.E lexon dhe filloi te dridhet e tera.Ajo i kishte shpjeguar te gjithe situaten qe ishte krijuar.Gjithcka.Sapo shkon tia shpjegoj Baros bie zilja e deres.

Nga te rrahurat e forta te zemres se saj e kuptoi qe dicka po shkonte keq dhe keshtu ndodhi .Ishte policia qe shpjegon shkurt qe duhet te shonin me ta ne komisariat.Ne ate moment gezimi erdhi dhe momenti i trishtimit qe do te zgjaste...

Rruges Baro ishte i shoqeruar ne nje makine tjeter dhe Sara ne nje makine tjeter.Me te mberitur ne qytetin e tyre gjithcka po dukej perseri i zymte,keshtu kishte qene dhe do te mbetej per ta.Teksa te dy dolen nga makinat u pane ne sy me njeri tjetrin,te shqetesuar se cfare do te kishte ndodhur,asnje pergjigje si gjithmone nga policet.

Sara e dinte pak a shume gjendjen kurse Baro,si gjithmon ai qe duket me fajtori, ndihej fajtor pa bere asgje ,i ishte bere si fiksim tashme qe te gjithe e fajsonin per dicka,edhe ne rastet kur nuk kishte faj arrinte ta besonte dhe vete te kunderten.Ne koridoret e akullta te policise ishin duke pritur prinderit e saj qe u cuan direkt nga vendi dhe shkuan te shihnin vajzen e tyre.

-Zemra e mamit?Si je?Te ka lenduar ai i poshtri?

-Qelbesira !-shtoi i ati duke e veshtruar teksa e shoqeronin tek dhoma e shefit.

-Jam mire ,mos e beni kaq te madhe.Cfare keni bere keshtu,ai sme ka bere asgje.

-I flasim ne shtepi keto,eja ikim Bana!-urdheron i ati me nje ton preres dhe te qarte.

-Si?!Asgje nuk eshte sqaruar ketu!Ate po e marrin ne pyetje sigurisht qe edhe une duhet te them dicka a nuk eshte keshtu?

-Znjsh Sara!Ju lutem ejani brenda!-e lajmeron njera nga punonjeset ,duke i bere me shenje te hyje ne dhomen e shefit atje ku ndodhej dhe Baro,i cili ne ate moment doli jashte dhe qe me siguri do e conin ne paraburgim.

-Uluni,uluni!-i flet nje ze i trashe brenda ne dhomen e vogel ,luksoze qe tregonte dhe statusin e larte te tij.Ajo nuk guxoi te bente as nje buzeqeshje ne vend te pershendetjes.

-Na e shpjegoni pak largimin tuaj Sara!-i kerkon ai, i qete sepse e dinte mjaft mire qe kjo akuze skishte vend kishte fakte qe e benin te tille per disa arsye.Ky ishte nje rast si gjithe te tjerat ku nje djale rremben nje vajze qe do,kur leja e prinderve eshte ndaluar.

-Pff boll me keto budallalleqe,sigurisht qe u largova vete ,askuah nuk u perpoq te me perdorte per me teper Baro.Nese do ta kishte bere nuk do te me mbante ne shtepine e tij,nuk do te me conte ne nje qytet vetem disa minuta larg prej ketej ,per me teper te bente dicka qe do i kushtonte dhe atij jeten.Eshte mese e qarte kjo.Nese e vute re kur hapem deren e dhomes ishim te lumtur,nuk po bertisja per ndihme.

-E di znjsh e di.Jemi te detyruar ta marim edhe deshine tende.Mund te dalesh.

-Cfare do ndodhi me te...

-Mos u shqeteso ai do jete i lire,ska arsye ta mbajme me brenda.

-Ne rregull!Mirupafshim!-Dhe u largua.

(Ne shtepi)

Pasi hyne ne shtepi cuditerisht ndihej si e huaj,si ne gjemba u ul ne cep te divanit.Tani do te vazhdonte nje sherr qe nisi sa dolen nga policia.

-Degjo edhe nje here Sara,per here te fundit po ta perseris kete muhabet,mos te ka kercenuar gje ai dhe stregon!-e pyeti i ati.

-Ju thash qe jo,mos e beni kaq te madhe,ju se njihni ate si mund te mendoni keshtu.

-Po se e njohim prandaj po te themi,po te ishte i mbare bente nje jete normale si te tjeret.

-Haha "Normale",ke quani normale ju ,moralin e genjeshtert?

-Te qenka prishur edhe goja me nje dite qe ke qene me te.Po si moj vete e kercet drejt nje rrugaci,si mund te tregohesh kaq qorre Sara, permendu Sara.-e shkundte i ati duhe e mbajtur nga krahet si te donte ti sillte reflektimin.E ema vazhdonte qante.