"Sparklin' Weasley"- Wemel Tweeling

H1. Griffoendor!

'Oke we doen dit snel! Ik wil hier zo snel mogelijk weg zijn!' Mijn moeder trok me richting Madame Mallekins gewaden voor alle gelegenheden. 'Hallo! Zweinstein gewaad lijkt me?' Een vrouw van middelbare leeftijd trok me mee en begon alles af te meten: Van hoofd tot tenen, van vingers tot schouders enzovoort. Na een tijdje was ze klaar en had ik twee nieuwe gewaden en één zwarte galajurk. 'Oke kom mee, ik ga naar klieder en vlek, dan koop jij wat eten voor Raven.' Ik knikte beleefd naar mijn moeder terwijl ik richting braakbals uilenboetiek liep. Ik kocht wat uilenvellen en ander snoep. Ik keek op mijn horloge en zag dat ik pas over een kwartiertje met mijn moeder bij klieder en vlek had afgesproken, dus ik besloot naar Florian Fanieltjes ijssalon te gaan. Ik bestelde een simpel waterijsje. Florian vroeg me waarom ik zo laat al mijn spullen nog kocht. 'We zijn hier net gister aangekomen, en ik moest al mijn spullen nog kopen.'

'Veel plezier op school, en natuurlijk veel plezier in zwaderich!' Mijn moeder gaf me een korte omhelzing en mijn vader knikte naar me. Ik pakte mijn bagage karretje steviger vast en rende richting de muur tussen peron negen en tien. Vlak voor ik de muur zou raken sloot ik mijn ogen, maar ik raakte de muur niet en rende gewoon door. Naast me stond een grote rode trein: de zweinstein expres. Allemaal kinderen namen afscheid van hun ouders en jongere broertjes en zusjes. ik voelde me alleen, omdat ik niemand onmin familie had waar ik echt mee kon praten, behalve Raven dan, maar dat is een uil. Twijfelend liep ik de trein binnen, op zoek naar een lege coupé. Ergens in het midden van de trein vond ik een lege coupé. Ik ging er zitten en ik hoopte dat er niemand bij zou komen. Na ongeveer 5 minuutjes begon de trein te rijden. 'Hallo, er is nergens meer plek, mag ik erbij zitten?' Ik knikte en haalde Raven's kooi van de bank tegenover me af. 'Ik ben Anne.' Ze stak haar hand uit. 'Ik ben Hazel.' 'Hazel als in de nieuwe leerling?' Vroeg Anne. 'Ja dat ben ik, maar, hoe word je eigenlijk gesorteerd?' Deze vraag spookte al een tijdje door mijn hoofd. 'Er word een hoed op je hoofd gezet, en die sorteert je dan. Maar ik denk dat jij het bij professor Anderling op het kantoor gesorteerd word, omdat het raar is als een vijfdejaars tussen al die kleine eerstejaars staan. Ik hoop dat je in griffoendor komt, dan konden wij beste vriendinnen worden!' Ze ratelde aan een stuk door. 'Rustig! Het enige wat ik wilde weten was hoe ik gesorteerd ging worden.' Maar Anne luisterde al niet meer. 'Ik ga me alvast omkleden, dan hoef ik dat straks niet meer gehaast te doen.' Ze zat te rommelen in haar enorme hutkoffer en pakte er uiteindelijk een zwart gewaad uit. Rustig begon ze zich om te kleden. 'Ehh, zijn daar geen speciale omkleedruimtes voor ofzo?' Vroeg ik, terwijl ik mijn eigen gewaad uit mijn hutkoffer pakte. 'Nee, dat past toch nooit in een trein?! Dûh!' Anne keek me aan. 'Dreuzel.' Mompelde ik zacht in mezelf. 'Ja ik ben van dreuzel-ouders, heb je daar een probleem mee, zo ja, dan mag je nu deze coupé verlaten!' Ik keek Anne met opengesperde ogen aan. 'Ten eerste, ik heb er geen problemen mee, ten tweede, ik zat eerder in deze coupé dus jíj zou de gene moeten zijn die hier weg gaat.' Ik schrok van mijn eigen, arrogante stem. Plots barste Anne in lachen uit. Ik keek er eerst even verbaasd aan, maar barste toen zelf ook in lachen uit. Plots minderde de trein vaart. 'Ho wow, wat gebeurt er? We kunnen er nog niet zijn! Straks gaan we allemaal dood!' O mijn god wat is het koud! Voel jij dat ook Hazel!? Straks vriezen we nog dood!' Ik voelde het ook. Een onaangenaam gevoel verspreidde zich over mijn lichaam. We stonden daar zo'n 5 minuten, doodsbang, tot de warmte weer een beetje terugkeerde en de trein weer begon te rijden. 'Dat was vreemd, heel vreemd.'

'Oke, ik weet dat ik zo alle eerstejaars mee moet nemen, maar ik wil eigenlijk eerst jou sorteren,' Professor Anderling keek even op haar zakhorloge. 'Maar daar hebben we blijkbaar geen tijd meer voor dus je word gewoon samen met de eerstejaars gesorteerd.' Anderling liep gestrest maar de hal, waar alle kinderen zenuwachtig naar een grote deur keken. 'Ik deel jou wel als eerste in, ookal is het dan niet op alfabetische volgorde.' Ze deed de grote deur open en een enorme, prachtige eetzaal kwam tevoorschijn . Je zag iedere eestejaars verbijsterd naar het plafond kijken, omdat je daarin de buitenlucht zag. Ik voelde me een beetje ongemakkelijk, omdat ik boven al die kleintjes uit torende. Ik luisterde niet naar wat Anderling vertelde, of wat de hoed zong. Ik was veel te veel in mijn eigen wereld om daar naar te kunnen luisteren. 'Spark, Hazel!' Ik schrok van alle ogen die plots op mijn gericht waren. Nerveus liep ik naar voren, en ik ging op het drie-potige krukje zitten, waar een paar minuten eerder nog een oude versleten hoed op lag. De hoed werd door professor Anderling op mijn hoofd geplaatst. 'Mmhh, jaja... zuiver bloed, een echte Spark.... je zou het goed doen in zwaderich,' in gedachte schudde ik wild mijn hoofd. 'Niet? Mhhh, oke dan... in tegenstelling tot je ouders vind jij dreuzels geen uitschot, of lelijk ongedierte, waar komt dat nou vandaan?! Ergens zit het natuurlijk wel in je, dat zul je zelf ook wel merken, maar waarom niet die intense haat? Je bent toch echt een Spark. Nou ja, als je het echt graag wilt, GRIFFOENDOR!' opgelucht haalde ik adem. Met knikkende knieën liep ik naar de tafel van grifoendor, en ik ging naast Anne zitten. Ze fluisterde me wat in mijn oren, maar voor het eerst sinds ik de grote zaal binnen was gekomen, luisterde ik naar alles wat professor perkamentus vertelde.

Haha, dit was iets meer dan een uur😂 alsnog bedankt voor het lezen😘😘😘

XXX MH