"Sparklin' Weasley"- Wemel Tweeling

H31. lonely

Ik sprak nog elke dag met River en Fred, maar ik ontweek George, en Anne ontweek mij. Het was zenuwslopend om niet bij ze te kunnen zijn. Al helemaal niet nu de slijmballen ieder moment konden beginnen. Nog een week, dan was het zover.

Ik keek rond in de leerlingenkamer. Het was nog vroeg, dus er was bijna niemand. Alleen Marcel Lubbermans zat nerveus in een boek Toverdranken te bladeren. Ik wist dat ik eigenlijk de verkeerde keuze had gemaakt, en dat, als het er op aan kwam, mijn ouders het niet zó veel uitmaakt met wie ik omga. Ik was al de hele week erg bewust van mijn aanwezigheid. Overal waar ik was, voelde ik me aangekeken. De roddels waren snel verspreid, en al snel wist iedereen wat er tussen George en mij was gebeurt. Ook dat we elkaar al bijna een week niet meer hebben gesproken. Ik had me buitengesloten van bijna iedereen. Het was allemaal één grote puinhoop geworden. Alleen maar omdat George en ik elkaar leuk vonden.

De deur van de jongensslaapzalen ging open, en een roodharige jongen ging naast me zitten. Ik twijfelde even, maar aan zijn gezichtsuitdrukking kon ik zien dat het George was. Hij bleef stil, en keek voor zich uit. Zijn handen draaiden zenuwachtig rondjes op zijn knieën. Ik zag in zijn ogen dat hij had gehuild, en ik kon het hem niet kwalijk nemen. Ik had ook veel gehuild, de afgelopen week. Er was eigenlijk geen tijd voor gehuil, aangezien we allemaal te druk waren met leren. George keek voorzichtig mijn kant op, en ik keek snel weer voor me. 'Hoi.' Zijn stem klonk nerveus, en een beetje schor. 'Hey.' Er zat een onaangename kraak in mijn stem, en mijn handen begonnen een beetje te trillen.

'I-ik wilde even zeggen dat ik nog steeds hetzelfde over je voel, en dat niks daar iets aan kan veranderen.' Ik kon bijna niet naar zijn stem luisteren, zonder te moeten huilen. 'Weet ik.' Zei ik met een gebroken stem.Hij keek me verward aan. 'W-waarom doe je dit dan?' 'I-ik snap dat dit voor jou gewoon heel makelijk is, verliefd zijn. Nou, voor mij is dat het niet.' George stak zijn hand op, om mij het zwijgen op te leggen. 'Wie zegt dat het makkelijk is voor mij?' Ik keek George met een veelbetekenende blik aan. 'Misschien omdat iedereen zegt dat je een player bent, dat je ieder meisje kunt krijgen, of dat je me eerst haatte en daarna opeens niet meer.'

'Luister, ik ga niet ontkennen dat ik een player was, niet ben. En ja, misschien kan ik ieder meisje krijgen, maar ik wil jou.' George veegde met zijn mouw langs zijn ogen. 'Ik heb je nooit gehaat Hazel, vanaf het moment dat je voor het eerst de Grote Zaal in liep, was ik verkocht. Toen alleen nog maar om je uiterlijk en je lichaamstaal, maar toen ik je beter leerde kennen- je hebt een fantastische persoonlijkheid. Je weet het zelf niet, maar bijna iedereen hier op school mag je, en Katja is daarom alleen maar jaloers.'

Ik beet op mijn lip. 'En toch, het is veel te gevaarlijk als ik vrienden ben met jullie, laat staan een relatie met jou.' 'Nee Hazel, Jeweetwel is dood, je ouders kunnen je vrij weinig meer maken.'

'Dan ken jij mijn ouders nog niet.' George schudde zijn hoofd. 'Verdomme Hazel, begrijp je het nou nog niet?! Ik heb ma een tijdje geleden een uil gestuurd, om jou situatie met je ouders uit te leggen, en ze stelde voor om je te adopteren!'

Oh, die zag ik absoluut niet aankomen. 'Ik was nog steeds stapelverliefd op je, en ik nam aan dat jij dit aanbod wel zou accepteren.'
Hij stond op en begon te ijsberen. 'Toen je vertelde dat Sneep je oom was, dacht ik: als ik nu gemeen ga doen, word het makkelijker om te aanvaarden dat je mijn zusje zou worden.' Ik slikte. 'Sorry, dit zag ik echt niet aankomen.' Ik begon hoofdpijn te krijgen. 'H-het aanbod staat nog.' Hij stond stil voor me. 'Maar er is ook nog een tweede optie.'  Ik hield mijn hoofd een beetje schuin en keek George vragend aan.

'Buiten school kom je bij ons wonen, en als we zijn afgestudeerd, trek je je mooiste witte jurk aan. Ik doe een mooi pak aan, en we maken het officieel.'

cute! heel erg bedankt voor de 2k reads <3 Het einde van jaar 5 is voor Hazel bijna voorbij en dat betekend dus ook een tijdelijke pauze... Maaaar daarna kom ik natuurlijk gewoon terug met knallende hoofdstukken en een leuke verhaallijn