"Sparklin' Weasley"- Wemel Tweeling

H20. Birthday

Whoop whoop hoofdstuk 20! Dit hoofdstuk is btw de verjaardag van Hazel dus jippie!! (Funfact: 7 is mijn lievelingsgetal, en Hazel is op 27 december jarig, precies 7 dagen na mijn verjaardag, haha, was eerst niet eens expres.)

Toen ik twee dagen later wakker werd, waren Hermelien en Ginny al uit bed. Ik stond op en pakte een setje kleren uit mijn hutkoffer, toen ik een rokje uit de koffer pakte, viel mijn horloge eruit, en ik zag dat het al half tien was. Ik twijfelde even of ik niet mijn nieuwe jurk aan wilde, maar bedacht toen dat ik die wilde bewaren voor een speciaal moment. En de jurk was veel te zomers voor de dag na kerst.

Ik bekeek mezelf nog een keer in de spiegel, ik had mijn haar omhoog gedaan in een knot, en mijn make up was naturel, maar meer dan normaal. Het Nest klonk deze ochtend wel heel stil, en ik had wel een idee wat er zou kunnen gebeuren. Ik lachte naar mezelf door de spiegel heen. 'Gefeliciteerd Hazel, eindelijk zestien.' Zuchtte ik, wetend dat de rest van mijn vrienden allang zestien zijn, behalve River, die pas in september zestien word.

Beneden was het donker en stil. Het leek alsof er niemand thuis was, maar ik wist wel beter. zo stil mogelijk liep ik door richting de woonkamer.

'GEFELICITEERD HAZEL!' Ondanks dat ik dit had verwacht, schrok ik me een hoedje en sprong ik minstens een meter in de lucht. Gelijk omhelsden 2 kleine armen me. Anne keek me met een grote glimlach aan. 'Anne?! ben je er nu al?' Ze lachte. 'Nee ik ben nog thuis, dit is alleen maar een hologram.' Ik schoot in de lach. 'Je lijkt wel gegroeid joh.' Ze gaf me een trap. Ze was minstens een kop kleiner dan ik. 'Nouhou.' Ik lachte. 'Dankjewel Anne.' 'En ik dan?' Ik keek achter me. 'River!' Ik trok haar in een omhelzing. 'Ik. hou. niet. van. knuffels.' Zei ze woord voor woord met op elkaar geklemde tanden. 'Sorry, ik heb jullie gewoon zo erg gemist.' De twee knikten instemmend.

'Gefeliciteerd Hazel.' Fred en George stonden voor mijn neus met een enorme taart die ze samen tilden. 'Oh mijn god jongens!' Riep ik verbaasd uit. 'Ik word 16 hè, niet 17? Dit hoeft allemaal niet zo uitbundig.' Mevrouw Wemel schudde lachend haar hoofd. 'Je bent een gast, die verdienen het beste!' Ik glimlachte alvorens haar een knuffel te geven. 'Bedankt.' Fluisterde ik in haar oor. Ze lachte naar me. 'Echt, het is geen moeite.'

Glimlachend keek ik naar mijn cadeaus, het was avond en ik zou de rest van de vakantie met Anne en River in de woonkamer slapen. Ik had van Harry, Ron en Hermelien een snoep pakket gekregen, met allerlei soorten snoep en chocola erin. 'Nog bedankt voor het advies.' Had Harry in mijn oor gefluisterd toen hij het cadeau gaf. Van Anne had ik iets gekregen waarmee je stilstaande foto's kon maken, River had me, typisch River, een cactus gegeven met een paar galjoenen erbij. 'Ik ben heel slecht in cadeaus uitzoeken.' Had ze snel gezegd toen ze het had gegeven. 

Mijn ouders hadden me niks gegeven, ze vonden één cadeau wel genoeg. en, zeiden ze, ze konden hun geld beter uitgeven aan andere dingen. Die andere dingen bestonden meestal uit dure sieraden van een verre afstammeling ofzo. Of ze wilden een weekendje weg met zijn tweeën. Ik hield van mijn ouders, echt wel, maar soms dreven ze een beetje door met hun liefde voor luxe en volbloed tovenaars.

Ik mocht ook niet klagen, ik had tenminste nog ouders. Die van River waren er nooit, in het weekend woonde ze bij haar tante, vertelde ze, ze heeft ook haar achternaam gekregen, en doordeweeks was ze bij een soort van pleeggezin, waar ze niet zo veel over vertelde.

En Harry, natuurlijk, die zijn ouders maar een jaar heeft mogen kennen. Hij vertelde me vandaag dat hij een fotoboek heeft, en dat dat zijn enige foto's zijn die hij nog heeft. Ook vertelde hij dat hij de rest van zijn leven bij zijn oom en tante moest wonen, die blijkbaar verschrikkelijk waren. De familie Wemel voelde voor hem als zijn tweede familie. Ik had er lang over nagedacht hoe het zou zijn om een echte gezellige familie te hebben, maar toen bedacht ik me dat ik die al had, op Zweinstein. Daar waren al mijn vrienden en daar voelde ik me thuis. Daar was mijn échte familie.

Oef ik heb net zo'n emotioneel hoofdstuk geschreven :') bereid je maar voor want het gaat heftig worden. Laat even weten wat je van dit verhaal vind trouwens! Ik ben heel erg benieuwd naar jullie mening <3

Xxx MH