"Sparklin' Weasley"- Wemel Tweeling

H14. Awake

Doodmoe zat ik naast Hazel, haar hand in de mijne. 'Kom op Hay, word nou een keer wakker.'
Madame Plijster kwam naar me toe gelopen. 'Kind! Moet je niet een keer naar bed ofzo!het is 2 uur 's nachts!' Ik schudde mijn hoofd.
'Nee, ik wil bij haar blijven.'

Madame Plijster liep naar het bed naast me en begon eraan te trekken. 'Help me even, ik kan dat bed niet in mijn eentje verplaatsen.' Ik stond onmiddellijk op en hielp haar om het bed te verplaatsen. Toen er nog maar zo'n 5 tot 10 centimeter tussen Hazel's bed en de andere zaten vond Madame Plijster het goed. 'Jij kunt vanacht hier slapen, ik zal haar morgen met een drankje wakker maken.' Ik plofte gelijk op bed.

'Dankje, dat is fijn, kan ze in ieder geval in de kerstvakantie naar huis.' een slappe glimlach verscheen op mijn gezicht 'en ga nu maar gauw slapen!' Ik had de nacht ervoor niet geslapen, omdat ik de hele tijd bij Hazel was gebleven. Ik pakte Hazel's hand weer vast, en ik dacht dat ik haar even zag bewegen, maar zag toen dat dat alleen verbeelding was. 'Weltrusten babe, tot morgen.'

_____

de volgende dag werd ik laat wakker, van de zon die in mijn ogen scheen. ik knipperde even en keek toen recht in de gesloten ogen van Hazel. 'hey babe.' ik pakte voorzichtig haar hand vast en streelde er over heen.

'Georgie? ben je wakker?' Fred zat aan mijn voeteneinde en keek me bezorgd aan. 'ja, hoezo?' 'o gewoon. en? hoe gaat het?' vroeg hij een beetje nerveus. 'goed, hoezo?' 'en Katja? weet je hoe het daar mee gaat?' ik haalde mijn schouders op. 'geen idee, wat maakt mij dat ook uit?' deze keer was het Freds beurt om zijn schouders op te halen. 'misschien omdat ik haar heb horen zeggen tegen Angelique dat ze een liefdesdrankje in je drinken had gedaan laatst tijdens het ontbijt.' ik trok mijn wenkbrouwen op. 'nou, suprise suprise: ik ben nog steeds niet verliefd op haar!' Fred lachde geforseerd, en keek weg 'wat?! ben jij verliefd op Katja!?' hij schudde snel zijn hoofd. 'nee! ben je gek?! nee, Anne is meer wat voor mij.' er verscheen een glimlach op mijn gezicht, maar die verdween weer toen ik Freds blik zag. 'ja, alsof ze ooit een relatie wil met de broer, tweelingbroer nog wel, van haar ex...' Ik wilde zeggen dat dat vast niet zo zal zijn, maar dan zou ik liegen. 'Ja, misschien heb je daar gelijk in, maar niet geschoten is altijd mis.' Hij knikte. Ja, dat klopt, maar dan kan het altijd nog meer fout gaan.' Ik stond op. Ik ga Anne halen, Hazel zou willen dat ze erbij is als ze weer wakker wordt.' Ik liep zo snel mogelijk naar de leerlingenkamer van Griffoendor. 'Anne? Anne?!' Van achter een hoge bank kwam mijn blondharige ex tevoorschijn. 'Wat?' Ze sloeg haar armen over elkaar. 'Hazel, ze wordt vandaag weer wakker gemaakt.' Anne liep gelijk richting het portretgat. Ik volgde haar tot de trappen toen ze zich weer omdraaide. 'Je gaat mee?' Vroeg ze. 'Ehh, ja, tuurlijk.' Ze trok haar wenkbrauwen op. 'Luister, laten we gewoon een wapenstilstand opleggen, hier word het ook niet beter van, en Hazel ook niet.' Anne snoof. 'Hazel haat jou! Waarom wil je er dan bij zijn!?' Ik keek Anne boos aan. 'Goed, als jij niet wil, ga ik wel alleen.' Ik maakte aanstalten om weg te lopen. 'Nee wacht, ik ga mee.' Ik kon een kleine glimlach niet onderdrukken. 'Oké top.' Samen liepen we naar de ziekenzaal. 'Madame Plijster? Is ze al wakker?!' Ik snelde naar haar bed toe.
'Nee, ik heb haar net het drankje gegeven en ze kan binnen nu en twee minuten wakker worden.'
Ik voelde me raar, straks begon ze me uit te schelden op het moment dat ze me zag, misschien gaat ze me alleen nog meer meer haten, misschien vind ze me raar.
Haar oogleden trilden, alsof het niet lukte haar ogen open te doen. 'Hazel?' Vroeg Anne voorzichtig. Haar ogen gingen open, ze keek eerst naar Anne, links van haar, toen naar Madame Pleister en toen naar Fred en mij. 'George, Fred? Wat doen jullie hier?' Ze keek ons met gefronste wenkbrauwen aan. 'Anne, wat is er gebeurt?' Ze probeerde rechtop te gaan zitten, maar Madame Pleister duwde haar terug. 'Meisje, je moet nog even blijven liggen,' Hazel pakte vorzichtig Anne's hand vast. 'Heb jij me naar de ziekenzaal gebracht?' Vroeg ze schor.

'Nee,' Antwoordde Anne terwijl ze naar mij knikte. 'George heeft je gebracht, nadat Katja je had vervloekt.' Hazel keek me aan. 'Heb je dat echt gedaan?' Vroeg ze een beetje van haar stuk gebracht. Ik knikte. 'Het stelde niet veel voor hoor,' Zei ik bescheiden. Fred mengde zich in het gesprek. 'Ach, een hele dag spijbelen om je in de gaten te houden is echt geen moeite voor George hoor!' Hazel moest lachen.

'Je hebt de hele dag gespijbelt!?' 'Ja, alleen om zeker te weten dat alles goed ging.' Hazel glimlachte. 'En Katja? Heeft zij er wat aan over gehouden?' Anne schudde Haar hoofd. 'Behalve dan misschien een trauma door al het strafwerk en de preken de ze heeft gekregen.' We moesten allemaal lachen, ook Madame Pleister.

Ik moet gaan, ik heb ook nog wat strafwerk liggen.' Anne stond ook op. 'Ik ook, dus ik ga ook maar.' Anne en Fred liepen samen weg, en Madame Pleister stond ook op en liep naar haar hok.

'Dus, George, even over net, ik ben heel even bij bewustzijn geweest toen Fred en jij in gesprek waren, dus vertel,

Hèhè sorry. Ik was deze hele week op kamp dus ik kon niet echt uploaden, het spijt me echt heel erg... ik hoop dat jullie dit hoofdstuk wel leuk vonden <3